ΤΟ ΨΕΜΑ ΩΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Από τις εκλογές του Ιουλίου του 2019 μέχρι και σήμερα,(για πριν δεν το συζητάμε)  ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται διαρκώς στην δημιουργία και διασπορά ψευδών ειδήσεων (fake news), οι οποίες ενίοτε περιέχουν εντελώς λανθασμένα στοιχεία και άλλες φορές παραποιούν τα γεγονότα

Στην πρώτη του ενημέρωση στους δημοσιογράφους το 2017, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Σον Σπάισερ δήλωσε ότι στην ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ είχε σημειωθεί ρεκόρ προσέλευσης. Καθώς αυτό όμως δεν ίσχυε, υπήρξε οργισμένη αντίδραση στα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης. Η κατάσταση έγινε χειρότερη όταν η σύμβουλος επικοινωνίας Κελιάν Κόνγουεϊ υποστήριξε τον Σπάισερ, λέγοντας ότι δεν είπε ψέματα αλλά παρουσίασε «εναλλακτικά γεγονότα» (alternative facts).

Η συνέχεια της σχέσης της προεδρίας Τραμπ με την αλήθεια είναι γνωστή και χαρακτηριστικά μέχρι τον Ιούλιο η Washington Post είχε μετρήσει πάνω από 20.000 ψευδείς ή παραπλανητικές δηλώσεις από όταν ο Τραμπ ανέλαβε πρόεδρος.

Δεν είναι όμως η μόνη περίπτωση,

στην οποία η παραπλάνηση της κοινής γνώμης με ψευδή στοιχεία ανάγεται σε στρατηγική από λαϊκιστές πολιτικούς. Το είδαμε και στην καμπάνια του Brexit με χαρακτηριστικό παράδειγμα την δήθεν χρηματοδότηση του βρετανικού συστήματος υγείας με τα χρήματα που δινόντουσαν στην ΕΕ, το βλέπουμε δυστυχώς καθημερινά και στη χώρα μας. Από τις εκλογές του Ιουλίου του 2019 μέχρι και σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται διαρκώς στην δημιουργία και διασπορά ψευδών ειδήσεων (fake news), οι οποίες ενίοτε περιέχουν εντελώς λανθασμένα στοιχεία και άλλες φορές παραποιούν τα γεγονότα.

Φαίνεται ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ τα fake news είναι η μόνη διέξοδος από τα στρατηγικά και εσωτερικά του αδιέξοδα. Φυσικά έτσι πολιτεύτηκε και από το 2012 μέχρι το 2014. Μόνο που τότε είχε δύο ακόμα εργαλεία που σήμερα δεν έχει. Την παροχολογία που σήμερα ακυρώνεται από την παντελή έλλειψη αξιοπιστίας που τον συνοδεύει και την πραγματική κόπωση του κόσμου από μια εγχώρια παρατεταμένη κρίση. Σήμερα λοιπόν που έχει χάσει τα δύο από τα τρία όπλα που τον έφεραν στην εξουσία, επενδύει περισσότερο από ποτέ στο μόνο όπλο που απομένει την φαρέτρα του. Την αντιστροφή, την παραποίηση, την διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Προς αυτή την κατεύθυνση εργάζονται νυχθημερόν στην Κουμουνδούρου.

Το ζήτημα αυτό όμως δεν έχει να κάνει μόνο με τα κόμματα. Έχει να κάνει με τον τρόπο που ο καθένας μας αντιμετωπίζει την πολιτική, τον κοινοβουλευτισμό και τους θεσμούς. Μία από τις μεγαλύτερες πληγές της κρίσης, που οδήγησε και στην ενδυνάμωση λαϊκιστικών και ακραίων στοιχείων, ήταν ο κλονισμός της εμπιστοσύνης των πολιτών στους πολιτικούς.

Όσο υπάρχει μια συστηματική κριτική βασισμένη σε  «εναλλακτικά γεγονότα και δεδομένα», τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να βρεθούμε πάλι αντιμέτωποι με μια διευρυμένη έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα. Η χώρα χρειάζεται  συνεχή και ισχυρή αντιπολίτευση με καθαρό, μεστό και ουσιαστικό λόγο που θα ωθεί και την κυβέρνηση να διορθώνει τυχόν λάθη και παραλήψεις. Και σε τέτοιες περιόδους πρωτόγνωρων προκλήσεων σαν αυτές που βιώνουμε, που οι πολίτες έχουν ανάγκη όσο ποτέ την υπευθυνότητα, αυτή η αδυναμία του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του να ανταπεξέλθουν στον ρόλο τους και να σταθούν στον ύψος των περιστάσεων καθίσταται ακόμα πιο προβληματική για τη χώρα.