Ο ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

Τα κόμματα παίρνουν ήδη αποστάσεις μεταξύ τους καθώς οι κυοφορούμενες αλλαγές προεξοφλούν το τέλος του δικομματισμού. Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας σταθμίζει τα ωφέλη του ΣΥΡΙΖΑ από τη διάσπαση της Β' Αθηνών και το υπό ποιες προϋποθέσεις θα αποφασίσει εκλογές

Ο κυοφορούμενος νέος εκλογικός νόμος επηρεάζει ήδη καταλυτικά τις σχέσεις των κομμάτων, καθώς η απλή αναλογική επιτρέπει στο καθένα να είναι μόνο του! Ενδέχεται δε να δρομολογήσει απρόσμενες εξελίξεις ακόμη και στο ίδιο το κυβερνών κόμμα κι αυτό παρά το γεγονός ότι επίσημη κυβερνητική πρόταση δεν υπάρχει ακόμη που σημαίνει ότι το θέμα είναι σε εσωτερική διαπραγμάτευση.

Οι εξελίξεις προς το παρόν επηρεάζουν τον χώρο του ευρύτερου κέντρου, καθώς ο αρχηγός του Ποταμιού Σταύρος Θοδωράκης πήρε σαφείς αποστάσεις τόσο από τη ΝΔ, όσο και από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, η οποία πήρε επίσης αποστάσεις από τη ΝΔ. Ο Βασίλης Λεβέντης ξεκαθάρισε πως δεν μπορεί να συμπράξει με τον Μητσοτάκη γιατί οι οπαδοί της Ενωσης Κεντρώων θα το θεωρήσουν προδοσία,

ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου φαίνεται να μην νοιάζεται πια για την ενότητα του χώρου, παρά μόνο για την επάνοδό του στη Βουλή. Αλλά και στα δεξιά της ΝΔ, ο μεν Φαήλος Κρανιδιώτης εγκαινιάζει δυναμικά τα γραφεία της «Νέας Δεξιάς» και η «Εθνική Ενότητα» των Καρατζαφέρη-Μπαλτάκου φροντίζει για την είσοδό της στη Βουλή. Είναι μάλλον σαφές πως το κυοφορούμενο εκλογικό σύστημα δεν θα διευκολύνει τη ΝΔ.

Επί της ουσίας φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει πρόθεση απλής αναλογικής, με μείωση ή και κατάργηση του μπόνους του πρώτου κόμματος, αλλά με διατήρηση του κατωφλίου του 3%, συζητάει την κατάργηση των βουλευτών Επικρατείας, ενώ μυστήριο παραμένει η πρόθεσή της για την διάσπαση της περιφέρειας της Β’ Αθηνών.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα κάνει εκλογές μόνο όταν τα νέα κόμματα της Δεξιάς θα κόβουν τα ποσοστά εκείνα από τη ΝΔ που θα του διασφαλίζουν την επικυριαρχία στο πολιτικό σκηνικό

Ολα αυτά σκιαγραφούν μια παντελώς νέα εικόνα του πολιτικού σκηνικού που θα απέχει πολύ από το κυρίαρχο σύστημα του δικομματισμού της Μεταπολίτευσης και λογικά θα είναι ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή θα δίνει πολυκομματικές κυβερνήσεις, που ναι μεν θα υποχρεώσουν τα κόμματα σε συγκλίσεις και σε ουσιαστικότερο αλληλοέλεγχο των πεπραγμένων τους, από την άλλη θα ελλοχεύει ο κίνδυνος της ακυβερνησίας με τις δυσκολίες στην συγκρότηση κυβερνητικών συμμαχιών.

Αυτό φαίνεται να το κατανοεί ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο οποίος στην πρόσφατη συνέντευξή του ξεκαθάρισε ότι το στοιχείο της άδολης αναλογικής δεν μπορεί να αναφέρεται σε προσωπικά ή προσωποπαγή κόμματα και να διαμορφωθεί ένα «μπουκέτο» μερικών δεκάδων κομμάτων μέσα στη Βουλή, γιατί θα δυσκόλευε την νομοθετική εργασία. Επίσης είναι σκόπιμο να υπογραμμίσουμε ότι οι 53 του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι μέσω του εκλογικού νόμου πιέζουν για το Σύνταγμα, όπου τάσσονται κατά της άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, γιατί οδηγεί στη μείωση των εξουσιών του Κοινοβουλίου που θέλουν να ενισχύσουν. Είναι υπέρ της απλής αναλογικής, αλλά εντελώς αντίθετοι σε προτάσεις που απλώς μειώνουν το μπόνους ή προδικάζουν συμμαχίες!

Το Ποτάμι επικαλείται το γερμανικό σύστημα και λέει πως αν ένα κόμμα πάρει 40% να έχει μπόνους 20 εδρών, αν όμως πάρει 30% να πάρει 15 έδρες, δηλαδή μία έδρα κάθε 2%, ενώ ο κ. Λεβέντης διευκρινίζει πως η μόνη εκκρεμότητα που έμεινε μεταξύ Eνωσης Κεντρώων και ΣΥΡΙΖΑ είναι το σπάσιμο των περιφερειών, στην οποία αντιτίθεται έντονα.

Χωρίς αμφιβολία, η τριχοτόμηση ή πολυδιάσπαση της Β’ περιφέρειας Αθηνών αποτελεί κλειδί για την επόμενη μέρα, καθώς εκεί συγκεντρώνεται η μεγάλη ισχύς του ΣΥΡΙΖΑ και η διάσπαση μπορεί να ευνοήσει την συντήρησή της. Ολα αυτά θα σταθμιστούν δημοσκοπικά και μπορούμε να προβλέψουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα κάνει εκλογές μόνο όταν τα νέα κόμματα της Δεξιάς θα κόβουν τα ποσοστά εκείνα από τη ΝΔ που θα του διασφαλίζουν την επικυριαρχία στο πολιτικό σκηνικό.