Μάλιστα ο πρώτος είναι συντάκτης της εφημερίδας, διεκδικεί δε και τον τίτλο του «Ιστορικού».
Αναφέρομαι στο «πόνημά τους», που κυκλοφόρησε ως βιβλίο ένθετο, στην λαϊκή απογευματινή φυλλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, στις 11/12/2021.
Τίτλος του, ο Άρης Βελουχιώτης και ο υπόκοσμος.
Ας περάσουμε όμως, κρατώντας την μύτη μας στον οχετό του Λιβε-λογραφήματος.
Ο οποίος απολογούμενος όχι προς την Αστική τάξη - όπως γράφει - αλλά προς τους εργαζόμενους, ομολογεί:
Ότι καταδικάστηκε για κλοπή το 1924.
Ότι ως έφηβος χαρτόπαιζε, μεθούσε, πιστόλιζε για το τίποτα και τον κάθε τυχόντα μες στα καφενεία.
Δηλώνει όμως, ότι από τότε που ήρθε σε επαφή με τους Κομμουνιστές και εντάχθηκε στο ΚΚΕ περίπου το 1924-25, άλλαξε ζωή και χαρακτήρα.
Πώς προέκυψε αυτή η ομολογία;
Στις 11 Αυγούστου του 1931 ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφόρησε με πη-χυαίους τίτλους, αξιοποιώντας Ρεπορτάζ των εφημερίδων «Βραδυνή», «Πρωΐα», «Ελεύθερος Άνθρωπος»,
«Ελληνική», «Καθημερινή» κ.λ.π. γράφοντας τα εξής:«Αποκάλυψη του αστικού παραδείσου - οι ανήθικοι αυτοί που έχουν λερωμένη τιμή, μιλάν για ηθική και συκοφαντούν τους κομμουνιστές πως θα χαλάσουν την οικογένεια-ξεσκίζουμε το πέπλο που σκεπάζει τον οχετό της ανηθικότητας, της λέρας των εκμεταλλευτών της φτωχολογιάς - μετά τον Αλεξανδρή,- υπουργός δικαιοσύνης- ο Αβραάμ αποκαλύφθηκε, συλληφθείς επ’ αυτοφώρο με τον βουλευτή Αιγήνης Χατζή και με δύο ναύτες στην Αγία Παρασκευή πώς είναι κίναιδος».
Και συνεχίζει: «Λοιπόν ο Αβραάμ ήταν γνωστό πως ήταν ΚΙΝΑΙΔΟΣ. Επειδή δε ξέρουμε πως αυτή τη λέξη πολλοί εργάτες δεν την καταλαβαίνουν, υποχρεούμαστε να δανειστούμε μια άλλη λαϊκή, πράγμα που ίσως άλλωστε δώσει αφορμή στους εν μεσαίωνα αδελφούς καθηγητές πανεπιστημίου να κηρύξουν εξέγερση και αγανάκτηση των ιερών τους αισθημάτων κατά της Βαρβαρότητας στις σοφές τους περί πατρώας και εθνικής γλώσσας αντιλήψεις. Λέγεται λοιπόν στην γλώσσα του λαού η λέξη Κίναιδος, ΜΠΙΝΕΣ.
Ο κύριος επί της Δικαιοσύνης, λοιπόν υπουργός ήταν γνωστό πως ήταν ΜΠΙΝΕΣ».
Η τριάδα των συγγραφέων του ένθετου της Εφ. Συν., ενίσταται για την φρασεολογία και την τραχύτητα αντιμετώπισης αυτού του θέματος.
Την αποδίδει δε, στο γεγονός της πάλης που διεξάγονταν στο εσωτε-ρικό του - την γνωστή ως πάλη χωρίς αρχές - την δεκαετία 1921-1931.
Παρένθεση: «Ίσως, να πιστεύουν πως η μετέπειτα ανάδειξη ως Γραμματέα του, του Ν. Ζαχαριάδη - εκτιμώντας εκείνα τα γεγονότα με την σημερινή τους αντίληψη - ότι θα επέφερε την υποστήριξη της «κοινότητας» των LOATKI, υψώνοντας μαζί με την σημαία με το σφυροδρέπανο και εκείνη με τα χρώματα του ουράνιου τόξου».
Ο Ν. Αβραάμ κατέφυγε στην Δικαιοσύνη, επικαλούμενος τον νόμο περί τύπου, ισχυριζόμενος ότι δυσφημείται από τον «Ριζοσπάστη».
Ο «Ριζοσπάστης» επανέρχεται δημοσιεύοντας δύο σκίτσα, εμφανίζοντας τον Υπουργό Θηλυπρεπή και με γυναικεία εσώρουχα από την μέση και κάτω.
Η «ομοφοβία και ο σεξισμός» πάει σύννεφο.
Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου ρωτά τον Θ. Κλάρα αν έχει καταδικαστεί στο παρελθόν για αξιόποινες πράξεις.
Παίρνοντας τον λόγο ο Εισαγγελέας ανακοινώνει ότι: Ο Θ. Κλάρας έχει καταδικασθεί το 1925 σε φυλάκιση 2 ετών για κλοπή, το 1929 σε φυλάκιση 20 ημερών επίσης για κλοπή και σε άλλες ποινές που αφορούν όμως αδικήματα πολιτικής φύσεως.
Ο Πρόεδρος του δικαστηρίου, αμέσως διατάσσει την σύλληψη και προφυλάκιση του Θ. Κλάρα για ψευδορκία, επιβάλλοντας παράλληλα στον «Ριζοσπάστη» ένα εξοντωτικό πρόστιμο για την εποχή εκείνη, των 85.000 δραχμών.
Για το «Μέγα ζήτημα των κλοπών» θα ασχοληθούμε στο 2ο κεφάλαιο.
Γόνος Αστικής οικογένειας ίσως διακατέχεται από την αντίληψη πως σ’ αυτόν όλα επιτρέπονται, όπως άλλωστε και στην τάξη του.
Στις κρασοκατανύξεις, στις γιορτές και στα πανηγύρια εκείνη την εποχή, οι πυροβολισμοί - όπως και σήμερα σε πολλές περιοχές της χώρας - ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.
Στα δικά μου εφηβικά χρόνια -και για όσους μεγαλώσαμε σε λαϊκές συνοικίες- το σπάσιμο τζαμιών με σφεντόνα και οι «τσαμπουκάδες» σχεδόν καθημερινοί.
Ένα από τα αγαπημένα μας παιχνίδια ο πόλεμος μεταξύ των γειτονιών, με αυτοσχέδια ξύλινα κοντάρια και σπαθιά με αιχμηρές άκρες, με τόξα που στα βέλη τους με σύρμα δέναμε πρόκες, με συχνότατους πετρο-πόλεμους που αρκετές φορές επέφεραν τραύματα και μάλιστα σοβαρά.
Αρκετοί από μας φέρουν ακόμη στο σώμα τους τα «ίχνη» εκείνης της ηλικίας.
Ακόμη και οι ρίψεις γιαουρτιών, ήταν ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο των εφηβικών μας χρόνων.
Όμως παρ’ όλα αυτά, πολλοί από μας, οι «Τσαμπουκάδες», οι «Βίαιοι», οι «Πολεμοχαρείς», οι « Τέτυ Μπόϋδες», συμμετείχαμε στον Αντιδικτατορικό αγώνα, αντέξαμε σε διώξεις, εγκλεισμούς, εξευτελισμούς και ξυλοδαρμούς.
Βρεθήκαμε στις Καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, παλέψαμε σε οδοφράγματα.
Η «Βιαιότητα» των νεανικών χρόνων, μπορούν να χαρακτηρίζουν κάποιον για την μετέπειτα ζωή του;
Αυτό όμως που διατρέχει το «Βιβλίο» της ομοουσίου Τριάδος των συγγραφέων, είναι η αντίληψη πως η βιαιότητα των νεανικών χρόνων του Θ. Κλάρα, αποτελούν στοιχεία που τον καθορίζουν και τον συνοδεύουν σε όλη του, τη ζωή.
Μάλλον οι «συγγραφείς» του πονήματος προσβλέπουν σε «Αρσακειάδες».
Κεφάλαιο 2ο
Στις 1/1/1925, οι αστυνομικές αρχές της Θεσσαλονίκης ανακοίνω-σαν ότι εξάρθρωσαν σπείρα διαρρηκτών.
Ο Αρχηγός της σπείρας ονομάζεται Ν. Μωραϊτης και υπαρχηγός ο Θ. Κλάρας.
Στην οικία του Θ. Κλάρα στη Λαμία, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου της εποχής, βρέθηκε αλληλογραφία των μελών της συμμορίας.
Ο Κλάρας γράφουν τα δημοσιεύματα είχε αναλάβει να κλέψει τον φόρο της Δεκάτης του καπνού -περίπου 1,5 εκατομμύρια δραχμές- που είχε συγκεντρώσει και φύλασσε ο πατέρας του, ευυπόληπτος και ευκατάστατος δικηγόρος της Λαμίας και πολιτικός παράγοντας του κόμματος του Παπαναστασίου.
Άλλα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι με αυτά τα χρήματα τα μέλη της σπείρας, θα αγόραζαν όπλα και θα καταλάμβαναν το Πυροβολικό!
Επίσης πραγματοποιούν κλοπές σε πλούσια σπίτια και ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης.
Οι συλληφθέντες αναφέρουν οι ανακοινώσεις της Αστυνομίας είναι εγγράμματοι, καλοντυμένοι και διαφέρουν από τους συνήθεις διαρρήκτες, γι’ αυτό και ήταν δύσκολο να εντοπιστούν.
Ο αρχηγός Μωραΐτης έχει ευφράδειαν που αποδεικνύουν πλούτον γνώσεων.
Σε ορισμένες εφημερίδες θα δημοσιευτούν φωτογραφίες τους, με τίτλο: «Το Λωποδυτικόν τμήμα των Κομμουνιστών».
Ο φερόμενος ως αρχηγός Μωραΐτης δηλώνει: «Ότι ηκολουθήν πιστώς τας ιδέας του Ντοστογιέφσκυ διά την αλητείαν και τας ιδέας άλλων Ρώσων συγγραφέων, διά την απόκτησιν του «αθέμιτου πλούτου».
Σε άλλες του δηλώσεις ο Μωραΐτης είπε ότι είναι Αναρχικός και ότι οι πλουτοκράτες τον έφεραν σ’αυτή την κατάσταση, όταν δε τον αποκαλούν κύριο εξανίσταται, διότι θεωρεί την λέξη υβριστική, προτιμά το λωποδύτης εξ ιδεολογίας.
Για τον Κλάρα η Αστυνομία δηλώνει ότι ανήκει εις την Κομμου-νιστικήν Ιδεολογίαν, ενώ άλλες εφημερίδες αναφέρουν, ότι ο Κλάρας είναι οπαδός του Εθνικού κόμματος του Γ. Κονδύλη και δηλώνει Φασίστας.
Το δικαστήριο επέβαλλε 2,5 χρόνια φυλακή στον Μωραΐτη, 2 χρόνια στον Κλάρα και 1 έτος στον Θέμελη.
Το εντυπωσιακό είναι, ότι όταν ο Μωραΐτης άκουσε την ποινή δήλωσε: Θα κλέπτω μέχρις εσχάτων.
Με όλα όσα εξιστορεί η τριπλέτα της «Αριστερής Ιστοριογραφίας», η Σπείρα που συμμετέχει ο Θ. Κλάρας έχει να κάνει σε τίποτε με ομάδα κοινών διαρρηκτών;
Άλλωστε και η ίδια η Αστυνομία το επισημαίνει στις ανακοινώσεις της.
Δεν γίνεται αντιληπτό, ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με νέους που εμ-φορούνται από πρωτόγονες αναρχοκομμουνιστικές απόψεις;
Δεν τους είναι γνωστή η ρήση του Προυντόν, ότι η ιδιοκτησία είναι κλοπή και το περίφημο σύνθημα, απαλλοτριώστε τους απαλλοτριωτές;
Τους είναι άγνωστες οι δολοφονίες κτηματιών που έγιναν από άτομα που διακατέχονταν από τον ίδιο πρωτόγονο αναρχοκομμουνισμό;
Θυμίζω τον Πύργο της Ηλείας.
Ο Θανάσης Κλάρας ή Άρης Βελουχιώτης ή ακόμη και «Μιζέριας», ήταν άνθρωπος του κοινού ποινικού Δικαίου, του Υπόκοσμου.
Εμπρός λοιπόν βάλτε φωτιά στα τόπια, ο Μανιαδάκης άρχισε πάλι να μαγειρεύει.
Ο Πρωτοκαπετάνιος των Άπαρτων βουνών πρέπει να καταρρακωθεί.
Ακόμη και νεκρός προκαλεί Δέος και τρομάζει.
Θυμηθείτε την σκηνή από την ταινία «Κυνηγοί» του Θ. Αγγελόπουλου, μπρος στην Θέα του νεκρού Αντάρτη.
Συνεχίστε κύριοι και με τον Δημοκρατικό Στρατό.
Με το τμήμα του στην Πελοπόννησο.
Που απαλλοτριώνει Τράπεζες, αρπάζοντας χρυσές λίρες και καίγον-τας χρεόγραφα των αγροτών.
Αποκαλύψτε τους «Κατσαπλιάδες».
Βεβαίως χάριν της «Ιστορικής Αλήθειας».
Προχωρήστε ακόμη παρά πέρα.
Έχετε πεδίο δόξης λαμπρόν.
Αποκαλύψτε και τις ληστείες των Μπολσεβίκων.
Προέχει η «ιστορική αλήθεια» αλλά κυρίως η συντριβή κάθε επαναστατικής ικμάδας που έχει απομείνει.
Ως προς την δεύτερη κλοπή του 1929 φαίνεται από μακριά ότι είναι καραμπινάτα στημένη.
Η ασφάλεια γνωρίζει ότι ο Θ. Κλάρας είναι πια μέλος Κ.Κ.Ε., όπως επίσης γνωρίζει και την καταδίκη του στο παρελθόν για κλοπή.
Πόσο Αστυνόμος Σαΐνης πρέπει να είσαι για να το καταλάβεις;
Πόσες τέτοιες προβοκάτσιες δεν έχουν στήσει η Ασφάλεια και οι μυστικές υπηρεσίες, βάζοντας κλοπιμαία ή ναρκωτικά, εξοντώνοντας ανθρώπους ηθικά και κοινωνικά;
Όμως το Τρίο δεν πείθεται.
Μάλλον την διέπραξε και δεν τόλμησε να ενημερώσει το κόμμα.
Εδώ οι Τυμβωρύχοι, αποκαθιστούν την ιστορική αλήθεια.
Κεφάλαιο 3ο
Να πως τεκμηριώνει το Τρίο της συμφοράς αυτές τις σχέσεις.
Ο Νίκος Μάθεσης ή Νίκος ο Τρελάκιας Ρεμπέτης και άρα υποκοσ-μιακός, έγραψε ένα Τραγούδι για τον Άρη Βελουχιώτη, με τίτλο: Ένας λεβέντης έσβησε.
Το μελοποίησε τότε ο Μ. Χιώτης, ο οποίος πρόσθεσε μια στροφή στους στίχους και άλλαξε μια λέξη, αλλά δεν έγινε δίσκος, με αποτέλεσμα η μελωδία να χαθεί.
Αργότερα τους στίχους τους μελοποίησε ο Μ. Γενίτσαρης και το τραγούδι το συμπεριέλαβε το 1980 στον δίσκο του «Ρεμπέτικα της Κατοχής» ο Γ. Νταλάρας.
Ομολογουμένως σατανική η διαπλοκή του Α. Βελουχιώτη με τον υπόκοσμο και χιλιοτραγουδισμένη.
Τώρα φανταστείτε πόσο μεγάλη ήταν η επαφή του Μ. Θεοδωράκη με τον υπόκοσμο, που συνεργάστηκε στενά με τον Μ. Χιώτη και ανέδειξε τον Μπιθικώτση.
Αλλά και ο Νταλάρας, ο Συναυλιακός των μνημονίων;
Εδώ η ανοησία και η φαυλότητα δεν έχει το ταίρι της.
Τουλάχιστον οι Καλύβας, Μαρατζίδης και Α. Λιάκος διαθέτουν και ένα λούστρο «Επιστημονισμού».
Εδώ έχουμε να κάνουμε με σκέτους Λούστρους.
Κεφάλαιο 4ο
Καταντάει βαρετό να ασχολείσαι με την γελοιότητα των Συγγραφέων της «Μεταμοντέρνας Αριστεράς», γι’ αυτό σ’ αυτό το κεφάλαιο θα είμαι σύντομος.
Εν ολίγοις, οι ολίγοι, διατείνονται ότι ο ΕΛΑΣ συγκροτήθηκε από Ληστοσυμμορίτες και Κλαρίτες.
Πώς έγινε αυτό το Θαύμα;
Κατά την άποψή τους για δύο λόγους:
1) Λόγω του βίαιου χαρακτήρα του Α. Βελουχιώτη που έτσι μπόρεσε να τους επιβληθεί.
2) Η θητεία του στον υπόκοσμο, που του παρείχε την τεχνογνωσία για να τους χειρίζεται.
Οι Λέξεις κοκκίνισαν από Ντροπή.
Αυτοί οι «κύριοι» θα συνεχίσουν απτόητοι το έργο τους και θα τους ακολουθήσουν και άλλοι.
Το φάντασμα του Άρη Βελουχιώτη πλανάται και σήμερα και απειλεί να πάρει σάρκα και οστά.
Η επίθεση που γίνεται στην προσωπικότητα του Α. Βελουχιώτη, σε ένα διαρκές σύμβολο αντίστασης και αγώνα, είναι επίθεση στις πιο ιερές παρακαταθήκες του λαού και της Χώρας.
Ακόμα ο Άρης κάνει πόλεμο με αντάρτες παλικάρια για Εθνική ανε-ξαρτησία, Δημοκρατία και Κοινωνική απελευθέρωση.
ΠΗΓΗ. resaltomag.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου