21 χρόνια μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου ένα παλιότερο βιβλίο του στενού συνεργάτη του και δημοσιογράφου, Γιάννη Καψη, έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα, ειδικά με τα ερωτήματα που θέτει.
Πιο συγκεκριμένα, το βιβλίο με τίτλο «Κουβεντιάζοντας με τον Ανδρέα» (2013), του δημοσιογράφου, συγγραφέα και πρώην υπουργού των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, Γιάννη Καψή, «ανάβει» φωτιές.
Το βιβλίο ξεκινά με αναμνήσεις του πρώην υπουργού από το πρώτο ταξίδι του Ανδρέα Παπανδρέου με τον πατέρα του στις ΗΠΑ και φτάνει ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ,
Εκτός από τις αποκαλύψεις για θέματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, που ο Γιάννης Καψής έζησε από κοντά ως αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών τότε, ο συγγραφέας αποκαλύπτει και άγνωστες πτυχές του Ανδρέα Παπανδρέου.
Στην αφήγηση, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί και προσωπικό τόνο, προκαλώντας συγκίνηση στον αναγνώστη. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα του κειμένου, που αναφέρεται στο ενδιαφέρον του πρώην πρωθυπουργού για τα δρώμενα στην χώρα ακόμα και όταν η υγεία του δεν το επέτρεπε…
«Μισοξαπλωμένος στα μαξιλάρια του. Ανέπνεε με δυσκολία. Το βλέμμα καρφωμένο στο άπειρο. Τι να έβλεπε; Είχα ακουμπήσει άθελά μου το χέρι μου στα σκεπάσματα. Κάποια στιγμή μου το έσφιξε με το δικό του χέρι. Ανατρίχιασα. Έκαιγε από τον πυρετό. Ένιωθα τα κόκαλα του χεριού που τα είχε εγκαταλείψει η σάρκα. Πες μου, πώς πάνε τα εθνικά μας προβλήματα; Αναστατώθηκα. Η φωνή του έφερε στη σκέψη την κραυγή «η Ελλάδα στους Έλληνες”»…
Στο βιβλίο του ο Γιάννης Καψής θέτει επίσης σοβαρά ερωτήματα για το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο πρώην υπουργός διερωτάται σε ένα σημείο του βιβλίου του «εάν διαφέρει η τύχη του Ανδρέα Παπανδρέου από εκείνη των Ούλοφ Πάλμε και της Ίντιρα Γκάντι, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Έχουμε μάθει πώς και γιατί κατέρρευσε η υγεία του Ανδρέα;»».
Συγκεκριμένα ο Γιάννης Καψής γράφει για το εν λόγω θέμα:
«Ο Ανδρέας που γνώρισα. Μια μικρή προσφορά στον ιστορικό του μέλλοντος που θα έχει την τύχη να ατενίσει την κορυφή του Έβερεστ. Και τότε θα μπορέσει να γράψει ποια θα ήταν σήμερα η Ελλάδα αν δεν τον είχαν…»δολοφονήσει»,- μια λέξη που θα μπορούσε να γραφεί και χωρίς εισαγωγικά αν θυμηθεί κανείς τα γεμάτα έκπληξη λόγια του Γιακούμπ στον Δ. Κρεμαστινό: «…ούτε η υγεία ενός χοιροβοσκού της Σκοτίας δεν είναι σε αυτή την κατάσταση, όχι ενός πρωθυπουργού»»
«Διαφέρει άραγε πολύ η τύχη του από την τύχη δύο άλλων κορυφαίων προσωπικοτήτων του κινήματος των αδεσμεύτων, που είχε πρωτοστατήσει: του Ούλαφ Πάλμε και της Ίντιρα Γκάντι. Και οι δύο δολοφονήθηκαν κάτω από ανεξιχνίαστες και ύποπτες συνθήκες. Έχουμε μάθει πώς και γιατί κατέρρευσε η υγεία του Ανδρέα;»».
Και συνεχίζει:
«Δημήτρη (στον Κρεμαστινό), όταν έλθει η ώρα μου, μη με βάλεις στη Βηθανία σου (την πόλη όπου ο Ιησούς ανέστησε τον Λάζαρο). Άφησέ με να φύγω ήσυχα»…Πικρό το χιούμορ του Σκαλκέα, του διάσημου χειρουργού, που ανεδείχθη και μάγος της επικοινωνίας. Ήθελε να δείξει ότι ο Κρεμαστινός είχε «αναστήσει» τον Ανδρέα. Ποιος όμως τον είχε σκοτώσει;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου