Αυτός με τα τερατώδη ψέματα, τα καραγκιοζλίκια και την υποτέλεια έκανε τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό και τώρα δεν μπορεί να πείσει κανέναν...
Ο Ψεύτης Βοσκός
Ο ψεύτης βοσκός είναι ένας από τους μύθους του Αισώπου.
Ο μύθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία αφορά ένα βοσκό που ξεγελά επανειλημμένα τους κοντινούς χωρικούς και πιστεύουν ότι ένας λύκος επιτίθεται στο κοπάδι της πόλης του. Όταν όντως εμφανίζεται ένας λύκος και το αγόρι ξανακαλεί βοήθεια, οι χωρικοί πιστεύουν ότι είναι άλλος ένας ψευδής συναγερμός και,
τα πρόβατα τρώγονται από τον λύκο. Σε μια μεταγενέστερη αγγλόφωνη ποιητική εκδοχή του μύθου, ο λύκος τρώει επίσης το αγόρι. Αυτό συμβαίνει στο Fables for Five Years Old (1830) (Μύθοι για Πεντάχρονα) του John Hookham Frere, [3] στο Aesop & Hyssop (Αίσωπος και Ύσσωπος) του William Ellery Leonard (1912), [4] και στο ποίημα του Louis Untermeyer το 1965. [5]Το ηθικό δίδαγμα που υποδηλώνεται στο τέλος της ελληνικής εκδοχής είναι, «αυτό δείχνει πώς ανταμείβονται οι ψεύτες: ακόμα κι αν λένε την αλήθεια, κανείς δεν τους πιστεύει». Απηχεί μια δήλωση που αποδίδεται στον Αριστοτέλη από τον Διογένη Λαέρτιο στους Βίους και τις απόψεις επιφανών φιλοσόφων, όπου ο σοφός ρωτήθηκε τι κερδίζουν αυτοί που λένε ψέματα από αυτό και απάντησε «ότι όταν λένε αλήθεια δεν τους πιστεύουν». [6]
Ο Γουίλιαμ Κάξτον κλείνει παρομοίως την εκδοχή του με την παρατήρηση ότι « οι άνθρωποι δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτά που ειπώθηκαν από έναν ψεύτη ». [7]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία χρονολογείται από την κλασική εποχή, αλλά, δεδομένου ότι καταγράφηκε μόνο στα ελληνικά και δεν μεταφράστηκε στα λατινικά μέχρι τον 15ο αιώνα, άρχισε να γίνεται γνωστή μόνο αφού εμφανίστηκε στη συλλογή των μύθων του Heinrich Steinhöwel. Για το λόγο αυτό, δεν υπήρχε συμφωνημένος τίτλος για την ιστορία. Ο Κάξτον το τιτλοφορεί " Το αγόρι που φυλούσε τα πρόβατα " (1484), ο Ιερώνυμος Όσιος "Το αγόρι που είπε ψέματα" (" De mendace puero ", 1574), ο Φράνσις Μπάρλοου (Francis Barlow) "Για το βοσκόπουλο και τους αγρότες" (" De pastoris puero et agricolis ", 1687), ο Ρότζερ Λ'Εστρέιντζ (Roger L'Estrange) "Ένα αγόρι και οι ψευδείς συναγερμοί του" (1692), και ο Τζορτζ Φάιλερ Τάουνσεντ (George Fyler Townsend) "Ο νεαρός βοσκός και ο λύκος" (1867). Κάτω από τον τελικό τίτλο, ο Έντουαρντ Χιουζ το χαρακτήρισε ως το πρώτο από τα δέκα τραγούδια από τους Μύθους του Αισώπου για παιδικές φωνές και πιάνο, σε μια ποιητική εκδοχή του Πίτερ Γουέστμουρ (1965). [8]
Οι δάσκαλοι έχουν συχνά χρησιμοποιήσει τον μύθο ως προειδοποιητικό παραμύθι για να λέμε την αλήθεια, αλλά ένα εκπαιδευτικό πείραμα την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα πρότεινε ότι η ανάγνωση του «Ψεύτη Βοσκού» αύξησε την πιθανότητα των παιδιών να πουν ψέματα. Ωστόσο, όσον αφορά την ηθική συμπεριφορά των ενηλίκων, ο Samuel Croxall ρωτά, αναφερόμενος στον πολιτικό συναγερμό, «όταν ανησυχούμε για φανταστικούς κινδύνους σε σχέση με το κοινό, μέχρις ότου η κραυγή γίνει αρκετά μπαγιάτικη και ξεκάθαρη, πώς είναι αναμενόμενο να ξέρουμε πότε να προφυλαχθούμε από τα αληθινά;» . [9]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ The Concise Dictionary...(Cassel Publications 1992)
- ↑ «wolf». Compact Oxford English Dictionary. askoxford.com. OUP. Ιουνίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2007.
- ↑ Fable 5, "Of the boy and the wolf"
- ↑ «"The Shepherd-boy and the Wolf"».
- ↑ "The Boy Who Cried Wolf" by Louis Untermeyer, raynhalfpint.wordpress.com
- ↑ Translated by C. D. Yonge: Section XI (apophthegms) of the life of Aristotle Αρχειοθετήθηκε 2011-02-21 στο Wayback Machine.
- ↑ "Πρότυπο:Not a typo" at mythfolklore.net
- ↑ Songs from Aesop's Fables, details on WorldCat
- ↑ The Fables of Aesop, Fable CLV; available on Google Books, p. 263
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου