ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΑ ΕΝΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΣΑΡΔΑΝΑΠΑΛΟΥ. Του Ηλία Σιαμέλα*

Του Ηλία Σιαμέλα*   

«Βαστώ από ράτσα που τραγούδησε στα βασανιστήρια». Arthur Rimbaud.

Με το σημείωμά μου αυτό, θα προσπαθήσω να χτίσω λεκτικά το πορτραίτο του «ανδρός», που λέγεται Μητσοτάκης. Αχ, και να μπορούσα να πάρω μιαν ανάσα έμπνευσης από τα ναρκισσιστικά χρώματα του Ντελακρουά, και ν’ αναρριχηθώ πάνω στα οπτικά αρώματα της τέχνης του μεγάλου Ζωγράφου! Και όλα αυτά, γιατί θέλω οι λέξεις να συλλάβουν, όχι τις αντηχήσεις των εικόνων απ’ τ’ ακόλαστα κορμιά του Σαρδανάπαλου και των παλλακίδων του, που απεικονίζονται στον πίνακά του, «ο θάνατος του Σαρδανάπαλου», αλλά τα νοηματικά σήματα που συγγενεύουν με το άγριο τρεμούλιασμα της ηδονής που νιώθει ένας «σαλεμένος» σύγχρονος μονάρχης, την ώρα που αποφασίζει «ελέω Θεού», πάνω στο φαρσο μπουφονικό κρεβάτι της εξουσίας, να τιμωρήσει με τον πιο βάρβαρο τρόπο τους «υπηκόους» του. Να αισθανθώ, στην πλήρη της διάσταση, τη λαιμαργία ενός πολιτικού λύκου και να ακούσω το μουγκρητό ενός μεταλλαγμένου φασιστοειδούς την ώρα της πολιτικής ακολασίας. Να δω τη χαρά του διαταραγμένου εγκεφάλου του, όταν κινείται με τρυφηλά φιδοκουνήματα, ανάμεσα στα μελιστάλαχτα σκέλια της εξουσίας. Να καταλάβω την ανικανοποίητη δίψα του βιαστή εξουσιαστή που λέγεται «πρωθυπουργός», όταν αποφασίζει να ρουφήξει με το πλαστικό καλαμάκι του βρικόλακα, με την ευγενική βοήθεια του πολιτικού υπόκοσμου της βουλής, το «ρευστό» των 100 ευρώ, από τους ηλικιωμένους και οικονομικά εξαθλιωμένους συμπολίτες μας, που δεν θέλησαν να γίνουν πειραματόζωα. Να ανοίξω, με το κλειδί της αθλιότητας, την κούφια κεφαλή του, εκείνη που οδήγησε χιλιάδες καλλιτέχνες, και επαγγελματίες της διασκέδασης, στην πείνα και τη δυστυχία. Να δω το σπυρί της κακίας, στα ακατοίκητα μάτια του, την ώρα που αποφάσιζε να διώξει χιλιάδες υγειονομικούς, που θα έσωζαν απ’ το θάνατο εκατοντάδες συνανθρώπους μας.

Νιώθω την ανάγκη να…καταφύγω και πάλι στη θεωρία του «Αραχάττα», για να την δω και να την μελετήσω τούτη τη φορά, όχι απ’ την πλευρά του καλού, αλλά απ’ την αντίστροφη μεριά, του υπέρτατου κακού. Μήπως και καταλάβω την εξελικτική πορεία της άκρατης εμπάθειας στο μυαλό ενός «μοιραίου πρωθυπουργού», που λέγεται Μητσοτάκης. Να ευχηθώ και να πιστέψω ότι η σχοινοτενής εξέλιξη αυτού του κακού στον εγκέφαλο του, να τείνει, όχι στην αναπαραγωγή και την «άνθιση» του, αλλά στο μαρασμό και στο θάνατό του!*

Γιατί, αυτές τις μέρες, ζούμε ένα είδος ενσάρκωσης του «άνθους του κακού», που μοιάζει με μια «ανατριχιαστική αράχνη, που πάει και στήνει μες τα κεφάλια μας, το δολερό της δίχτυ».***

Όλο αυτό τον καιρό, αυτός ο «καρχαριογενής» πρωθυπουργός, με πρόσχημα τον κορωνοδιάβολο, φυλάκισε τον άνθρωπο μέσα στα σπίτια του, μέσα στους «θεσμούς», στους «νόμους», στις μάσκες, και στα φίμωτρα. Κατέστρεψε την οικονομία, υπερχρέωσε τη χώρα, έκλεισε χιλιάδες επιχειρήσεις, έστειλε με τις επιλογές του, βορρά στα σκουλήκια του τάφου, χιλιάδες συνανθρώπους μας…

Όμως, ο Ντελακρουά είναι εδώ, για να μας θυμίζει την τύχη του τύραννου της Ασσυρίας Σαρδανάπαλου! Και μεις είμαστε εδώ για να προβάλλουμε όλες τις ασχήμιες, όλες τις αλχημείες, όλα τα έργα ενός πολιτικά ακόλαστου “πρωθυπουργού”. Να καταδείξουμε την απεραντοσύνη των προκλήσεών του, το καθημερινό γάβγισμα των τηλε-γιατρών του, την πλύση εγκεφάλου και τον τρόμο που διασπείρουν χρόνια τώρα οι Πετσο- ταϊσμένες παλλακίδες του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στο χώρο της τηλεόρασης ή στα πολιτικά γραφεία του ή στην κυβέρνησή του ή στο βασίλειο της Βουλής του. Είμαστε εδώ, για να τον αποτρέψουμε την ύστατη ώρα, να «θάψει κι άλλους πεθαμένους στην κοιλιά του αποκορομένου εγώ του»!

Γιατί, όπως λέει και ο Τσαρλς Ντίκενς, περιγράφοντας την τότε Γαλλική Αυλή, «Δεν είναι ποτέ καλό θέαμα βλέποντας μπροστά σου το σπυρί της αλαζονείας του διαβόλου, την τρυφηλότητα του Σαρδανάπαλου, και την ΤΥΦΛΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑ»!

* Ο Ηλίας Σιαμέλας είναι συγγραφέας και ποιητής.

** Αν κάποιοι νομίσουν ότι υπαινίσσομαι το θάνατό του, αυτό δεν ισχύει. Αυτό που θα ήθελα είναι ο πολιτικός του θάνατος. Ο φυσικός του δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που εύχομαι είναι όταν αυτός έρθει, τα σκουλήκια πού θα οργώνουν το δύσοσμο πτώμα του, να έχουν την ίδια ψυχική δομή και την ίδια εκδικητική μανία, που έχουν οι Πετσο-μπουκωμένες τηλεπερσόνες των ειδήσεων, που κάθε βράδυ, οργώνουν και ποτίζουν με δηλητήριο, τρόμο και θάνατο την ψυχή εκατομμυρίων ανθρώπων.

*** Arthur Rimbaud, παράφραση.

Δευτέρα 17.1.2022

ΠΗΓΗ. ksipnistere.com/2022/01/blog-post_196.html