ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ...

Γράφει ο Νίκος από Βόλο

Αδιάψευστα στοιχεία και αιτίες παρακμής και αργού θανάτου μιας ταλαίπωρης χώρας... 

Η απογραφή του 2021 που εξελίσσεται, φαίνεται πως φέρνει ξανά στην επιφάνεια το τεράστιο πρόβλημα της μείωσης του ελληνικού πληθυσμού. Αν και για την ώρα τα στοιχεία δίνονται αποσπασματικά και μάλλον με το σταγονόμετρο, ως "εκτιμήσεις" περισσότερο των στατιστικών και των δημοσιολόγων, ακόμη κι έτσι αυτά είναι αδιάψευστος μάρτυρας μιας συντελούμενης απερήμωσης του τόπου.  

Η ύπαιθρος ερημώνει τελειωτικά, η επαρχία σβήνει. Η Μαγνησία συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των περιοχών με τη μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού. Ήδη ο τοπικός Τύπος (π.χ. η εφημερίδα "Θεσσαλία" πριν δυο μέρες του Βόλου) αναδημοσιεύει στοιχεία από τον αθηναϊκό,  και κυρίως από ένα άρθρο της εφημερίδας "Καθημερινή", της 15ης του Δεκέμβρη του 2021, όπου γίνεται από τώρα λόγος για τη μείωση του πληθυσμού ανά περιφέρειες, σε σχέση με τους αριθμούς των βουλευτών που εκλέγει κάθε νομός (περιφερειακή ενότητα, όπως τώρα τον ονομάζουν)           

Σε άλλο σχετικό άρθρο για το ζήτημα αυτό που δημοσιεύτηκε από την αγωνιστική κομμουνιστική ιστοσελίδα "Αντίσταση στις Γειτονιές", με πλούσιο σχολιασμό των αιτίων που ρημάζουν πληθυσμιακά τον τόπο μας, ο συναγωνιστής αρθρογράφος παρατηρεί: "Τα πρώτα   πρώτα αποτελέσματα της φετινής απογραφής βγήκαν στη δημοσιότητα, δίνοντας κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για την κατανομή του πληθυσμού. Οκτώ νομοί της επαρχίας (Καστοριά, Άρτα, Κοζάνη, Θεσπρωτία, Μαγνησία, Φθιώτιδα, Λακωνία, Χίος) εμφανίζουν μείωση πληθυσμού σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αναδιατάσσεται ο αριθμός των βουλευτικών εδρών. Κανένας νομός της επαρχίας δεν εμφανίζει σημαντική αύξηση. Η αύξηση του πληθυσμού της Αττικής (με τα μέχρι τώρα δεδομένα) φαίνεται πως είναι μάλλον σχετική (σε σύγκριση δηλ. με την περιφέρεια) και όχι απόλυτη. Από τη σκοπιά μιας κομμουνιστικής οργάνωσης (σημ. : ο αρθρογράφος αναφέρεται εδώ στο ΚΚΕ μ-λ) ο προβληματισμός τίθεται όχι από την κοινοβουλευτική σκοπιά, αλλά από την κινηματική. Δηλαδή, από τα καθήκοντα που παράγει αυτή η τάση τόσο στην επαρχία, όσο και στα αστικά κέντρα."    

Ακόμη και μέσα από τις εκτιμήσεις αυτές σε σχέση με τις βουλευτικές έδρες, για τις οποίες κυρίως ενδιαφέρονται οι αστοί πολιτικάντηδες, τα στοιχεία είναι εύγλωττα:  Το σύστημα του (εξαρτημένου, υπερχρεωμένου και πάντα μεταπρατικού στη βάση του, όσες κι αν είχε κάνει "προόδους στην εκβιομηχάνιση" πριν μερικές δεκαετίες, πριν αρχίσει να βαράει γενική παραγωγική διάλυση...) ελληνικού καπιταλισμού σαπίζει και σαπίζοντας απονεκρώνει την ελληνική επαρχία, τη ραχοκοκαλιά της παραγωγικής ζωής του τόπου. Σαπίζει κι αυτό, σε όλες του τις εκφάνσεις, μέσα στη γενικότερη σαπίλα και παρακμή του παγκόσμιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Ταυτόχρονα, από ό,τι δείχνουν τα στοιχεία, είναι γενική η μείωση του πληθυσμού της χώρας μας -κι όχι μόνο της υπαίθρου-, ως συνέπεια των βαθύτατα αντιλαϊκών-αντιδραστικών πολιτικών που επιβάλλονται επί μακρά σειρά ετών.           

Συμπληρωματικά, λοιπόν, στις παραπάνω επισημάνσεις είναι ορισμένα τρανταχτά αριθμητικά στοιχεία που διαβάσαμε σε χτεσινό άρθρο του πρώην υπουργού και βουλευτή Μανόλη Δρεττάκη, στην "Εφημερίδα των Συντακτών". Σύμφωνα με το άρθρο που εδράζεται σε στατιστικά στοιχεία της Eurostat για τα έτη 2009-2020, πριν δηλ.τη φετινή απογραφή,ο πληθυσμός της Ελλάδας μεταξύ των παραπάνω ετών έχει μειωθεί, από 11.107.066 άτομα το 2009 σε 10.718.577 άτομα το 2020. Ο Δρεττάκης παρατηρεί ότι ο πληθυσμός έχει συρρικνωθεί "σε επίπεδο χαμηλότερο του 1998, οπισθοδρόμηση 23 ετών. Η συρρίκνωση οφείλεται στη φυσική μείωσή του (γεννήσεις μείον θάνατοι) και τη νέα μετανάστευση". 

Συγκρίνοντας με τα στοιχεία άλλων χωρών της ΕΕ, η έρευνα αποκαλύπτει ότι μέσα στα ίδια αυτά χρόνια ο συνολικός πληθυσμός στην ΕΕ φέρεται να έχει αυξηθεί το 2020 σε 17 κράτη, ενώ τη μεγαλύτερη συρρίκνωση, μαζί με αυτή της Ελλάδας εμφάνιζαν η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Πολωνία, τη στιγμή που σε επτά συνολικά ανατολικοευρωπαϊκα κράτη η διολίσθηση έφτασε τον πληθυσμό σε επίπεδα χαμηλότερα του 1995... 

Με αυτά ακριβώς συμβαδίζει κι η Ελλάδα των ακραία αντιδραστικών πολιτικών του συστήματος τα τελευταία 11 τουλάχιστον χρόνια. Αυτά είναι τα δώρα της πολιτικής της ΕΕ για την Ελλάδα,(εμείς, ας εννοήσουμε βέβαια για την Ελλάδα της εργατικής τάξης και του λαού,κι όχι για την Ελλάδα της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας) η οποία σύμφωνα με τη διατύπωση του Δρεττάκη:"... ενώ το 2009 στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης κατείχε τη 14η θέση ανάμεσα στα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, το 2014 υποβιβάστηκε στην 21η θέση και το 2029 στην 26η και προτελευταία θέση και σ' αυτήν παρέμεινε και το 2020. Μόνο η Βουλγαρία είχε το 2019 και το 2020 κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης χαμηλότερο από εκείνο της χώρας μας." 

Τα παραπάνω αντικειμενικά στοιχεία αφιερώνονται ή μάλλον τρίβονται στη μούρη όλων εκείνων που διαγούμισαν, λεηλάτησαν και λεηλατούν καθημερινά τη ζωή του λαού μας, σε όλους τους ντόπιους στυλοβάτες της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της υποτέλειας του τόπου μας στα μεγάλα αφεντικά του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Που έσπειραν και σπέρνουν θάνατο και καταστροφή, την ώρα που παριστάνουν ακόμα τους "πατριώτες" και που διαγκωνίζονται μεταξύ τους στο ποιος θα παραστήσει τον άτεγκτο "εθνικόφρονα" Χατζηαβάτη, περισσότερο από τον άλλο. 

Οι πατριδοκάπηλοι ραγιάδες κι αγύρτες, οι παλιόψαθες, τα πατάκια και τα πεσκίρια των ιμπεριαλιστών του ντουνιά...  

Είναι συνένοχοι σε μαζική δολοφονία, σε έγκλημα κατά του λαού μας, καθ' έξη και κατ' εξακολούθηση. Η υπόθεση του οργανωμένου λαϊκού αγώνα, για το ψωμί,το δίκιο, τη μόρφωση και τη λευτεριά, του αγώνα για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, γίνεται πλέον προϋπόθεση επιβίωσης, στην κυριολεξία, γι'αυτό το δυστυχισμένο σήμερα τόπο. Ενότητα κι αγώνα, σύντροφοι και συναγωνιστές. Να κάνουμε στους δρόμους της μαζικής λαϊκής πάλης " αβίωτο το βίο" όλων αυτών που συνειδητά βάλθηκαν να μας ...ξεκάνουν! Δεν υπάρχει για το λαό μας άλλος δρόμος ζωής.