Τι ακριβώς συμβαίνει στην Ιντλίμπ και γιατί ο Ερντογάν θα χάσει;
Με την συμφωνία του Σότσι, το 2018, μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν, η Τουρκία ανέλαβε να ελέγξει αυτήν την Συριακή επαρχία, μέχρι το τέλος του πολέμου, προκειμένου:
- Ξεχωρίσει την ήρα, από το στάρι, μεταξύ των... τζιχαντιστών και να τους εξολοθρεύσει.
- Να ξεμπλοκάρει τις οδικές αρτηρίες Χάμα-Χαλέπι και Λατάκεια-Χαλέπι, από τους "μαχητές", που τις είχαν υπό τον έλεγχο τους και
- Να δημιουργήσει μία ζώνη ασφαλείας, στην περιοχή, μαζί με την Ρωσική στρατιωτική Αστυνομία.
Επί ενάμιση χρόνο, δεν έκανε τίποτα!
Ο Ασσαντ απελευθέρωσε όλες τις άλλες περιοχές και έφτασε,
μέχρι την Ιντλίμπ, εκκαθαρίζοντας τις αγροτικές περιοχές, από τους τζιχαντιστές.
Ο Ερντογάν δεν κατάλαβε τον υπαινιγμό και όταν ο Πούτιν διαπίστωσε την εσκεμμένη αδράνεια του Τούρκου, έδωσε το οκ στον Ασσαντ να προχωρήσει, οπότε άρχισε η αφαίρεση της "Ωραίας Ελένης", από την κατοχή του Σουλτάνου.
Χωρίς την Ιντλίμπ ο Ερντογάν δεν θα είχε πλέον, κανένα διαπραγματευτικό χαρτί, για να ασκήσει επιρροή, στο μεταπολεμικό σχηματισμό της Συρίας.
Αρχισε να παραπονείται, στη Μόσχα, ότι ο Ασσαντ χτυπάει τα Τούρκικα παρατηρητήρια, αλλά ο Πούτιν του ξεκαθάρισε ότι ήταν αυτός που δεν εφάρμοσε την Συμφωνία.
Οι στρατιωτικές απώλειες της Τουρκίας ήταν προφανέστατες, οπότε άρχισαν οι απειλές εναντίον της Ρωσίας και ο εξοπλισμός των τζιχαντιστών, από την Τουρκία.
Οι απειλές αγνοήθηκαν και το "μπαλάκι" ξαναγύρισε στον Ερντογάν, μαζί με πτώματα Τούρκων στρατιωτών, που ανάγκασε τον Σουλτάνο να μην τα βάζει με τους Ρώσους και να στοχοποιεί μόνο τον Ασσαντ.
Τώρα αντιμετωπίζει:
- Τον κίνδυνο σύγκρουσης με Ρωσία και Ιράν, όταν οι σχέσεις του με ΗΠΑ και Ισραήλ είναι άθλιες. Η Γερμανία ξέχασε τα Τούρκικα τσαλίμια με τις βάσεις και τους διπλωμάτες της και τον στηρίζει με κλειστά μάτια.
- Αυξημένη εσωτερική αντιπολίτευση.
- Τις αξιώσεις του Ασσαντ να "πάρει πόδι" και του Χαφτάρ, στην Λιβύη, μαζί με κυρώσεις και εμπάργκο όπλων.
- Την διάσπαση των δυνάμεων της σε 4 μέτωπα. Λιβύη, Ιντλίμπ, Ροζάβα, Ιράκ.
Ετσι το κουτσαβάκι που φωνάζει "κρατήστε με τέσσερις, γιατί θα επιτεθώ" έχει μόνο δύο προοπτικές. Πόλεμο, ή ντροπή.
Αν επικρατήσει η απόλυτη τρέλα και εμπλακούν και άλλες δυνάμεις, θα χάσει πολλά περισσότερα.
Με την συμφωνία του Σότσι, το 2018, μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν, η Τουρκία ανέλαβε να ελέγξει αυτήν την Συριακή επαρχία, μέχρι το τέλος του πολέμου, προκειμένου:
- Ξεχωρίσει την ήρα, από το στάρι, μεταξύ των... τζιχαντιστών και να τους εξολοθρεύσει.
- Να ξεμπλοκάρει τις οδικές αρτηρίες Χάμα-Χαλέπι και Λατάκεια-Χαλέπι, από τους "μαχητές", που τις είχαν υπό τον έλεγχο τους και
- Να δημιουργήσει μία ζώνη ασφαλείας, στην περιοχή, μαζί με την Ρωσική στρατιωτική Αστυνομία.
Επί ενάμιση χρόνο, δεν έκανε τίποτα!
Ο Ασσαντ απελευθέρωσε όλες τις άλλες περιοχές και έφτασε,
μέχρι την Ιντλίμπ, εκκαθαρίζοντας τις αγροτικές περιοχές, από τους τζιχαντιστές.
Ο Ερντογάν δεν κατάλαβε τον υπαινιγμό και όταν ο Πούτιν διαπίστωσε την εσκεμμένη αδράνεια του Τούρκου, έδωσε το οκ στον Ασσαντ να προχωρήσει, οπότε άρχισε η αφαίρεση της "Ωραίας Ελένης", από την κατοχή του Σουλτάνου.
Χωρίς την Ιντλίμπ ο Ερντογάν δεν θα είχε πλέον, κανένα διαπραγματευτικό χαρτί, για να ασκήσει επιρροή, στο μεταπολεμικό σχηματισμό της Συρίας.
Αρχισε να παραπονείται, στη Μόσχα, ότι ο Ασσαντ χτυπάει τα Τούρκικα παρατηρητήρια, αλλά ο Πούτιν του ξεκαθάρισε ότι ήταν αυτός που δεν εφάρμοσε την Συμφωνία.
Οι στρατιωτικές απώλειες της Τουρκίας ήταν προφανέστατες, οπότε άρχισαν οι απειλές εναντίον της Ρωσίας και ο εξοπλισμός των τζιχαντιστών, από την Τουρκία.
Οι απειλές αγνοήθηκαν και το "μπαλάκι" ξαναγύρισε στον Ερντογάν, μαζί με πτώματα Τούρκων στρατιωτών, που ανάγκασε τον Σουλτάνο να μην τα βάζει με τους Ρώσους και να στοχοποιεί μόνο τον Ασσαντ.
Τώρα αντιμετωπίζει:
- Τον κίνδυνο σύγκρουσης με Ρωσία και Ιράν, όταν οι σχέσεις του με ΗΠΑ και Ισραήλ είναι άθλιες. Η Γερμανία ξέχασε τα Τούρκικα τσαλίμια με τις βάσεις και τους διπλωμάτες της και τον στηρίζει με κλειστά μάτια.
- Αυξημένη εσωτερική αντιπολίτευση.
- Τις αξιώσεις του Ασσαντ να "πάρει πόδι" και του Χαφτάρ, στην Λιβύη, μαζί με κυρώσεις και εμπάργκο όπλων.
- Την διάσπαση των δυνάμεων της σε 4 μέτωπα. Λιβύη, Ιντλίμπ, Ροζάβα, Ιράκ.
Ετσι το κουτσαβάκι που φωνάζει "κρατήστε με τέσσερις, γιατί θα επιτεθώ" έχει μόνο δύο προοπτικές. Πόλεμο, ή ντροπή.
Αν επικρατήσει η απόλυτη τρέλα και εμπλακούν και άλλες δυνάμεις, θα χάσει πολλά περισσότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου