O πολιτικός και κοινωνιολόγος με ποντιακές ρίζες Mιχάλης Χαραλαμπίδης σε κείμενο του που είχε δημοσιευθεί πέρυσι, όμως παραμένει επίκαιρο, αποκαθιστούσε την ιστορική μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου και ειδικότερα όσον αφορά στην συνεισφορά του στο Ποντιακό θέμα.
Σημειώνεται, πως κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
Το κείμενο του Μιχ. Χαραλαμπίδη:
«Η καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας είναι η υψηλότερη ηθικά και ανθρωπιστικά στιγμή του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Μπορεί έως ότου φθάσουμε σε αυτήν την στιγμή να είχαμε μεγάλες πολιτικές συγκρούσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ήταν όμως συγκρούσεις και στιγμές που εξυψώνουν την πολιτική ως την ευγενέστερη έκφραση του ανθρώπου. Τιμούν την πολιτική, τους ανθρώπους,
τους πρωταγωνιστές της. Σε άλλη χώρα αυτός ο κύκλος θα διδάσκονταν στις σχολές Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας. Εκεί όπου ακολουθούν τον Ελληνικό τρόπο. Οφείλω να επαναλάβω ότι χωρίς τον τότε Πρωθυπουργό, τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν θα φθάναμε σε αυτήν την μεγάλη στιγμή της αναγνώρισης. Η αποσιώπηση όπως παρατηρώ από την μια πλευρά αυτής της συμβολής, αποτελεί έκφραση μικρότητας και ανανδρίας. Από την άλλη η διαστρέβλωση, η προσβολή, η απαξίωση των ηθικών και ανθρωπιστικών κινήτρων των πρωταγωνιστών της αναγνώρισης, είναι φασισμός σουλτανικού τύπου. Ο χειρότερος φασισμός, η υψηλότερη βαρβαρότητα κατά τον Καρλ Μαρξ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1994 ήξερε ότι δεν έχει μπροστά του πολλά χρόνια ζωής, ούτε ήταν στην αρχή του πολιτικού του βίου για να έχει ως κίνητρο τις ψήφους. Ο φασισμός από όπου και αν προέρχεται δεν έχει θέση στην Δημοκρατία, την Δημόσια Ζωή. Πολύ περισσότερο στην Κυβέρνηση. Όσο για εμένα προσωπικά δεν θα μιλήσω. Δεν θα πω τι έγινε τότε. Η παράδοση μας λέει κάτι για την υπεράσπιση των ιερών. Με τον φασισμό δεν κάνεις διάλογο. Τον περιφρονείς. Είναι κατευθυνόμενος φασισμός, έγραψα το 2014 όταν είδα το κείμενο της «Αυγής». Τότε που όλοι σιώπησαν. Σήμερα όμως οφείλω να υπερασπίσω την Πολιτική Μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου σε μία από τις υψηλότερες στιγμές της. Η Ιστορία λέει ότι ποτέ δεν έκανα «χρήση» των αγώνων μου. Είναι η φιλία, η αγάπη προς την Πόλη και την Επιστήμη που με κινεί. Αυτό προτείνω προς τις νέες γενιές. Εμείς ήμασταν και είμαστε με τις ιδεολογίες της ζωής και όχι τις ιδεολογίες του θανάτου. Η 19η Μαΐου συμβολίζει την επιστροφή του ανθρωπισμού στην Μικρά Ασία. Ζώνη της Humanitas την ονόμαζε ο Κικέρων. Ο σπουδαστής της Ρόδου. Αυτή είναι σήμερα η τάση της ιστορίας».
Το κείμενο του Μιχ. Χαραλαμπίδη:
«Η καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας είναι η υψηλότερη ηθικά και ανθρωπιστικά στιγμή του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Μπορεί έως ότου φθάσουμε σε αυτήν την στιγμή να είχαμε μεγάλες πολιτικές συγκρούσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ήταν όμως συγκρούσεις και στιγμές που εξυψώνουν την πολιτική ως την ευγενέστερη έκφραση του ανθρώπου. Τιμούν την πολιτική, τους ανθρώπους,
τους πρωταγωνιστές της. Σε άλλη χώρα αυτός ο κύκλος θα διδάσκονταν στις σχολές Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας. Εκεί όπου ακολουθούν τον Ελληνικό τρόπο. Οφείλω να επαναλάβω ότι χωρίς τον τότε Πρωθυπουργό, τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν θα φθάναμε σε αυτήν την μεγάλη στιγμή της αναγνώρισης. Η αποσιώπηση όπως παρατηρώ από την μια πλευρά αυτής της συμβολής, αποτελεί έκφραση μικρότητας και ανανδρίας. Από την άλλη η διαστρέβλωση, η προσβολή, η απαξίωση των ηθικών και ανθρωπιστικών κινήτρων των πρωταγωνιστών της αναγνώρισης, είναι φασισμός σουλτανικού τύπου. Ο χειρότερος φασισμός, η υψηλότερη βαρβαρότητα κατά τον Καρλ Μαρξ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1994 ήξερε ότι δεν έχει μπροστά του πολλά χρόνια ζωής, ούτε ήταν στην αρχή του πολιτικού του βίου για να έχει ως κίνητρο τις ψήφους. Ο φασισμός από όπου και αν προέρχεται δεν έχει θέση στην Δημοκρατία, την Δημόσια Ζωή. Πολύ περισσότερο στην Κυβέρνηση. Όσο για εμένα προσωπικά δεν θα μιλήσω. Δεν θα πω τι έγινε τότε. Η παράδοση μας λέει κάτι για την υπεράσπιση των ιερών. Με τον φασισμό δεν κάνεις διάλογο. Τον περιφρονείς. Είναι κατευθυνόμενος φασισμός, έγραψα το 2014 όταν είδα το κείμενο της «Αυγής». Τότε που όλοι σιώπησαν. Σήμερα όμως οφείλω να υπερασπίσω την Πολιτική Μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου σε μία από τις υψηλότερες στιγμές της. Η Ιστορία λέει ότι ποτέ δεν έκανα «χρήση» των αγώνων μου. Είναι η φιλία, η αγάπη προς την Πόλη και την Επιστήμη που με κινεί. Αυτό προτείνω προς τις νέες γενιές. Εμείς ήμασταν και είμαστε με τις ιδεολογίες της ζωής και όχι τις ιδεολογίες του θανάτου. Η 19η Μαΐου συμβολίζει την επιστροφή του ανθρωπισμού στην Μικρά Ασία. Ζώνη της Humanitas την ονόμαζε ο Κικέρων. Ο σπουδαστής της Ρόδου. Αυτή είναι σήμερα η τάση της ιστορίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου