Έχω την εντύπωση ή
ακόμη χειρότερα την πεποίθηση πως οι ηγεσίες τόσο της κυβερνήσεως όσο και της
αντιπολιτεύσεως δεν έχουν καταλάβει τίποτε απ' ότι συμβαίνει στη χώρα. Και οι
δύο ζουν στον κόσμο τους, και για να ακριβολογώ στον μικρόκοσμό τους, που
περικλείεται στους τέσσερεις τοίχους των επιθυμιών τους.
Του μεν
πρωθυπουργού να παραμείνει, παντί τρόπω, στην εξουσία, του δε αρχηγού της
αξιωματικής αντιπολίτευσης να γίνει, πάση θυσία και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα,
χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Και τους δύο το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το
γκουβέρνο και ο προσπλακισμός με την εξουσία.
Παρά τα όσα
δηλώνουν ήκιστα τους ενδιαφέρει το δημόσιο και εθνικό συμφέρον. Αν τους
ενδιέφερε θα είχαν θυσιάσει το εγώ τους και τις κομματικές ιδιοτέλειες και θα
ύψωναν από κοινού ανάχωμα στις εξωφρενικές και ιταμές απαιτήσεις των δανειστών.
Προκειμένου να αποτρέψουν τη μετατροπή της χώρας σ' ένα ευρωπαϊκό Πουέρτο Ρίκο
κάποιος πρέπει να τους πει ότι,
δεν οφείλουν απλώς να σταματήσουν τις
κοκορομαχίες και να συνεργαστούν, αλλά αν χρειαστεί να κόψουν και το λαιμό τους
για να το πετύχουν.
Το γεγονός ότι
πολίτες, νοικοκυριά και επιχειρήσεις έχουν γονατίσει, απώλεσαν κάθε ελπίδα και
συμπεριφέρονται σαν σαλεμένα όντα δεν δείχνει να απασχολεί τους κυρίους Τσίπρα
και Μητσοτάκη. Εξαντλούν κάθε ικμάδα της δύναμής τους για να αποδείξουν ο μεν
ένας ότι είναι αριστερός ο δε άλλος πως σε ηλικία έξι μηνών υπήρξε πολιτικός
εξόριστος!
Οι φόροι, η ύφεση,
η ανεργία, τα λουκέτα είναι γι' αυτούς απλώς ποσοστά και αριθμοί που
χρησιμεύουν ως βέλη στον μεταξύ τους σαϊτοπόλεμο. Και λογικό είναι αφού αυτούς
η ύφεση δεν τους εχει πειράξει. Δουλειά -και τι ωραία και σίγουρη δουλειά-
έχουν. Τους φόρους -όσο ψηλοί και μεγάλοι κι αν είναι- δεν δυσκολεύονται, όπως
οι λοιποί χαχόλοι, να τους πληρώσουν. Και φυσικά τα λουκέτα δεν τους απασχολούν
αφού την αγωνία να κλείσουν τον μήνα δεν την ξέρουν και η μόνη επιχείρηση που
είχαν και έχουν είναι το κόμμα του οποίου είναι αρχηγοί.
Μπορεί να
εκφράζουν τη στεναχώρια τους για τη νεανική μετανάστευση, αλλά ο τρόπος με τον
οποίον πολιτεύονται φανερώνει πως δεν έχουν καταλάβει τίποτε γι' αυτή την έξοδο
θανάτου των καλύτερων Ελλήνων. Ναι, οι 500-600 χιλιάδες, κυρίως νέοι, που έχουν
φύγει από την πατρίδα, και όσοι ακόμη θα πάρουν τον ομματιών τους και θα
φύγουν, δεν είναι μόνον καλά μυαλά, σπουδαγμένοι με προσόντα και διδακτορικά
είναι και όλοι όσοι έχουν όρεξη και προτεραιότητα ζωής να δουλέψουν είτε είναι
τεχνίτες είτε επιστήμονες.
Έφυγαν και φεύγουν
αυτοί οι οποίοι θα έπαιρναν το μέλλον της χώρας στα χέρια τους και, αν
συνεχιστεί η μίζερη και αποτρόπαια κατάσταση, θα μας μείνουν οι τεμπέληδες, οι
καφενόβιοι, οι ζαμανφού και οι κομματικοποιημένοι, όλων των παρατάξεων, που
περιμένουν να διοριστούν στο δημόσιο. Αν η ωχρά σπειροχαίτη του γαλάζιου,
κόκκινου και πράσινου κομματισμού δεν γιατρευθεί η νέα Ελλάδα θα πλαστεί από
τον κατιμά των νεοελλήνων.
Τσίπρας και Μητσοτάκης
ελπίζουν, λένε, στη βοήθεια ο μεν πρώτος του Τζακ Λιού και ο δεύτερος του Μάριο
Ντράγκι και συμπεριφέρονται ωσάν να μην συνέβη τίποτε παρότι η Ελλάδα είναι η
πρώτη και μοναδική χώρα που οι τράπεζές της περνούν στον ολοκληρωτικό έλεγχο
των ξένων. Το απίστευτο αυτό γεγονός δεν φαίνεται να έχει συγκινήσει -πλην
ορισμένων λίγων περιπτώσεων- το σύνολο της εγχώριας πολιτικής τάξης. Και
πιθανότατα ούτε την ενδιαφέρει αν αύριο στα γαμψά νύχια των κορακιών πέσουν και
οι ελληνικές επιχειρήσεις, μεγάλες και μικρές.
Και φυσικά αγρόν,
ως φαίνεται, αγοράζουν αν μέσω της διαχείρισης των κόκκινων δανείων, από τους
κάθε λογής Πόλσεν, χαθούν ιδιοκτησίες, ακίνητα, ξενοδοχεία, προνομιούχα
οικόπεδα, κάθε τι τέλος πάντων που, μαζί με τον πολιτισμό, την ιστορία, το
κλίμα, τις καιρικές συνθήκες και τους αγώνες του λαού της, μας έκανε να
δηλώνουμε πως τούτο 'δώ το πέτρινο ακρωτήρι της Μεσογείου είναι ένα απ' τα
καλύτερα οικόπεδα της Ευρώπης, αν όχι και του κόσμου.
Αν και οι δύο
είναι νεαρής ηλικίας εν τούτοις η πολιτική και η συμπεριφορά τους θυμίζουν
έντονα τους παλαιούς πολιτικούς και δη αυτούς που στο όνομα του
"νέου", καταγγέλλουν. Προτεραιότητα του Τσίπρα είναι να μην γίνει
πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης και του Μητσοτάκη να φύγει ο Τσίπρας για να
εγκατασταθεί αυτός μαζί με τον Χατζιδάκη, τον Άδωνι και τ' άλλα καλά γαλάζια
παιδιά στου Μαξίμου.
Μεγαλεπήβολοι
στόχοι. Και των δύο. Και για να το πετύχουν κορδακίζονται, αερολογούν και
κατηγορεί ο ένας τον άλλον για το ποιός βλάπτει περισσότερο τη χώρα και τους
πολίτες της. Προφανώς δεν εννοούν και δεν θέλουν να καταλάβουν πως πλέον ο λαός
θεωρεί πως και οι δύο, μαζί βεβαίως και με το ΠΑΣΟΚ, έχουν βλάψει -άλλος
λιγότερο κι άλλος περισσότερο- και βλάπτουν σοβαρά τη χώρα
Αν δεν συνέλθουν,
δεν βάλουν μυαλό και δεν αρχίσουν να συνομιλούν με σοβαρότητα για το πως θα
εμποδίσουν να γίνει η Ελλάδα αποικία των δανειστών της, μην αποκλείεται και οι
δύο να έχουν άσχημα ξεμπερδέματα με την Ιστορία και ενδεχομένως όχι μόνον μ'
αυτήν. Αν συνεχίσουν να πολιτεύονται με τον ίδιο τρόπο μπορεί, συμβολικά
μιλώντας, να πάθουν ότι και ο Άγγλος βασιλιάς Γεώργιος ΙΙ.
Παρά το ότι ήταν
γενναίος πολεμιστής -στην πραγματικότητα, ο τελευταίος Βρετανός μονάρχης που
οδήγησε τα στρατεύματά του στη μάχη- ο γερμανογεννημένος βασιλιάς έμοιαζε
ανίκανος να αποτινάξει την αύρα της ανοησίας που τον περιέβαλε. Ο Γεώργιος ποτέ
δεν έτυχε ιδιαίτερου σεβασμού. Οι Βρετανοί υπήκοοί του, με αρχηγό τον ίδιο τον
γιο του, γελούσαν με τη βαριά προφορά του, την ασφυκτική Αυλή του και τα γελοία
σαλιαρίσματά του. Ακόμη και ο θάνατός του, το 1760, δεν είχε αξιοπρέπεια. Ο
καημένος ο Γεώργιος πέθανε καθώς σφιγγόταν στην τουαλέτα.
Να προσέξουν
λοιπόν Τσίπρας και Μητσοτάκης να μην σφίγγονται πολύ αν θα πάρει τηλεοπτική
άδεια ο Καλογρίτσας ή να μην κλείσει το MEGA. Ούτε κάθε φορά που πάνε στην
τουαλέτα να σκέφτονται και να ζορίζονται αν είναι καλύτερα να στηριχθούν στις
ΗΠΑ ή τη Γερμανία. Μπορεί να πάθουν ότι και ο Γεώργιος ΙΙ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου