ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΕΣ: ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΕΣ

Κατά τον επίσημο ορισμό, «απεργοσπάστης» είναι εκείνος που αντί να απεργεί συνεχίζει να εργάζεται ή προσφέρεται να εργαστεί προς αντικατάσταση των απεργών. 

Στις συνθήκες της πραγματικής ζωής, σε συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς, κεφαλαιοκρατικής βίας και τρομοκρατίας, «απεργοσπάστης» είναι αυτός που όταν οι συνάδελφοί του πάνε να σηκώσουν κεφάλι, εκείνος υπηρετώντας και γλείφοντας με τον πιο χυδαίο και με τον πιο γλοιώδη τρόπο το αφεντικό του, τους μαχαιρώνει πισώπλατα. 

Είναι αυτό το πισώπλατο μαχαίρωμα που καθιστά τον «απεργοσπάστη» συνώνυμο του ξεφτίλα, που υπονομεύει τον αγώνα των υπόλοιπων εργαζομένων.

Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει λέξη που να περιγράφει το ποιόν του απεργοσπάστη. 

Εν προκειμένω,  οι απεργοσπάστες αυτοί,

δεν ανήκουν στην κατηγορία των εργαζομένων που λύγισαν στον εξαναγκασμό του  εργοδότη,  αλλά είναι γιουσουφάκια γλύφτες και ρουφιάνοι εκ πεποιθήσεως.

Αυτοι  δεν είναι ούτε τσιράκια της εργοδοσίας (μόνο), ούτε τσανακογλείφτες (μόνο), ούτε πεμπτοφαλαγγίτες (μόνο), ούτε τιποτένιοι χαρτογιακάδες μιας που λυμαίνονται τα οφέλη της απεργιας (μόνο).

Αυτοί είναι κάτι πολύ χειρότερο. Που μόνο μια λέξη μπορεί να περιγράψει: «Απεργοσπάστης»! 
Ένα είδος, δηλαδή, φτιαγμένο – όπως έλεγε ο Τζακ Λόντον – από την πιο αηδιαστική ουσία που είχε περισσέψει του Θεού.

Για τα  θρασίμια  λοιπόν αυτά,  τους πρωτοσαλταδόρους της γλίτσας,  η κατρακύλα δεν έχει πάτο!

ένα πράγμα κατέκτησαν: 

Κατέκτησαν – επαξίως – τον «τίτλο» που αρμόζει σε ό,τι πιο ποταπό, ό,τι πιο χυδαίο, ό,τι πιο γλοιώδες μπορεί να βρει απέναντί του ο εργαζόμενος που παλεύει για μισθό, για δουλειά, για ζωή: Απεργοσπάστες.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο: Απεργοσπάστες!

                                      ένας αναγνώστης