Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΦΗΣ

Η Φώφη ήταν για πολλά χρόνια ο Αβραμόπουλος του ΠΑΣΟΚ. 

Ένα γερό χαρτί, ένα όνομα με ειδικό βάρος, το οποίο εντέχνως κράτησε η ίδια μακριά από τη φθορά. Στον περισσότερο κόσμο ήταν συμπαθής, ακριβώς γιατί κανείς δεν είχε να της προσάψει κάτι. Πάντα σε safe θέσεις και υπουργεία. Εύκολες κι αναμενόμενες δηλώσεις, ζεστή mediaκή παρουσία. Σε αντίθεση με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο δεν έκανε δικό της κόμμα, πήρε την καρέκλα στον χώρο μέσα στον οποίο μεγάλωσε και τώρα έρχεται η ώρα για την πρώτη της επιλογή με πραγματικό κόστος. Με ιστορικό κόστος.

Εδώ και λίγες ημέρες, βλέπουμε σε ζωντανή μετάδοση (με δηλώσεις on camera και με ανακοινώσεις) τη ζύμωση για την επιστροφή Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ και την πιθανότητα εκλογικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Προφανώς, σε μια τέτοια περίπτωση,

η Χαριλάου Τρικούπη βγαίνει τριπλά κερδισμένη.

• Εκλογικά: Τα ποσοστά της θα ανέβουν σίγουρα. Η λογική λέει πως θα αυξηθούν παραπάνω από το άθροισμα των ποσοστών των τριών κομμάτων (4.7%+2.5%+0.5%=7.7%), λόγω δυναμικής ανασύστασης της παλιάς δόξας.
• Σε κύρος: Η Γεννηματά εδραιώνει τη θέση της, πιστώνεται μια ιστορική συμφωνία σύμπραξης κι ενισχύει το πενιχρό -μέχρι στιγμής- ηγετικό προφίλ της.
• Εξουδετερώνει αντιπάλους: Το Ποτάμι θα συνθλιβεί ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ. Ο Θεοδωράκης έχει πει πως με ένα 6%-8% πάει σπίτι του. Θα είναι η τρίτη σερί εκλογική αναμέτρηση που θα βρίσκεται σε αυτά τα ποσοστά και κάποια στιγμή θα τεθεί θέμα βιωσιμότητας του εγχειρήματος. Από τα ίδια τα μέλη του, κυρίως. (Ήδη άρχισαν τα προβλήματα στα Χανιά με το θέμα Μαρακάκη).

Υπάρχει μια μερίδα κόσμου που ακόμη ψηφίζει με βάση το πόσο συμφωνεί με την πολιτική τοποθέτηση και το ιδεολογικό στίγμα των κομμάτων. Με μια τέτοια σύμπραξη, η Φώφη μεγαλώνει αυτή τη μερίδα κόσμου. Υπάρχει και μια άλλη μερίδα κόσμου, μεγαλύτερη ίσως, που ψηφίζει με βάση τους συσχετισμούς στη Βουλή και με φόντο τις μετεκλογικές συνεργασίες (λες και πρόκειται για φοιτητικές εκλογές ή δεκαπενταμελές). Με μια τέτοια σύμπραξη, η Φώφη μεγαλώνει κι αυτή τη μερίδα.

Η Φώφη, λοιπόν, καλείται να πάρει την πρώτη τόσο σοβαρή απόφαση στην πολιτική καριέρα της. Θα τους φέρει όλους στο ίδιο τραπέζι και θα μεγαλώσει τη λίμνη ή θα μπλέξει σε τακτικισμούς, ενδίδοντας στις ενστάσεις Βενιζέλου και σε φράξιες περασμένων ετών; Τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν το δεύτερο. Δεν έχει γίνει κανένα ραντεβού σε επίπεδο κορυφής (ή έστω συνεργατών), κανένας προγραμματικός διάλογος έστω για τα βασικά. Προσχηματικές δηλώσεις και τα απαραίτητα για το θεαθήναι. Και κάπως έτσι, η πρώτη μεγάλη ευκαιρία κινδυνεύει να γίνει μια χαμένη ευκαιρία. Και ίσως είναι η τελευταία. Γιατί, πολύ απλά, μετά τις εκλογές δεν θα έχει κανείς τους λόγος ύπαρξης.

Υ.Γ: Τα περί χαμένης ευκαιρίας ενισχύονται από τη φημολογία πως η Φώφη θα δώσει την πρώτη θέση του Επικρατείας στον Θεοχαρόπουλο, τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ. Τορπιλίζεται και υπονομεύεται το εγχείρημα πριν καν αρχίσει.