ΠΟΥ ΠΟΥΛΑΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ;

Ένα χρόνο μετά από την δραματική απόφαση του Αλέξη Τσίπρα για δημοψήφισμα και την επιβολή capital control , τόσο ο ίδιος όσο και οι Υπουργοί του επιμένουν να υποτιμούν τις τραγικές συνέπειες αυτών, στην οικονομία και στην καθημερινή ζωή των πολιτών.

Την «αξιοπρέπεια» επικαλούνταν πέρυσι για να δικαιολογήσουν τις καταστροφικές επιλογές τους, την «αξιοπρέπεια» πούλησαν ως δόλωμα στους συνταξιούχους και τους ανέργους για να πάρουν την ψήφο τους. Και λόγοι «αξιοπρέπειας» – φαντάζομαι –  οδήγησαν τον πρωθυπουργό να αστειευτεί για το χάλι της χώρας στην Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες. «Τέτοιες

ψηφοφορίες δεν είναι δύσκολες», είπε , «υπάρχουν μόνο δύο πιθανότητες αποτελέσματος και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και για τα δύο» συνέχισε και πρόσθεσε: «Γι’ αυτό και είμαι έκπληκτος από την κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο».

Έτσι είναι! Οι καημένοι οι Βρετανοί – πολιτική ηγεσία και λαός,

– δεν αποδείχθηκαν «συνειδητοποιημένοι» αντιευρωπαϊστές. Δεν υπολόγισαν σωστά το κόστος της εθνικής τους «αξιοπρέπειας» και δεν προετοιμάστηκαν για τις συνέπειες της εξόδου από την ΕΕ!

Δεν ξέρω για τί ακριβώς γέλασαν με το αστείο του πρωθυπουργού οι Ευρωπαίοι ηγέτες, πιστεύω όμως ότι η ενέργεια του να αστειευτεί μ’ ένα θέμα που οδήγησε χιλιάδες Έλληνες στην ανεργία, ήταν – το λιγότερο – άστοχη. Διότι, το βασικό  χαρακτηριστικό των χωρών που έγραψαν ιστορία, δεν ήταν η δυνατότητά τους να «παράγουν» …αξιοπρέπεια, αλλά η ικανότητά τους να παράγουν πλούτο, ευτυχία, δικαιοσύνη, δημοκρατία και ασφάλεια για τους πολίτες τους, έτσι ώστε η αξιοπρέπεια να έρχεται ως συνέπεια όχι θεωρητικών τοποθετήσεων και άλλων τινών νεφελωδών διακηρύξεων, αλλά πράξεων απτών και ξεκάθαρων.

Δυστυχώς, σ’ αυτές τις χώρες  δεν συμπεριλαμβάνονται ούτε εκείνες που παράγουν χρέος, ούτε και όλες όσες διαθέτουν αρχαίο παρελθόν. Αξιοπρέπεια έχει όποιος μπορεί να σηκώσει και να διαχειριστεί  το βάρος της κληρονομιάς του, όχι όμως με τον – επιεικώς – γραφικό  τρόπο που το πράττει ο ασθμένων από περίσσιο πάθος κύριος Καμμένος στις καταχειροκροτούμενες ομιλίες του στη Βουλή. Ή με τις κουτοπονηριές τύπου «δεν κρατήσαμε τον δημόσιο χαρακτήρα του ΟΛΠ αλλά βελτιώνουμε την συμφωνία» – χωρίς να το ξέρει η COSCO – που ακολουθεί ο κύριος Δρίτσας. Ούτε με τα χονδροειδή ψέματα περί μη μείωσης των συντάξεων , που εξακολουθεί να εκτοξεύει ο «πρώην κομμουνιστής» κύριος Κατρούγκαλος.

Η αξιοπρέπεια, κυρίως, δεν πολιτεύεται¨ ούτε ως ανεξάρτητη αυταξία, ούτε αποτελώντας πολιτικό επιχείρημα. Η αξιοπρέπεια έρχεται ως αποτέλεσμα πράξεων και η  τιμή της καθορίζεται από αυτό που αντιπροσωπεύει. Η εθνική αξιοπρέπεια, για παράδειγμα, είναι άλλης βαρύτητας από την ατομική, ωστόσο, και οι δυο είναι σημαντικές και πολύτιμες.

Ανεξαρτήτως των αιτιών, ένα άτομο υπό κατάρρευση για οικονομικούς, προσωπικούς, ηθικούς ή άλλους λόγους, χάνει ανάλογα και σε αξιοπρέπεια… Το ίδιο και τα κράτη, όταν για παράδειγμα παράγουν μόνο χρέη, καθίστανται νομοτελειακά ελεγχόμενα – άρα κράτη με μειωμένη αξιοπρέπεια την οποία ανακτούν όχι χρεοκοπώντας, ούτε με διακηρύξεις περί αλληλεγγύης και άλλων ευγενών ιδεών, αλλά διορθώνοντας την δομική αιτία που τα καθιστά αντιπαραγωγικά ώστε να γίνουν αξιόπιστα και κατά συνέπεια δυνατά, ανεξάρτητα και αξιοπρεπή. Συνεπώς, τα επιδοτούμενα κράτη έχουν και επιδοτούμενη αξιοπρέπεια…

Γι’ αυτό, καλό είναι να ξαναμιλήσουμε για αξιοπρέπεια όταν καταφέρουμε να την ανακτήσουμε…

Γράφει η Αλίκη Χατζή