Η πρώτη απόπειρα
ιδιωτικοποίησης της εκμετάλλευσης του νερού έγινε το 1901, τρία χρόνια μετά την
επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, επί κυβερνήσεως Α. Ζαΐμη. Δεν
πραγματοποιήθηκε όμως - πιθανά ο Αλέξανδρος Ζαΐμης να ήτο ολίγον πιο αριστερός
από τον νυν!
Η ιστορία πάντα ως φάρσα.
Κατά
την περίοδο 1922-32 ο
εξωτερικός δανεισμός έφτασε τα 1.022.000 χρυσά φράγκα, το 150% του ΑΕΠ. Οι
αμερικανικές εταιρείες «ULEN» και «Power and Traction Finance Company Ltd»
υπογράφουν, το 1925, αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις με το ελληνικό κράτος.
Η σύμβαση με την ULEN προέβλεπε ότι το τιμολόγιο του νερού έπρεπε να εξασφαλίζει εισπράξεις επαρκείς για την πληρωμή των εξόδων λειτουργίας και συντήρησης των υδραυλικών έργων. Αν αυτό δεν επιτυγχανόταν, η κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να αυξήσει το τιμολόγια άμεσα, ώστε να συμπληρωθεί το ποσό.
«Κόφτης», made by ULEN. Καμία πρωτοτυπία στο ιστορικό γίγνεσθαι; Καμία;
Τα έργα υδροδότησης ξεκίνησαν τo 1926 και ολοκληρώθηκαν το 1929. H δαπάνη κάθε οικογένειας για την παροχή νερού ανερχόταν σε 1.500 δραχμές ετησίως, έναντι των 150 δραχμών που ήταν η έως τότε συνδρομή. (Tο μέσο μεροκάματο ενός εργάτη της δεκαετίας του ’20 ήταν περίπου 10-15 δραχμές).
Tο 1932, στην τότε (και πάλι…) χρεωκοπημένη Ελλάδα, και με την ανεργία να σημειώνει αρνητικό ρεκόρ, οι ULEN και Power αύξησαν τα τιμολόγια τους.
Την 1η Ιουλίου 1932, χιλιάδες διαδηλωτές κατακλύζουν το Πεδίο του Άρεως. Η αστυνομία προσπαθεί να διαλύσει τη συγκέντρωση και αποτυγχάνει. Οι διαδηλωτές επιτίθενται και στον γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, Νίκο Καλύβα, (που αργότερα θα αναλάβει κατοχικός υπουργός Εργασίας και θα εκτελεστεί (μα γιατί άραγε
από την ΟΠΛΑ-στυγνή και
άκαρδη εγκληματική οργάνωση).
Η «Power and Traction Finance Company Ltd»,(γνωστή ως «ΠΑΟΥΕΡ») ίδρυσε την Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών-Πειραιώς (ΗΕΑΠ), η οποία εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη ηλεκτρική εταιρεία της χώρας πριν από την ίδρυση της ΔΕΗ.
Και φτάνουμε στο σωτήριο έτος 1956. Επί κυβερνήσεως Κ.Καραμανλή (του πρεσβυτέρου- γνωστού σοσιαλμανούς και συνοδοιπόρου). Με το νόμο 3523 η ΔΕΗ ορίστηκε ως μοναδικός φορέας για την παραγωγή και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας και ανέλαβε την εξαγορά των τοπικών ηλεκτρικών εκμεταλλεύσεων και την εφαρμογή ενιαίου χαμηλού τιμολογίου σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο νόμος για την εξαγορά -ουσιαστικά για την κρατικοποίηση(!! συγγνώμη, ανατριχιάζει ο Τσακαλώτος με τέτοιες λέξεις)- των ηλεκτρικών επιχειρήσεων της χώρας, αφορούσε 415 επιχειρήσεις, κυρίως μικρές και μεσαίες, αλλά και την ΗΕΑΠ.
Και φτάνουμε στο 2016. Μια κυβέρνηση της «αριστεράς» εφαρμόζει το πιο στυγνό, Πινοσετικής έμπνευσης, οικονομικό πρόγραμμα από ιδρύσεως του… ελληνικού βασιλείου.
Τουλάχιστον οι ΟΥΛΕΝ και ΠΑΟΥΕΡ είχαν πληρώσει –έστω μέρος- για να κατασκευαστούν οι υποδομές τις οποίες εκμεταλλεύονταν στη συνέχεια.
Οι σύγχρονοι εκπαιδευόμενοι επίγονοι του Μίλτον Φρήντμαν παραδίδουν στους νέους αποικιοκράτες, δωρεάν, υπαρκτό, κερδοφόρο, δημόσιο πλούτο.
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Η ιστορία πάντα ως φάρσα.
Η σύμβαση με την ULEN προέβλεπε ότι το τιμολόγιο του νερού έπρεπε να εξασφαλίζει εισπράξεις επαρκείς για την πληρωμή των εξόδων λειτουργίας και συντήρησης των υδραυλικών έργων. Αν αυτό δεν επιτυγχανόταν, η κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να αυξήσει το τιμολόγια άμεσα, ώστε να συμπληρωθεί το ποσό.
«Κόφτης», made by ULEN. Καμία πρωτοτυπία στο ιστορικό γίγνεσθαι; Καμία;
Τα έργα υδροδότησης ξεκίνησαν τo 1926 και ολοκληρώθηκαν το 1929. H δαπάνη κάθε οικογένειας για την παροχή νερού ανερχόταν σε 1.500 δραχμές ετησίως, έναντι των 150 δραχμών που ήταν η έως τότε συνδρομή. (Tο μέσο μεροκάματο ενός εργάτη της δεκαετίας του ’20 ήταν περίπου 10-15 δραχμές).
Tο 1932, στην τότε (και πάλι…) χρεωκοπημένη Ελλάδα, και με την ανεργία να σημειώνει αρνητικό ρεκόρ, οι ULEN και Power αύξησαν τα τιμολόγια τους.
Την 1η Ιουλίου 1932, χιλιάδες διαδηλωτές κατακλύζουν το Πεδίο του Άρεως. Η αστυνομία προσπαθεί να διαλύσει τη συγκέντρωση και αποτυγχάνει. Οι διαδηλωτές επιτίθενται και στον γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, Νίκο Καλύβα, (που αργότερα θα αναλάβει κατοχικός υπουργός Εργασίας και θα εκτελεστεί (μα γιατί άραγε
από την ΟΠΛΑ-στυγνή και
άκαρδη εγκληματική οργάνωση). Η «Power and Traction Finance Company Ltd»,(γνωστή ως «ΠΑΟΥΕΡ») ίδρυσε την Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών-Πειραιώς (ΗΕΑΠ), η οποία εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη ηλεκτρική εταιρεία της χώρας πριν από την ίδρυση της ΔΕΗ.
Και φτάνουμε στο σωτήριο έτος 1956. Επί κυβερνήσεως Κ.Καραμανλή (του πρεσβυτέρου- γνωστού σοσιαλμανούς και συνοδοιπόρου). Με το νόμο 3523 η ΔΕΗ ορίστηκε ως μοναδικός φορέας για την παραγωγή και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας και ανέλαβε την εξαγορά των τοπικών ηλεκτρικών εκμεταλλεύσεων και την εφαρμογή ενιαίου χαμηλού τιμολογίου σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο νόμος για την εξαγορά -ουσιαστικά για την κρατικοποίηση(!! συγγνώμη, ανατριχιάζει ο Τσακαλώτος με τέτοιες λέξεις)- των ηλεκτρικών επιχειρήσεων της χώρας, αφορούσε 415 επιχειρήσεις, κυρίως μικρές και μεσαίες, αλλά και την ΗΕΑΠ.
Και φτάνουμε στο 2016. Μια κυβέρνηση της «αριστεράς» εφαρμόζει το πιο στυγνό, Πινοσετικής έμπνευσης, οικονομικό πρόγραμμα από ιδρύσεως του… ελληνικού βασιλείου.
Τουλάχιστον οι ΟΥΛΕΝ και ΠΑΟΥΕΡ είχαν πληρώσει –έστω μέρος- για να κατασκευαστούν οι υποδομές τις οποίες εκμεταλλεύονταν στη συνέχεια.
Οι σύγχρονοι εκπαιδευόμενοι επίγονοι του Μίλτον Φρήντμαν παραδίδουν στους νέους αποικιοκράτες, δωρεάν, υπαρκτό, κερδοφόρο, δημόσιο πλούτο.
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου