Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΝΟΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΨΥΧΙΣΜΟ ΜΑΣ

Στη δημοκρατία οφείλουμε να σεβόμαστε κάθε πολίτη ακόμα και αυτόν που την αμφισβητεί αλλά δεν περνά τα εσκαμμένα, τα όρια της νομιμότητας που το πολίτευμα θέτει. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του.

Η διαπίστωση ότι όλες οι γνώμες δεν στηρίζονται σε κοινά αποδεκτή ανάλυση ή τις περισσότερες φορές είναι προϊόν επιρροών που ασκούνται αδιάκοπα και βίαια πάνω στον πολίτη δεν αναιρεί την πιο πάνω θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Μπορεί λοιπόν να είναι πασίδηλο ότι μία «άποψη» στερείται ουσιαστικού περιεχομένου, μπορεί να ισχύει ότι κάθε γνώμη βρίσκεται σε αντιστοιχία με την ποιότητα της πηγής από την οποία προέρχεται. Μπορεί τελικά η ζωή, οι εξελίξεις να καταδεικνύουν με εμφατικό τρόπο τη λάθος στάση, τη λάθος απόφαση.

Στη δημοκρατία, στην πολιτική ζωή των δημοκρατικών κοινωνιών,

άσχετα από την ποιότητα των μηχανισμών παραγωγής και αναπαραγωγής γνώμης, είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχόμαστε την άποψη της σχετικής ή απόλυτης πλειοψηφίας όπως αυτή καταγράφεται με την εκλογική διαδικασία.

Στον εκλογικό κλίβανο θα εισέλθει και τελικά θα επιμετρηθεί κάθε γνώμη άσχετα από το μέτρο της πολιτικής αγωγής, της μόρφωσης και της κουλτούρας του ψηφοφόρου.

Ήθελα λοιπόν, απαντώντας σε κάποιους επιστημονικά, πολιτικά και κοινωνικά καλλιεργημένους φίλους ,που εξανίστανται λόγω αυτής «ποιοτικής ισοπέδωσης» που υφίσταται η γνώμη και η άποψή τους, ότι μπορεί η αναμέτρηση με την άγνοια ή και την ηλιθιότητα και το ζωώδες πείσμα κάποιων ανίδεων και επικίνδυνων να τους πληγώνει αλλά την ίδια στιγμή αυτή η καθημερινή αναμέτρηση πρέπει να τους ενδυναμώνει και να νοηματοδοτεί τη ζωή τους.

Στη δημοκρατία, η δικαίωση παράγει θλίψη. Θλίψη μεγαλύτερη και αυτήν που παράγει η επικράτηση μιας άποψης που τελικά αποδείχτηκε ανόητη ή και καταστροφική. Η δημοκρατία πρέπει να είναι μια διαρκής μάχη της διανοητικής λειτουργίας, του μυαλού και της γνώσης με την εικόνα, την άγνοια και τις εμμονές. Μάχη αδυσώπητη αλλά ωραία.

Γράφει ο Γιώργος Μεντζελίδης