Σε αυτού του τύπου τις καταστάσεις δεν υπάρχουν οικονομικά δόγματα, δεν υφίστανται θεωρίες του τύπου "κρατιστές και φιλελέδες" και δεν επιβάλλονται "Μνημόνια". Πρόκειται για επέλαση στοιχείων της Φύσης. Πρέπει και μπορεί να υπάρχει μόνο ο κοινός στόχος της επιβίωσης όσων είναι δυνατόν να επιβιώσουν. Τίποτε άλλο.
Τις τελευταίες ημέρες έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό το πραγματικό μέγεθος της οικονομικής ζημίας που προκαλεί η πανδημία CoViD-19.
Τουλάχιστον κατά ένα μέρος της και οπωσδήποτε όχι σε όλη της την έκταση. Αυτό θα είναι εφικτό μόνον όταν θα πλησιάζουμε στο τέλος της περιπέτειας...
Όπως κι αν έχουν τα πράγματα όμως, είναι γεγονός πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο τρομακτικών διαστάσεων, πως αντιμετωπίζουμε μία πραγματική θεομηνία.
Θεομηνία η οποία πλήττει την υγεία όλων στον πλανήτη και αναμένεται να προκαλέσει εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους αλλά, παρ' όλα αυτά, η οικονομική καταστροφή που έχει ήδη αρχίσει να προκαλεί είναι σαφώς μεγαλύτερη.
Πιθανότατα όταν όλο αυτό αποτελέσει Ιστορία, θα μιλάμε για τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που συνέβη ποτέ στον πλανήτη.
Η φύση της ασθένειας και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε έως τώρα οδήγησαν στην αναγκαστική διακοπή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους των οικονομικών δραστηριοτήτων, σε ολόκληρη τη γη.
Με εξαίρεση τους τομείς τροφίμων, αγαθών πρώτης ανάγκης και (συγκεκριμένων) ιατρικών εφοδίων, έχει διακοπεί η λειτουργία των δικτύων παραγωγής και διανομής στο σύνολο σχεδόν της παγκόσμιας οικονομίας.
Αυτή η πραγματικότητα έχει σαν συνέπεια το σχεδόν απόλυτο "πάγωμα" των χρηματοροών οποιασδήποτε μορφής.
Όσοι δεν έχουν αναμνήσεις από εκείνη την εποχή ας προσπαθήσουν να συλλάβουν την εξής διαφορά μεγεθών:
μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα το ιστορικό υψηλό των εβδομαδιαίων αιτήσεων επιδόματος ανεργίας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ήταν 671.000 και είχε σημειωθεί τον Αύγουστο του 1982. Ενώ τον Μάρτιο του 2009 είχαν υποβληθεί 665.000 αιτήσεις.
Ο αριθμός των αιτήσεων της εβδομάδας πριν την Πέμπτη 26 Μαρτίου έφτασε τα 3.283.000! Σχεδόν πενταπλάσιος από τους δύο υψηλότερους αριθμούς. Που και οι δύο είχαν σημειωθεί αρκετούς μήνες μετά τα γεγονότα που τους προκάλεσαν! Οι εκτιμήσεις των μεγάλων οίκων μιλούσαν για έναν αριθμό "αρκετά πάνω από τα 2 εκατομμύρια"...
Τα όποια περαιτέρω σχόλια, είναι περιττά.
Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να ληφθούν μέτρα αποφυγής της πλήρους οικονομικής ασφυξίας αλλά και της δημιουργίας της οποιασδήποτε (σημαντικής) κοινωνικής αναταραχής.
Είναι απόλυτα απαραίτητο να γίνει συνείδηση όλων πως σε αυτού του είδους τις σπανιότατες καταστάσεις, η ολοκληρωτική καταστροφή καραδοκεί και απέχει ελάχιστα.
Η απόσταση είναι τόσο μικρή, όση αυτή ενός πεινασμένου παιδιού από τα μάτια του πατέρα του ή εκείνη της έλλειψης του απαραίτητου φαρμάκου για την επιβίωση ενός αγαπημένου προσώπου.
Οι συνθήκες είναι ακραίες και τα μέτρα πρέπει να είναι αντίστοιχα δυναμικά και αποφασιστικά.
Τις επόμενες ημέρες θα γίνει προσπάθεια ν’ αναλυθούν και να εξηγηθούν, σε όσο το δυνατόν πιο απλοποιημένη γλώσσα, ώστε να είναι κατανοητά στο μέγιστο δυνατό βαθμό από τους μη ειδικούς
Πριν από αυτό όμως πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε όλους πως ζούμε μια κατάσταση κάτι περισσότερο από ακραία.
Βιώνουμε μία κατάσταση η οποία αποτελεί τον ορισμό του νομικού όρου "force majeure" δηλαδή της ανωτέρας βίας, της απρόβλεπτης και αναπόφευκτης καταστροφής.
Σε αυτού του τύπου τις καταστάσεις δεν υπάρχουν οικονομικά δόγματα, δεν υφίστανται θεωρίες του τύπου "κρατιστές και φιλελέδες", δεν εφαρμόζονται κανόνες όπως αυτός του ηθικού κινδύνου και δεν επιβάλλονται "Μνημόνια".
Πρόκειται για επέλαση στοιχείων της Φύσης. Πρέπει και μπορεί να υπάρχει μόνο ο κοινός στόχος της επιβίωσης όσων είναι δυνατόν να επιβιώσουν. Τίποτε άλλο.
Όποιος διαφωνεί, ας κοιτάξει στα βιβλία μια αναλυτική περιγραφή του όρου "Social Unrest" (όχι δεν πρόκειται για την κοινωνική αναταραχή που ξέρουμε).
Εναλλακτικά, ας διαβάσει την Ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης...
Πέτρος Λάζος
capital.gr
Τουλάχιστον κατά ένα μέρος της και οπωσδήποτε όχι σε όλη της την έκταση. Αυτό θα είναι εφικτό μόνον όταν θα πλησιάζουμε στο τέλος της περιπέτειας...
Όπως κι αν έχουν τα πράγματα όμως, είναι γεγονός πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο τρομακτικών διαστάσεων, πως αντιμετωπίζουμε μία πραγματική θεομηνία.
Θεομηνία η οποία πλήττει την υγεία όλων στον πλανήτη και αναμένεται να προκαλέσει εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους αλλά, παρ' όλα αυτά, η οικονομική καταστροφή που έχει ήδη αρχίσει να προκαλεί είναι σαφώς μεγαλύτερη.
Πιθανότατα όταν όλο αυτό αποτελέσει Ιστορία, θα μιλάμε για τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που συνέβη ποτέ στον πλανήτη.
Η φύση της ασθένειας και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε έως τώρα οδήγησαν στην αναγκαστική διακοπή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους των οικονομικών δραστηριοτήτων, σε ολόκληρη τη γη.
Με εξαίρεση τους τομείς τροφίμων, αγαθών πρώτης ανάγκης και (συγκεκριμένων) ιατρικών εφοδίων, έχει διακοπεί η λειτουργία των δικτύων παραγωγής και διανομής στο σύνολο σχεδόν της παγκόσμιας οικονομίας.
Αυτή η πραγματικότητα έχει σαν συνέπεια το σχεδόν απόλυτο "πάγωμα" των χρηματοροών οποιασδήποτε μορφής.
Όσοι θυμούνται το φθινόπωρο του 2008 , μετά τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, ας πολλαπλασιάσουν όσα συνέβαιναν τότε επί 5 και θα πλησιάσουν την τωρινή πραγματικότητα. Ίσως...
Όσοι δεν έχουν αναμνήσεις από εκείνη την εποχή ας προσπαθήσουν να συλλάβουν την εξής διαφορά μεγεθών:
μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα το ιστορικό υψηλό των εβδομαδιαίων αιτήσεων επιδόματος ανεργίας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ήταν 671.000 και είχε σημειωθεί τον Αύγουστο του 1982. Ενώ τον Μάρτιο του 2009 είχαν υποβληθεί 665.000 αιτήσεις.
Ο αριθμός των αιτήσεων της εβδομάδας πριν την Πέμπτη 26 Μαρτίου έφτασε τα 3.283.000! Σχεδόν πενταπλάσιος από τους δύο υψηλότερους αριθμούς. Που και οι δύο είχαν σημειωθεί αρκετούς μήνες μετά τα γεγονότα που τους προκάλεσαν! Οι εκτιμήσεις των μεγάλων οίκων μιλούσαν για έναν αριθμό "αρκετά πάνω από τα 2 εκατομμύρια"...
Τα όποια περαιτέρω σχόλια, είναι περιττά.
Η καταστροφή αξίας που συντελείται είναι πραγματικά κολοσσιαία.
Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να ληφθούν μέτρα αποφυγής της πλήρους οικονομικής ασφυξίας αλλά και της δημιουργίας της οποιασδήποτε (σημαντικής) κοινωνικής αναταραχής.
Είναι απόλυτα απαραίτητο να γίνει συνείδηση όλων πως σε αυτού του είδους τις σπανιότατες καταστάσεις, η ολοκληρωτική καταστροφή καραδοκεί και απέχει ελάχιστα.
Η απόσταση είναι τόσο μικρή, όση αυτή ενός πεινασμένου παιδιού από τα μάτια του πατέρα του ή εκείνη της έλλειψης του απαραίτητου φαρμάκου για την επιβίωση ενός αγαπημένου προσώπου.
Οι συνθήκες είναι ακραίες και τα μέτρα πρέπει να είναι αντίστοιχα δυναμικά και αποφασιστικά.
Τις επόμενες ημέρες θα γίνει προσπάθεια ν’ αναλυθούν και να εξηγηθούν, σε όσο το δυνατόν πιο απλοποιημένη γλώσσα, ώστε να είναι κατανοητά στο μέγιστο δυνατό βαθμό από τους μη ειδικούς
Πριν από αυτό όμως πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε όλους πως ζούμε μια κατάσταση κάτι περισσότερο από ακραία.
Βιώνουμε μία κατάσταση η οποία αποτελεί τον ορισμό του νομικού όρου "force majeure" δηλαδή της ανωτέρας βίας, της απρόβλεπτης και αναπόφευκτης καταστροφής.
Σε αυτού του τύπου τις καταστάσεις δεν υπάρχουν οικονομικά δόγματα, δεν υφίστανται θεωρίες του τύπου "κρατιστές και φιλελέδες", δεν εφαρμόζονται κανόνες όπως αυτός του ηθικού κινδύνου και δεν επιβάλλονται "Μνημόνια".
Πρόκειται για επέλαση στοιχείων της Φύσης. Πρέπει και μπορεί να υπάρχει μόνο ο κοινός στόχος της επιβίωσης όσων είναι δυνατόν να επιβιώσουν. Τίποτε άλλο.
Όποιος διαφωνεί, ας κοιτάξει στα βιβλία μια αναλυτική περιγραφή του όρου "Social Unrest" (όχι δεν πρόκειται για την κοινωνική αναταραχή που ξέρουμε).
Εναλλακτικά, ας διαβάσει την Ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης...
Πέτρος Λάζος
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου