Όλες οι
δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια παράξενη συμμαχία για να
κρατήσουν ζωντανό αυτό το φάντασμα. Οι Γερμανοί νεοφιλελεύθεροι και τα τσανάκια
τους, οι Γάλλοι σοσιαλιστές και οι Έλληνες δεξιοαριστεροσοσιαλιστές που
κόπιασαν πολύ από το 1974 μέχρι σήμερα, για να φτάσουμε καθημαγμένοι και
απρόσωποι σ’ αυτό το απώτατο σημείο της ένδειας και της αναξιοπιστίας.
Η εθνική
κρατική εξουσία στην Ελλάδα είναι πλέον μονάχα μια επιτροπή της κομισιόν και
του ΔΝΤ που διαχειρίζεται τις κοινές χρηματοπιστωτικές υποθέσεις της Ευρωπαϊκής
Ένωσης στο σύνολό της,
κατά το συμφέρον των τραπεζών και των «αγορών».
Η
νεοελληνική μεταπολιτευτική αστική τάξη υπό την ηγεσία «Σωτήρων» και «Εθναρχών»
θριάμβευσε καταστρέφοντας όλες τις πατριαρχικές και ειδυλλιακές σχέσεις. Έσπασε
όλους τους πολυποίκιλους μεταφεουδαρχικούς δεσμούς που συνδέανε τον άνθρωπο με
τους φυσικούς ανωτέρους του και δεν άφησε κανένα δεσμό ανάμεσα σε άνθρωπο και
σε άνθρωπο.
Αφαίρεσε το
φωτοστέφανο απ’ όλα, τα ως σήμερα, αξιοσέβαστα επαγγέλματα, που τα αντίκριζαν
με θρησκευτική ευλάβεια. Τον γιατρό, τον νομικό, τον ποιητή, τον άνθρωπο της
επιστήμης, τους μετέτρεψε σε μισθωτούς εργάτες της.
Η
νεοελληνική μεταπολιτευτική αστική τάξη που ξεπήδησε μέσα από αρπαχτή, τη μίζα,
τη ρεμούλα και το βόλεμα στο δημόσιο, ξέσκισε τον πέπλο του συναισθηματισμού
που σκέπαζε τις οικογενειακές σχέσεις και τις έκανε ξεκάθαρες χρηματικές
σχέσεις.
Η Ελλάδα της
μεταπολίτευσης συσσώρευσε τον πληθυσμό, συνένωσε τα μέσα παραγωγής και
συγκέντρωσε την ιδιοκτησία σε λιγοστά χέρια. Ο ουσιαστικός όρος για την ύπαρξη
και για την κυριαρχία της μεταπολιτευτικής αστικής τάξης ήταν η διαφθορά, η
εξαπάτηση, η αλαζονεία της εξουσίας, η μίζα, η εξαγορά συνειδήσεων, η
υπερκατανάλωση, η επιδειξιομανία, η πολυτελής διαβίωση με δανεικά, ο παράνομος
πλουτισμός, η περιφρόνηση για οτιδήποτε «πατριωτικό», η συσσώρευση του
κλεμμένου πλούτου στα χέρια των ημετέρων, ο σχηματισμός και η αύξηση του
κεφαλαίου με τη βοήθεια της ψευτοοικολογίας και του εκσυγχρονιστικού
δεξιοσοσιαλισμού.
Η απαραίτητη
νεοφιλελεύθερη σοσιαλιστική και οικολογική εσθήτα φτιαγμένη από αραχνοΰφαντες
θεωρητικολογίες, κεντημένη με όμορφα ρητορικά λουλούδια, διαποτισμένη με μια
πνιγηρή αισθηματική δροσιά, αυτή η απλόχωρη εσθήτα που οι Έλληνες δεξιοί,
σοσιαλιστές, αριστεροί εκσυγχρονιστές και οικολόγοι τύλιξαν μέσα της τις λίγες
κοκαλιάρικες «αιώνιες αλήθειες» τους, χρησίμευσε μονάχα για την κατανάλωση του
εμπορεύματός τους από το κοινό.
Σ’ αυτήν την
κατηγορία των πραγματιστών νεοφιλελευθέρων σοσιαλιστών ανήκουν και οι σημερινοί
οικονομιστές, οι εκσυγχρονιστές, οι φιλάνθρωποι, οι ανθρωπιστές, οι
συνδικαλιστές και όλοι εκείνοι που ασχολούνται να καλυτερέψουν την κατάσταση
των εργαζομένων τάξεων, οι οργανωτές της αγαθοεργίας, οι οικολόγοι, οι ιδρυτές
συλλόγων υπέρ της μετριοπάθειας, οι πιο παρδαλοί δεξιοσοσιαλψευτομεταρυθμιστές
που εκτέλεσαν με τρόπο αξιοθαύμαστο την αποστολή τους βυθίζοντας την Ελλάδα στη
δυστυχία, στη μελαγχολία και στην απόγνωση.
Ο νέος,
όμως, Ευρωπαϊκός διαφωτισμός που ξεκίνησε από το κίνημα κόντρα στην
παγκοσμιοποίηση και στην νέα τάξη πραγμάτων και αρχίζει σιγά, αλλά σταθερά να
ανθίζει και στον τόπο μας, αναλύει με πολύ μεγάλη οξύνοια τις αντιφάσεις που
υπάρχουν στις σύγχρονες σχέσεις παραγωγής.
Ξεσκεπάζει
τις υποκριτικές απολογίες των οικονομολόγων. Αποδεικνύει με αδιάψευστο τρόπο τα
καταστροφικά αποτελέσματα των μηχανών και του καταμερισμού εργασίας, την
συγκέντρωση κεφαλαίων, την υπερπαραγωγή, τις κρίσεις, τον αναγκαστικό αφανισμό
τον μικρομεσαίων και των αγροτών, την αθλιότητα των ανθρώπων που ζουν κάτω από
τα όρια της φτώχειας, την αναρχία στην παραγωγή, την χτυπητή δυσαναλογία στον
καταμερισμό του πλούτου, τον εξοντωτικό βιομηχανικό πόλεμο, την διάλυση των
παλιών εθίμων, των παλιών οικογενειακών σχέσεων, των παλιών εθνοτήτων…
Η πτώχευση
της Ελλάδας είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα αποτελέσει την απαρχή της
«ουσιαστικής πτώχευσης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης… Μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης, που
γέρασε πριν ακόμα ενηλικιωθεί…
Τα όπλα που
χρησιμοποίησε η Ευρωπαϊκή Ένωση για να εγκαταστήσει τη νέα τάξη πραγμάτων
στρέφονται τώρα ενάντια στην ίδια την ύπαρξή της, τη στιγμή μάλιστα που μια
καινούργια πολιτική αναγκαιότητα δημιουργείται σιγά-σιγά. Ένας νέος «αληθινός»
Ευρωπαϊκός σοσιαλισμός…
Ένα φάντασμα
πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: Το φάντασμα της πτώχευσης…
Καρλ Μαρξ
Φρίδριχ
Ένγκελς
Για την
προσαρμογή στα σημερινά
Βασίλης Ν.
Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ
Κλυνν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου