ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ ΔΕΚΑΕΠΤΑΧΡΟΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Του Σαράντη Μιχαλόπουλου κατοίκου Ιτέας

Την Κυριακή 26 Μαΐου ψηφίζουμε. Ψηφίζουμε για την Ευρωπαϊκή Βουλή αλλά και για την Αυτοδιοίκηση, Περιφερειακή και Τοπική.

Μαζί με όλους μας, ψηφίζουν για πρώτη φορά και τα δεκαεπτάχρονα παιδιά. Και το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο αυτά τα παιδιά είναι ενημερωμένα, όχι μόνο για το αντικείμενο της ψήφου, αλλά και για βασικές έννοιες που όλοι οι υποψήφιοι χρησιμοποιούν για να μας πείσουν να διαλέξουμε εκείνους.

Ακούμε, για παράδειγμα, για ελλείμματα και πλεονάσματα του προϋπολογισμού, για κάποιους που μας «χρεωκόπησαν», για μέτρα ανακούφισης των πολλών, για υπερ-φορολόγηση των πολιτών ή για υπερ-απόδοση της οικονομίας, για νοικοκύρεμα των οικονομικών του Κράτους ή για προεκλογικές παροχές, για κάποιους κοινωνικά ευαίσθητους και άλλους κοινωνικά ανάλγητους, για κάποιους που εκπροσωπούν τη συντήρηση και άλλους που είναι προοδευτικοί.

Πόσο όμως αυτά τα νέα παιδιά,

γνωρίζουν τι κρύβεται πίσω από τα συνθήματα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί, όταν και εμείς οι υπόλοιποι πολίτες αγνοούμε βασικές έννοιες ή πληροφορίες ;

Πόσο αλήθεια ξέρουμε πως προκύπτει το έλλειμμα ή το πλεόνασμα του προϋπολογισμού ; Είναι απλώς ένα μαθηματικό αποτέλεσμα «έσοδα – έξοδα» ; Και τι προσμετράται στα έσοδα και τι στα έξοδα ;

Όταν ξέσπασε η κρίση, ανακοινώθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ ότι το έλλειμμα ήταν 15% . Κάποιοι έσπευσαν να πουν ότι δεν ήταν τόσο, αλλά «μαγειρεύτηκε» για να δικαιολογηθεί η εμπλοκή του ΔΝΤ. Σήμερα, μετά από πολλές δίκες, ο τότε υπεύθυνος της ΕΛΣΤΑΤ δικαιώνεται τελεσίδικα, αλλά κανείς δεν ζητά δημόσια συγνώμη για την κατηγορία που είχε διατυπωθεί από αυτούς τους κάποιους για τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε μήνυμά του ζητά την ψήφο των πολιτών για να «σιωπήσουν αυτοί που μας χρεωκόπησαν».  Ποιοι μας χρεωκόπησαν ; Πόσο η απάντηση στο ερώτημα αυτό αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας της συντεταγμένης Πολιτείας ; Και πόσο μας τιμά, την απάντηση να προσπαθούν να δώσουν κάποιοι δημοσιογράφοι. Μήπως βολεύει να ακούγονται χίλιες δυο διαφορετικές εκδοχές και μάλιστα με τη μορφή απλών συνθημάτων και να μην υπάρχει μία αντικειμενική ανάλυση που να αποδίδει "τα του Καίσαρος των Καίσαρι" ;

Αλήθεια, πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την εξέλιξη του δημόσιου χρέους ; Πόσοι έχουμε στο μυαλό μας την ακόλουθη εικόνα ;

Παρακάτω στον Πίνακα 1 απεικονίζεται η διαχρονική εξέλιξη του από το 2002 μέχρι σήμερα,  σε απόλυτα νούμερα και ως ποσοστό του ΑΕΠ

(ΠΙΝΑΚΑΣ 1)

ΧΡΕΟΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΧΡΕΟΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΩΣ (ποσά σε δις €) % ΑΕΠ 2002 158.887 100,8 2003 168.025 98,0 2004 183.157 98,6 2005 195.421 100,0 2006 225.265 103,4 2007 239.991 103,1 2008 264.627 109,3 2009 301.006 126,8 2010 330.325 146,0 2011 355.977 171,3 2012 304.714 156,9 2013 319.178 175,0 2014 317.094 177,1 Ιουν-15 312.801

 Ακούμε ακόμη για τα ολέθρια μέτρα των δύο πρώτων μνημονίων που μείωσαν το ΑΕΠ κατά 25%. Πόσοι άραγε γνωρίζουν την εξέλιξη του ΑΕΠ από το 1970 και μετά ;

Στοιχεία ΑΕΠ και ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας
1970-1994
Σε τρέχουσες τιμές
Σε εκατ. €
ΕΤΗ	Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν	Παρατηρήσεις
1970	757	Σε εκατ. €.
1971	843	Σε εκατ. €.
1972	968	Σε εκατ. €.
1973	1.257	Σε εκατ. €.
1974	1.489	Σε εκατ. €.
1975	1.741	Σε εκατ. €.
1976	2.139	Σε εκατ. €.
1977	2.479	Σε εκατ. €.
1978	2.984	Σε εκατ. €.
1979	3.654	Σε εκατ. €.
1980	4.472	Σε εκατ. €.
1981	5.458	Σε εκατ. €.
1982	6.781	Σε εκατ. €.
1983	8.021	Σε εκατ. €.
1984	9.868	Σε εκατ. €.
1985	12.140	Σε εκατ. €.
1986	14.300	Σε εκατ. €.
1987	16.077	Σε εκατ. €.
1988	26.908	Σε εκατ. €.
1989	31.974	Σε εκατ. €.
1990	38.571	Σε εκατ. €.
1991	47.632	Σε εκατ. €.
1992	55.073	Σε εκατ. €.
1993	62.027	Σε εκατ. €.
1994	70.385	Σε εκατ. €.
Σημειώσεις:
1. Λόγω των αναθεωρήσεων του τρόπου υπολογισμού των στοιχείων των Εθνικών Λογαριασμών, διακρίνουμε τις παρακάτω χρονικές περιόδους, εντός των οποίων τα στοιχεία είναι συγκρίσιμα μεταξύ τους: 1970-1987, 1988-1994, 1995-2015
2. Για τα έτη 1970-1987 το ΑΕΠ είναι υπολογισμένο σε τιμές συντελεστών παραγωγής, ενώ για τα έτη 1988-1994 το ΑΕΠ είναι υπολογισμένο σε αγοραίες τιμές.
Ορισμοί:
Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν σε αγοραίες τιμές είναι το τελικό αποτέλεσμα της παραγωγικής δραστηριότητας των παραγωγών μονίμων κατοίκων.
Α.Ε.Π. σε τιμές συντελεστών παραγωγής (ή κόστους) = Α.Ε.Π. σε τιμές αγοράς - Έμμεσοι φόροι + Επιδοτήσεις

1995	1996	1997	1998	1999
95.727	107.657	119.180	129.111	139.033
2000	2001	2002	2003	2004
147.083	158.164	172.933	187.959	194.876
2005	2006	2007	2008	2009
210.504	224.994	231.915	231.583	224.521
2010	2011*	2012*	2013*	2014*
205.389	191.915	185.006	181.991	177.874
2015*	2016*
176.920	179.144

Είναι δυνατόν να απομονώνουμε μία περίοδο και να μην αναφερόμαστε σε μία διαχρονική εξέλιξη της οικονομίας ;

Πόσο αντικειμενικός και εν τέλει δίκαιος είναι ο χαρακτηρισμός συλλήβδην των πολιτικών αντιπάλων σαν «διεφθαρμένων που καταλήστευσαν τον ελληνικό λαό», χωρίς καμία αναγνώριση θετικών πραγμάτων που έγιναν επί εποχής τους ;

Πόσο ξέρουν οι νεότεροι τι σήμαινε η δημιουργία του ΕΣΥ ; Και πόσο γνωρίζουν ότι ο πρώτος νόμος προστασίας των συνδικαλιστικών ελευθεριών που ισχύει και σήμερα έχει ημερομηνία 1982 ;

Πόσοι θυμούνται τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας, λόγω του εμφυλίου πολέμου, και πόσοι γνωρίζουν πότε και από ποιους πάρθηκαν πραγματικά γενναίες πολιτικές αποφάσεις για τη συμφιλίωση του ελληνικού λαού με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ αλλά και την αναγνώριση της Εθνικής αντίστασης ;

Αλλά, αν τα σημερινά δεκαεπτάχρονα παιδιά ζουν με την αγωνία των προσεχών πανελληνίων εξετάσεων, ποιος τους έχει μιλήσει για την πρώτη μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, τη «μεταρρύθμιση Παπανούτσου» που καθιέρωσε για πρώτη φορά τις πανελλήνιες εξετάσεις το 1964 ;

Δυστυχώς, όχι μόνο οι νέοι αλλά και οι περισσότεροι πολίτες θα πάμε για μία ακόμη φορά στις κάλπες, χωρίς ενημέρωση και γνώση και μόνο με συνθήματα. Και οι επιλογές μας που θα καθορίσουν το μέλλον μας μπορεί να είναι τυχαία σωστές. Μπορεί όμως να αποβούν και επώδυνες για τις επόμενες γενεές. Διότι, όπως είπε ο Αβραάμ Λίνκολν, «Με μία σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις έναν εχθρό σου. Με μία ψήφο μπορείς να σκοτώσεις ολόκληρη γενιά».