Προσπαθώ εδώ και μήνες να καταλάβω γιατί κάποιοι άνθρωποι νιώθουν την
ανάγκη να μας πλασάρονται ως «κεντροαριστεροί», διεκδικώντας μάλιστα και
κυριαρχικούς ρόλους στις 2.000 σχετικές διεργασίες του (όποιου) χώρου.
Διαβάζω τα άρθρα τους, τους βλέπω (συνεχώς) στην τηλεόραση. Πιστεύουν σε
κάτι θολό που αυτάρεσκα περιγράφουν ως «κοινή λογική», συχνά τονίζουν ότι οι
ιδεολογικές ταμπέλες του παρελθόντος έχουν ξεπεραστεί, πίνουν νερό στο όνομα
της σταθερότητας του Αντώνη Σαμαρά και υψώνουν το δάκτυλο απέναντι σε κάθε
διεκδίκηση την οποία προεξοφλούν ως συντεχνιακή.
Πιστεύουν ότι τη χώρα κατέστρεψαν οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ ενώ θεωρούν ότι το κοινωνικό κράτος θα πρέπει να υπάρχει μόνο για τους ηθικούς και αναμάρτητους πολίτες. Για τους αμαρτωλούς υπάρχει πάντα η Κόλαση, εκτός κι αν είναι τραπεζίτες ή καναλάρχες όπου εκεί κάπου το πράγμα αλλάζει.
Σέβομαι τις απόψεις τους αλλά ειλικρινά αναρωτιέμαι γιατί επιδιώκουν τόσο να φέρουν τον μανδύα της Κεντροαριστεράς ή της Ανανεωτικής Αριστεράς. Δεν χρειάζεται πια να κρύβουν την Εστία μέσα στο Καρφί. Η ζωή έχει προχωρήσει: δεν είναι ντροπή να είναι κανείς δεξιός.
Πιστεύουν ότι τη χώρα κατέστρεψαν οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ ενώ θεωρούν ότι το κοινωνικό κράτος θα πρέπει να υπάρχει μόνο για τους ηθικούς και αναμάρτητους πολίτες. Για τους αμαρτωλούς υπάρχει πάντα η Κόλαση, εκτός κι αν είναι τραπεζίτες ή καναλάρχες όπου εκεί κάπου το πράγμα αλλάζει.
Σέβομαι τις απόψεις τους αλλά ειλικρινά αναρωτιέμαι γιατί επιδιώκουν τόσο να φέρουν τον μανδύα της Κεντροαριστεράς ή της Ανανεωτικής Αριστεράς. Δεν χρειάζεται πια να κρύβουν την Εστία μέσα στο Καρφί. Η ζωή έχει προχωρήσει: δεν είναι ντροπή να είναι κανείς δεξιός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου