ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΑ

Του Σαράντη Μιχαλόπουλου Κάτοικου Ιτέας

Πριν από λίγες ημέρες, με πρωτοβουλία της συζύγου του Πρωθυπουργού, έγινε ένα κάλεσμα προς όλους τους πολίτες να βγουν στα μπαλκόνια τους ή στα παράθυρά τους μία συγκεκριμένη ώρα και να χειροκροτήσουν συμβολικά για όλο το προσωπικό της Υγείας που δίνει τη μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία ενάντια στον αόρατο εχθρό, τον κορωνοϊό.

Η πρωτοβουλία αυτή έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους να εκφράσουν μία κριτική, όχι στην ιδέα αυτή καθ’ εαυτή, αλλά στον άνθρωπο που τη διακίνησε, με κύριο χαρακτηριστικό αυτής της κριτικής την δική τους βεβαιότητα ότι η κίνηση αυτή ήταν απόλυτα υποκριτική, καθώς η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης έχει έντονα τα στοιχεία υποβάθμισης του δημόσιου χαρακτήρα της Υγείας.

Μία τέτοια χαρακτηριστική αντίδραση είναι η παρακάτω (παρατίθεται αυτούσια). 

Κυρία Μαρέβα Μητσοτάκη,

μην με χειροκροτήσετε. Δεν σας το επιτρέπω”

Όλγα Κοσμοπούλου, Γενικό Κρατικό Νίκαιας, μέλος ΕΓ ΟΕΝΓΕ, παθολόγος – λοιμωξιολόγος στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας.

Αγαπητή κυρία Μαρέβα Μητσοτάκη, σύζυγε του πρωθυπουργού και επιχειρηματία.

Διαβάζω ότι καλείτε τους πολίτες και προφανώς προτίθεσθε και η ίδια να βγείτε το βράδυ στο μπαλκόνι σας να μας χειροκροτήσετε.

Απορώ με το θράσος σας.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την ατζέντα της κυβέρνησης του συζύγου σας για τα Δημόσια Νοσοκομεία, την πιο αντιλαϊκή που θα μπορούσε να γίνει.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ο σύζυγός σας, εκτός από σημερινός πρωθυπουργός και υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων, των ΣΔΙΤ και των περικοπών στο χώρο της Δημόσιας Υγείας, υπήρξε επί σειρά ετών στέλεχος κυβερνήσεων που κουτσούρεψαν το δημόσιο τομέα υγείας και έπληξαν σοβαρά τα δικαιώματά μας ως πολιτών αυτής της χώρας, ημών των ιδίων αλλά και των ασθενών μας.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την προσπάθεια του συζύγου σας να μας “αξιολογήσει” και να μας κατατάξει σε “αρίστους, μετρίους και κακούς”.

Επειδή μας χωρίζουν έτη φωτός, εμάς τις μαχόμενες γυναίκες υγειονομικούς, γιατρίνες, νοσηλεύτριες, βοηθούς θαλάμου, τραυματιοφορείς, τεχνολόγους, καθαρίστριες, διοικητικούς από εσάς, και κυρίως μας χωρίζει το γεγονός ότι εμείς επιλέξαμε να ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ και να ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ τους συνανθρώπους μας για το μεράκι μας και για το ψωμάκι μας, από εσάς που επιλέξατε μια καριέρα για το παντεσπάνι σας (ουδείς ψόγος), πραγματικά μη μας δουλεύετε κυρία Μητσοτάκη!

Αν, πραγματικά, και εν μέσω επιδημίας, κατά τη διάρκεια της οποίας μερικές από εμάς μπορεί και να μολυνθούμε και να πεθάνουμε, όλες όμως θα λείψουμε για άπειρες εργατοώρες από τις οικογένειες και τους αγαπημένους μας ανθρώπους, θέλετε να ζητήσετε έμπρακτα συγγνώμη για την πολιτική που υπηρέτησε και υπηρετεί ο σύζυγός σας, βαδίστε μέχρι ένα δημόσιο νοσοκομείο να βοηθήσετε Η ΙΔΙΑ για έστω μια βάρδια, όπου μπορείτε. Το καθάρισμα ασθενών, το καθάρισμα θαλάμων, το στρώσιμο σεντονιών (που δεν έχουμε αρκετά) δεν είναι ντροπή κυρία Μητσοτάκη. Είναι τιμή για αυτές που το κάνουν!

Αφήστε λοιπόν τα υποκριτικά χειροκροτήματα κυρία Μητσοτάκη! Διακρίνετε από πίσω η πραγματική σας έκφραση (ίου, βρωμερός δημόσιος υπάλληλος τολμάει και μου απευθύνει το λόγο).

Αφήστε τα χειροκροτήματα και θυμίστε στο σύζυγό σας ότι μας χρωστάει και κάποια αναδρομικά, εδώ και κάτι χρόνια. Από τις περικοπές των μνημονίων που ψήφισε.

Όπως και να έχει, φροντίστε να ντυθείτε καλά το βράδυ που θα βγείτε στο μπαλκόνι (ω, συγγνώμη, βεράντα). Θα έχει ψύχρα.

Μια υγειονομικός από το πεδίο της μάχης (δεν ξέρω αν είμαι άριστη, καλή, μέτρια ή κακή με τα κριτήρια του συζύγου σας, αλλά είμαι εκεί).

Καθίστε εσείς στη βεράντα σας. Αλλά μην με χειροκροτήσετε. Δεν σας το επιτρέπω.

Ανάρτηση της Όλγας Κοσμοπούλου στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook
( επειδή απο το pandiera το ρίξανε σας το προσθέτω και απο την Αυγή ).

Στην κυρία Κοσμοπούλου θα ήθελα να πω κάποια πράγματα, εγώ ο ανώνυμος πολίτης.

Αγαπητή Όλγα

Προσωπικά συμφωνώ με τα περισσότερα από αυτά που γράφεις. Πράγματι, η σημερινή κυβέρνηση έχει έναν ιδεολογικό προσανατολισμό προς την ανάδειξη του ιδιωτικού τομέα σαν πρωταρχικού τομέα οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Σίγουρα στο βάθος αυτής της ιδεολογίας υπάρχει η (επιεικώς) «μη εκτίμηση» προς τον δημόσιο τομέα. Όμως, σε αυτή την ιδεολογία έδωσε πρόσφατα ψήφο εμπιστοσύνης, με όποιον αμφισβητήσιμο ή μη τρόπο έγινε αυτό, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Με τον ίδιο τρόπο που κάποια άλλη πλειοψηφία, αλλά πάντως πλειοψηφία, είχε δώσει κάποια χρόνια πριν ψήφο εμπιστοσύνης σε μία άλλη ιδεολογία, αυτή της αντίθεσης στα μνημόνια και τη λιτότητα.

Αυτοί είναι οι κανόνες της Δημοκρατίας, στην οποία είμαι βέβαιος ότι και εσύ πιστεύεις. Φυσικά, η επιλογή από τον ελληνικό λαό μία ιδεολογίας, σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί ή δεν αναστέλλει, το δικαίωμα του κάθε πολίτη να έχει την δική του ιδεολογία, διαφορετική σε πολλές περιπτώσεις από την ιδεολογία κάποιου άλλου, και να αγωνίζεται διαρκώς για να πείσει και τους άλλους για την ορθότητά της.

Στο σημείο όμως αυτό υπάρχει ένα μεγάλο θέμα, το θέμα του πως υπερασπίζεσαι αυτή την ιδεολογία και κυρίως το πώς την προωθείς, ώστε στο τέλος της ημέρας να πείσεις και τους άλλους να την ασπασθούν.

Στη συγκεκριμένη δική σου περίπτωση, εκείνο που εγώ πιστεύω είναι ότι οι θέσεις που εξέφρασες αδικούν την ιδεολογία σου, διότι εκείνο που αποπνέουν είναι μία μικροψυχία.

Αντί να προβληθεί το θετικό μήνυμα της πραγματικά ηρωικής προσπάθειας και της τεράστιας προσφοράς όλου του προσωπικού του τομέα της Υγείας, για την οποία δεν αξίζει απλώς ένα χειροκρότημα αλλά μία διαρκής και βαθιά ευγνωμοσύνη, εσύ μετατόπισες το κέντρο βάρους στη σύζυγο του πρωθυπουργού, που ανήκει σε κάποια ελίτ (που τρώει παντεσπάνι) και επομένως δεν μπορεί παρά να είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον και η εκτίμηση προς το νοσηλευτικό προσωπικό, διότι διαφορετικά θα έπρεπε η εν λόγω κυρία να έχει πάει σε ένα νοσοκομείο και να προσφερθεί για εθελοντική εργασία.

Κάτω από διαφορετικές συνθήκες, δηλαδή σε μία συνηθισμένη καθημερινότητα, μία τέτοια στάση θα είχε νόημα, διότι θα εξέφραζε και πολλούς άλλους πολίτες που θα ένοιωθαν ότι πράγματι κάποιες πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης δεν βοηθούν τις κοινωνικές ομάδες στις οποίες οι ίδιοι ανήκουν.

Κάτω όμως από τις σημερινές συνθήκες, δηλαδή τις συνθήκες μίας τεράστιας και απρόβλεπτης ως προς την εξέλιξή της κρίση, η στάση σας, επιτρέψτε μου να πω, δείχνει «μιζέρια». Δείχνει την ίδια μιζέρια που κάνει κάποιους άλλους να μιλούν για φασισμό στην περίπτωση αντιμετώπισης των μεταναστών που ωθούνται να εισέλθουν στην χώρα μας και να μη νοιώθουν σαν μεγαλύτερη ανάγκη να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για τη μεταχείριση αυτών των μεταναστών από τη γείτονα Τουρκία.

Δεν γνωρίζω, και δεν θα μπορούσα να γνωρίζω σαν ένας απλό πολίτης, τη γενικότερη στάση και δράση σου σε «καιρό ειρήνης», και για το θέμα της Υγείας, αλλά και για πολλά άλλα θέματα που αφορούν τη κοινωνία και ιδιαίτερα τις πιο ευάλωτες, δηλαδή αδύναμες, κοινωνικές ομάδες.

Όμως, από τα γραφόμενά σου μπορώ να υποθέσω, αρκετά βάσιμα πιστεύω, ότι η προσέγγισή σου δεν έχει την απαιτούμενη πολυδιάστατη, και άρα πιο αντικειμενική, θεώρηση της πραγματικότητας.

Μιλάς, για παράδειγμα, για το «κουτσούρεμα» του δημόσιου τομέα υγείας και τις περικοπές που έχουν γίνει σε αυτόν. Δεν αναφέρεσαι όμως καθόλου στους λόγους που «οι προηγούμενες κυβερνήσεις» (αλήθεια, ποιες από τις προηγούμενες ;) έκαναν αυτές τις περικοπές. Δεν μιλάς για τις σπατάλες που γίνονταν και που ουσιαστικά δεν διερευνήθηκαν, αλλά και το συμμάζεμα που επίσης έγινε κάποια στιγμή. Δεν μιλάς για τα σκάνδαλα που υπήρξαν και από τα οποία το μόνο που έχει μείνει στην κοινωνία είναι μία αίσθηση «εργαλειοποίησης» για λόγους στενά κομματικούς («αν δεν βάλουμε κάποιους φυλακή, δεν θα κερδίσουμε τις εκλογές»).

Μιλάς για την «αξιολόγηση» και δεν ξεκαθαρίζεις αν την θέλεις και την πιστεύεις. Το μόνο που φαίνεται να σε απασχολεί είναι το αν κάποιοι θα κριθούν μη επαρκείς. Αλήθεια, δεν υπάρχουν και κάποιοι ανάμεσα σε όλο το προσωπικό της Υγείας που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της δουλειάς τους ;

Μιλάς για τη σκληρή δουλειά που πράγματι κάνετε, όσοι έχετε απομείνει, διότι αναμφισβήτητα υπάρχουν τεράστια κενά, και για τα αναδρομικά που το κράτος σας οφείλει, αλλά δεν νοιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις και για τα αναδρομικά που οφείλονται και σε άλλες κοινωνικές ομάδες, πολύ όμως περισσότερο δεν αναφέρεσαι στους λόγους που υπήρχε μέχρι σήμερα η δυσκολία ή η αδυναμία της Πολιτείας να δώσει αυτά τα αναδρομικά, σαν να μην υπήρξαν ποτέ ελλείμματα και μνημόνια.

Κάποιος συνάδελφός σου, σε μία αντίστοιχη δική του αναφορά έγραψε «Σήμερα μας λένε ήρωες, ενώ μέχρι χθες μας ανέβαζαν και μας κατέβαζαν σαν άχρηστους». Και εγώ εκείνο που σκέφτομαι είναι πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν, σε κανονικές συνθήκες, συμπεριφορές «αποφυγής» εκτέλεσης ακόμη και βασικών καθηκόντων, αλλά τη στιγμή μίας κρίσης, αυτοί οι ίδιοι δημόσιοι υπάλληλοι ξεπερνούν κάθε όριο ανθρώπινης αντοχής και ευσυνειδησίας, αναδεικνυόμενοι σε αληθινούς ήρωες.

Αγαπητή Όλγα

Σίγουρα αξίζουν και σε σένα και σε όλους σας συγχαρητήρια, όχι μόνο σήμερα, αλλά και πάντα, για το έργο που προσφέρεις και εσύ και όλοι οι συνάδελφοί σου. Όμως μη ψάχνεις κάθε ευκαιρία να αναδείξεις τα «ελλείμματα» μίας πολιτικής αντίθετης με εκείνης που εσύ πιστεύεις ότι έπρεπε να εφαρμόζεται. Μην υποβαθμίζεις τα επιχειρήματά σου. Και κυρίως, μη διχάζεις την κοινωνία (εμείς και αυτοί) σε μία στιγμή που περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε ενότητα.

Εγώ πάντως σε χειροκρότησα προχθές. Και θα σε χειροκροτώ κάθε μέρα, όπως κάθε μέρα θα σου επισημαίνω και τα λάθη που κάνεις. Γιατί και η μονομέρεια είναι λάθος.

Μην αρνείσαι λοιπόν το χειροκρότημα της συζύγου του Πρωθυπουργού, γιατί αυτό το χειροκρότημα είναι χειροκρότημα όλης της κοινωνίας. Αλλά μη το αρνείσαι και για κάτι άλλο. Διότι έτσι μπορεί κάποιος να σκεφθεί ότι ενοχλήθηκες που την πρωτοβουλία πήρε το συγκεκριμένο πρόσωπο και όχι ένας άλλος πολιτικός.

Υ.Γ. Τα μνημόνια δεν τα ψήφισαν μόνο οι κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε ο σημερινός Πρωθυπουργός. Τα ψήφισαν και κάποιοι άλλοι. Ας μη το ξεχνάμε.