Ο ρόλος
των φλεγμονών και πόσο κακό κάνουν
Αν έχετε στραμπουλήξει ποτέ τον αστράγαλό σας, αν έχετε αλλεργία στη γύρη ή απλά μια μικρή μόλυνση από μια σκλήθρα στο δάχτυλό σας, θα γνωρίζετε τα δυσάρεστα συμπτώματα της ζέστης και του πρηξίματος που προκαλείται στην πάσχουσα περιοχή από την τοπική φλεγμονή.
Βέβαια, παρότι αυτά τα περιστατικά μπορεί να είναι σχετικά ασήμαντα, οι φλεγμονές δεν είναι ένα τόσο… επιφανειακό πρόβλημα.
Αντίθετα, ολοένα και περισσότερο, μια μορφή χαμηλού επιπέδου αυτού του είδους της αντίδρασης στο εσωτερικό του οργανισμού, αναγνωρίζεται ως η «καρδιά» των περισσότερων, αν όχι όλων, των κοινών χρόνιων παθήσεων.
Από το διαβήτη μέχρι την αθηροσκλήρωση και από τις παθήσεις των ματιών που σχετίζονται με την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας μέχρι ακόμη και την άνοια,
οι φλεγμονές μπορεί να είναι ο «σιωπηλός δολοφόνος» που τα συνδέει όλα.
Αν και ενδείξεις για τη σημασία των χρόνιων φλεγμονών υπήρχαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι επιστήμονες άρχισαν πραγματικά να παίρνετε στα σοβαρά το ζήτημα αυτό πριν από 15 χρόνια, αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail.
«Ακόμη και ασθένειες που παραδοσιακά θεωρούνταν ως εκφυλιστικές, όπως η άνοια, φαίνεται πως έχουν ένα σημαντικό δείκτη φλεγμονών», υποστηρίζει ο καθηγητής-ανοσολόγος του πανεπιστημίου του Κάρντιφ, Paul Morgan.
Τα καλά νέα, σημειώνει το δημοσίευμα, είναι ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια εντελώς νέα προσέγγιση στη θεραπεία τέτοιου είδους ασθενειών, χρησιμοποιώντας αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ακόμη καλύτερα, πολλά από αυτά τα φάρμακα υπάρχουν ήδη.
Υπό κανονικές συνθήκες, η φλεγμονή είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπιση μιας μόλυνσης και την προώθηση της επούλωσης.
«Η φλεγμονή ενεργοποιείται από το ανοσοποιητικό σύστημα, όταν εντοπίζεται ένα πρόβλημα, είτε πρόκειται για κάποια λοίμωξη ή βλάβη των ιστών», εξηγεί ο επίτιμος καθηγητής ιατρικής μικροβιολογίας στο πανεπιστήμιο University College London, Graham Rook. «Έχει τρεις δουλειές να κάνει: να "σκοτώσει" τη μόλυνση, να καθαρίσει το "χαμό" και να βοηθήσει στην αποκατάσταση της βλάβης».
Ο οργανισμός προκαλεί την εμφάνιση μιας φλεγμονής, μέσω της απελευθέρωσης χημικών ουσιών, που καλούν κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στις περιοχές του προβλήματος, επιτρέποντας την καλύτερη ροή μέσα στα αιμοφόρα αγγεία για να μπορέσουν αυτά τα κύτταρα για να διεισδύσουν στον κατεστραμμένο ιστό. Αυτό είναι αυτό που προκαλεί τη διόγκωση και ερυθρότητα που σχετίζονται με τις φλεγμονές. Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, στη συνέχεια, αντιμετωπίζουν τη μολυσμένη περιοχή με την απελευθέρωση άλλων χημικών ουσιών, ή απορροφώντας τον ιό-εισβολέα ή τα βακτήρια.
Σε γενικές γραμμές, η φλεγμονή είναι κάτι καλό. Τα προβλήματα εμφανίζονται όταν οι φλεγμονές επιμένουν, γίνονται χρόνιες και πιο διαδεδομένες. Μελέτες έχουν δείξει ότι αυτό το είδος των χρόνιων, χαμηλού βαθμού φλεγμονών -σαν μια «πυρκαγιά» που σιγοκαίει τα κύτταρα και τους ιστούς- είναι πιο συχνές στους πλούσιους δυτικούς πολιτισμούς.
Βέβαια, παρότι αυτά τα περιστατικά μπορεί να είναι σχετικά ασήμαντα, οι φλεγμονές δεν είναι ένα τόσο… επιφανειακό πρόβλημα.
Αντίθετα, ολοένα και περισσότερο, μια μορφή χαμηλού επιπέδου αυτού του είδους της αντίδρασης στο εσωτερικό του οργανισμού, αναγνωρίζεται ως η «καρδιά» των περισσότερων, αν όχι όλων, των κοινών χρόνιων παθήσεων.
Από το διαβήτη μέχρι την αθηροσκλήρωση και από τις παθήσεις των ματιών που σχετίζονται με την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας μέχρι ακόμη και την άνοια,
οι φλεγμονές μπορεί να είναι ο «σιωπηλός δολοφόνος» που τα συνδέει όλα.
Αν και ενδείξεις για τη σημασία των χρόνιων φλεγμονών υπήρχαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι επιστήμονες άρχισαν πραγματικά να παίρνετε στα σοβαρά το ζήτημα αυτό πριν από 15 χρόνια, αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail.
«Ακόμη και ασθένειες που παραδοσιακά θεωρούνταν ως εκφυλιστικές, όπως η άνοια, φαίνεται πως έχουν ένα σημαντικό δείκτη φλεγμονών», υποστηρίζει ο καθηγητής-ανοσολόγος του πανεπιστημίου του Κάρντιφ, Paul Morgan.
Τα καλά νέα, σημειώνει το δημοσίευμα, είναι ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια εντελώς νέα προσέγγιση στη θεραπεία τέτοιου είδους ασθενειών, χρησιμοποιώντας αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ακόμη καλύτερα, πολλά από αυτά τα φάρμακα υπάρχουν ήδη.
Υπό κανονικές συνθήκες, η φλεγμονή είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπιση μιας μόλυνσης και την προώθηση της επούλωσης.
«Η φλεγμονή ενεργοποιείται από το ανοσοποιητικό σύστημα, όταν εντοπίζεται ένα πρόβλημα, είτε πρόκειται για κάποια λοίμωξη ή βλάβη των ιστών», εξηγεί ο επίτιμος καθηγητής ιατρικής μικροβιολογίας στο πανεπιστήμιο University College London, Graham Rook. «Έχει τρεις δουλειές να κάνει: να "σκοτώσει" τη μόλυνση, να καθαρίσει το "χαμό" και να βοηθήσει στην αποκατάσταση της βλάβης».
Ο οργανισμός προκαλεί την εμφάνιση μιας φλεγμονής, μέσω της απελευθέρωσης χημικών ουσιών, που καλούν κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στις περιοχές του προβλήματος, επιτρέποντας την καλύτερη ροή μέσα στα αιμοφόρα αγγεία για να μπορέσουν αυτά τα κύτταρα για να διεισδύσουν στον κατεστραμμένο ιστό. Αυτό είναι αυτό που προκαλεί τη διόγκωση και ερυθρότητα που σχετίζονται με τις φλεγμονές. Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, στη συνέχεια, αντιμετωπίζουν τη μολυσμένη περιοχή με την απελευθέρωση άλλων χημικών ουσιών, ή απορροφώντας τον ιό-εισβολέα ή τα βακτήρια.
Σε γενικές γραμμές, η φλεγμονή είναι κάτι καλό. Τα προβλήματα εμφανίζονται όταν οι φλεγμονές επιμένουν, γίνονται χρόνιες και πιο διαδεδομένες. Μελέτες έχουν δείξει ότι αυτό το είδος των χρόνιων, χαμηλού βαθμού φλεγμονών -σαν μια «πυρκαγιά» που σιγοκαίει τα κύτταρα και τους ιστούς- είναι πιο συχνές στους πλούσιους δυτικούς πολιτισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου