ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ ΚΑΙ Η “ΜΑΧΗ” ΓΙΑ ΤΟ “ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ”: ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΩΝ “ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ” ΓΡΑΦΤΗΚΕ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!

“Η αλήθεια είναι πως η Χρυσή Αυγή “Βόλευε” τόσο την ΝΔ να “ξελασπώσει” από το συντηρητικό και γεμάτο ευθύνες παρελθόν της , όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ που “μαχόταν” για την αποκαθήλωση του “κακού ΠΑΣΟΚ” που μας οδήγησε μέχρι το σημείο της “αγανάκτησης” και τα μνημόνια”

Μνημόνια τα οποία συνεχίστηκαν και συνεχίζονται “εις τον αιώνα τον άπαντα” γιατί σταθήκαμε στο “λεφτά υπάρχουν” μα όχι στο αληθές “λεφτά υπάρχουν αν” του Γιώργου Παπανδρέου. Μνημόνια που ονομάστηκαν αργότερα, “συμφωνίες”, μετά ονομάστηκαν “ταμεία ανασυγκρότησης” και ποιός ξέρει τι άλλα διαφορετικά ονόματα θα δώσουν σε δανειακές συμβάσεις δισεκατομμυρίων υποθηκεύοντας γενιές ολόκληρες και θέτοντας την χώρα σε μια διαρκή “επιτήρηση” με “αυτόματους κόφτες” συντάξεων και μισθών σε περίπτωση που δεν “πιάσουμε τον στόχο”. “Μαξιλαράκια” θα γίνουν “μαξιλαροπόλεμοι” με θύματα εμάς τους ίδιους που θέλουν να μας ξαναδούν στις πλατείες, έτοιμοι, να “φάμε ο ένας τον άλλον” αντί να εστιάσουμε στην πηγή του κακού, την ανικανότητα και την ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας αυτού του τόπου!

Οι “αγανακτισμένοι” και η θεωρία των 2 άκρων:

 

Το φαινόμενο ανέδειξε μέσα από τα κείμενά του και τις αναλύσεις του ο καθηγητής Νίκος Μαρατζίδης στην εφημερίδα Καθημερινή ήδη από το 2012:

“Δύο πολιτικές δυνάμεις έδρασαν μέσα στο πλήθος “σαν το ψάρι στο νερό”, όπως θα έλεγε ο πρόεδρος Μάο. Η μία ήταν η Χρυσή Αυγή. Με πολιτικό λάβαρο τον χυδαίο εθνικισμό, οι εθνικοσοσιαλιστές κατάφεραν να μπολιάσουν σε πολιτική πρόταση τον εθνικιστικό αντικοινοβουλευτισμό των “Αγανακτισμένων”. Εκεί στην “άνω πλατεία”, έγιναν ένα με το πλήθος. Εξέφρασαν τα αισθήματά του όταν τραγουδούσαν με πάθος τον εθνικό ύμνο, όταν μούντζωναν το Κοινοβούλιο, όταν έφτυναν τους βουλευτές, ακόμη κι όταν πήγαν να εισβάλουν στο κτίριο της Βουλής.

Αναδείχτηκε έτσι, από τη μια πλευρά, μια ατζέντα δεξιού ολοκληρωτισμού που προέβλεπε γενική εκκαθάριση: από τους “προδότες πολιτικούς” μέχρι τους μετανάστες. Το φαινόμενο αντιμετωπίστηκε τότε από πολλούς σχεδόν ως χαριτωμένο ή έστω γραφικό. Ας μη βαυκαλιζόμαστε άλλο. Η Χρυσή Αυγή γεννήθηκε στον Αγιο Παντελεήμονα, αλλά μεγάλωσε και νομιμοποιήθηκε πολιτικά στην πλατεία Συντάγματος, χάρη στη ρητορική της ενάντια στο πολιτικό σύστημα. Ο δεξιός αντιφιλελευθερισμός της Χρυσής Αυγής έγινε αποδεκτός από ένα κομμάτι του κόσμου που αναζητούσε την εθνική αναγέννηση μέσα στη ρώμη του αυταρχισμού.

Η αντισυστημική άκρα αριστερά, και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε η δεύτερη δύναμη που αξιοποίησε την οργή των “Αγανακτισμένων”. Οι πιο δραστήριες ακροαριστερές συνιστώσες της οργάνωσης επιχείρησαν συστηματικά και δραστήρια να πείσουν για το δικό τους σχέδιο υπονόμευσης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που το ονόμασαν “Αμεση Δημοκρατία”. Εμφανιζόμενος με πολύ πιο φιλικό προφίλ και έξυπνη στρατηγική, ο αριστερός αντιφιλελευθερισμός είχε ταχύτερη και ευρύτερη διείσδυση από ό,τι ο δεξιός αντιφιλελευθερισμός. Εξάλλου, είχε προ πολλού περάσει με επιτυχία τις εξετάσεις εισαγωγής του στην ελληνική κοινωνία της μεταπολίτευσης.

Η αντισυστημική/αντικοινοβουλευτική πολιτικοποίηση αποτελεί λοιπόν το νέο πολιτικό προϊόν, που παρήγαγε το φαινόμενο “Αγανακτισμένοι”. (Καθημερινή 20/05/12)

Γράφει ο Αρχισυντάκτης του “The Socialist” , Γαβρής Άγγελος.