Ο ΘΕΊΟΣ ΑΛΈΚΟΣ

Σε παλαιότερες εποχές ο ανθρωπολογικός τύπος τον οποίο εκπροσωπεί επαξίως ο κ. Φλαμπουράρης δεν ήταν και τόσο σπάνιος. 

Τα καφενεία της επικράτειας ήταν γεμάτα από θαμώνες που ανέλυαν νυχθημερόν την παγκόσμια κατάσταση και με βάση τα επεισόδια στα ρωσοκινεζικά σύνορα, τα οποία γνώριζαν με λεπτομέρειες, περνώντας μέσω Πενταγώνου ερμήνευαν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ηταν κατά προτίμηση αριστεροί, είχαν διαβάσει το «Τι να κάνουμε» του Λένιν και την «18η Μπρυμαίρ» του Μαρξ στην καλύτερη περίπτωση και είχαν βρει στις σελίδες τους τα απαραίτητα διανοητικά εργαλεία για να εξηγούν τον κόσμο και τα φαινόμενά του.

Συνήθως μιλούσαν αφ’ υψηλού και δεν σήκωναν πολλές αντιρρήσεις, ακόμη κι όταν έλεγαν πως η Πολωνία στον Β΄ Παγκόσμιο ήταν σύμμαχος της Γερμανίας.

Κάποτε τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος όφειλαν,

εκτός από το να είναι «καλοί» κομμουνιστές -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- να είναι και «οι πρώτοι του χωριού», να διακρίνονται με ό,τι κι αν καταπιάνονται για να δείχνουν την ανωτερότητα των ιδεών τους. Με την πάροδο του χρόνου η δεοντολογική πρόταση μετετράπη σε αιτιολογική, και το πρέπει έγινε άρα.

Αφού ήσαν κομμουνιστές δεν μπορεί παρά να ήσαν και οι πρώτοι του χωριού, να επιδεικνύουν δηλαδή τη διαδεδομένη στα μέρη μας δημοκρατικά, ασχέτως πολιτικής τοποθετήσεως, ημιμάθεια.

Επειδή για να γίνεις κομμουνιστής έπρεπε πριν απ’ όλα να πιστέψεις πως έχεις την Ιστορία με το μέρος σου και ότι μονοπωλείς το «δίκιο» της «τελευταίας ανάλυσης» ο ανθρωπολογικός τύπος Φλαμπουράρη συνήθως πρωταγωνιστούσε στους αγώνες της «ξερολίας». Είχε άποψη επί παντός, από την οικονομία ώς τον τρόπο καλλιεργείας της ελιάς και την αγροτική ζωή στα Βαλκάνια στα μέσα του 17ου αιώνα. Γνωρίζοντας δε την οικονομία καλύτερα από όλους τους αστούς οικονομολόγους μαζί, μπορούσε να αποφαίνεται, όπως απεφάνθη ο κ. Φλαμπουράρης, πως το χρέος μπορεί να ξεπληρωθεί με αέρα.

Αν ο κ. Φλαμπουράρης, υπό τον τίτλο του «θείου Αλέκου», κρινόταν ως είδος υπό εξαφάνιση και αποφασίζαμε όλοι μαζί πως έπρεπε να τον συντηρήσουμε ως ιστορικό κειμήλιο δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.

Τα προβλήματα αρχίζουν από τη στιγμή που ο κ. Φλαμπουράρης έχει αναλάβει ρόλο υπουργού Επικρατείας, και ως υπουργός Επικρατείας κατακρίνει την Σύγκλητο του Πανεπιστημίου γιατί δεν πάει να συνεδριάσει κάπου αλλού από τη στιγμή που τα γραφεία της τα έχουν καταλάβει κουκουλοφόροι. Θα μου πείτε είναι η θέση που του ταιριάζει.

Τέτοιο μυαλό, με τέτοια ευρύτητα σκέψης θα ήταν κρίμα να το περιορίσεις σε έναν μόνον τομέα της κυβερνητικής δραστηριότητας.