ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ 5-6 ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι οι πολιτικές εξελίξεις εξαρτώνται από το βαθμό αντοχής της υφιστάμενης κυβερνητικής πλειοψηφίας. Το πρόβλημα δεν είναι αν οι 154 βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσουν να παρέχουν ψήφο εμπιστοσύνης. Ο Γ. Παπανδρέου είχε 165 βουλευτές και η κυβέρνησή του έπεσε.

Οι 154 μπορεί ν’ αντέξουν. Μπορεί όμως, ορισμένοι, και να μην αντέξουν. Ενδέχεται να καταψηφίσουν μέτρα-προαπαιτούμενα της τρόικας ή ακόμη και τον προϋπολογισμό -τον Δεκέμβριο, όχι το προσχέδιο που θα κατατεθεί σε λίγες μέρες. Η μείωση ή και η απώλεια της δεδηλωμένης δεν συνεπάγεται αυτομάτως και πτώση της κυβερνήσεως. Και τούτο επειδή μάλλον θα βρεθούν κάποιοι άλλοι, πρόθυμοι, να παράσχουν ψήφο εμπιστοσύνης.
Από τους 12 ανεξάρτητους βουλευτές τουλάχιστον οι μισοί θα μπορούσαν, υπό …προϋποθέσεις, να αντικαταστήσουν τις όποιες κυβερνητικές απώλειες. 

Στη δεξαμενή των «προθύμων» θα πρέπει να προσθέσουμε και 4-5 βουλευτές που προέρχονται από τους Ανεξάρτητους Έλληνες και

τη ΔΗΜΑΡ.
Εξυπακούεται ότι η -μ’ αυτόν τον τρόπο- ανασύνθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, γίνεται με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Περίπτωση να υπάρξει αλλαγή και πρωθυπουργού είναι μάλλον απίθανο να συμβεί καθώς ο Α. Σαμαράς δεν φέρεται διατεθειμένος να συμφωνήσει. «Ελέγχει» δε ικανό αριθμό βουλευτών ώστε να μην μπορεί να σχηματιστεί κυβερνητική πλειοψηφία. Εκτός κι αν στον σχηματισμό κυβέρνησης συμπράξει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που επίσης αποκλείεται, αφού ο Τσίπρας θέλει, και ορθώς, να γίνει πρωθυπουργός με λαϊκή εντολή και όχι ως εκλεκτός κοινοβουλευτικών, και όχι μόνον, «μαγειρίων».

Άρα, όλη αυτή η φιλολογία περί ανάδειξης νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή είναι κουραφέξαλα. Η παρούσα Βουλή μπορεί να ρίξει την υφιστάμενη κυβέρνηση, δεν μπορεί να αναδείξει νέα. Και μπορεί να την ρίξει όχι επειδή θα φύγουν 5-6 βουλευτές -αυτοί, όπως προείπαμε, μπορούν να αντικατασταθούν από τη δεξαμενή των περίπου 10 «προθύμων»- αλλά αν υπάρξει ισχυρή «εντολή» να το πράξει.

Και η μόνη ισχυρή και αποδεκτή εντολή δεν μπορεί παρά να είναι από τη λαϊκή βούληση. Αν δηλαδή διαπιστωθεί ότι η δυσαρμονία κυβέρνησης και λαού είναι τέτοιας έκτασης και έντασης, που η Βουλή δεν μπορεί να νομοθετήσει και η κυβέρνηση να κυβερνήσει χωρίς να παραβιάζονται η Δημοκρατία και το Σύνταγμα, τότε η κυβέρνηση θα πέσει.

Εξίσου ισχυρή, χωρίς όμως και να είναι αποδεκτή, είναι και η περίπτωση η «εντολή» να δοθεί από τα ποικιλώνυμα συμφέροντα που κάθε φορά στηρίζουν τις κυβερνήσεις. Σήμερα, αποφασιστικό ρόλο διαδραματίζουν η τρόικα, ισχυροί επιχειρηματίες, τραπεζίτες και μιντιακό κατεστημένο. Με αυτούς γίνονται οι ουσιαστικές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις για το μέλλον της κυβερνήσεως και όχι με τον Τζαμτζή και τον Μωραΐτη. Η συμπεριφορά αυτών των «κέντρων» δύναμης και εξουσίας (πρέπει να) ενδιαφέρει πρωτίστως τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο και όχι τι θα πουν στο Περιστύλιο και τα πρωινάδικα οι «αγανακτισμένοι» του Κοινοβουλίου.

Με απλά λόγια, η ψήφος του Κασσή και του Σκανδαλίδη, για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είναι ήσσονος σημασίας  σε σχέση με την «ετυμηγορία» των προαναφερόμενων συμφερόντων. Φυσικά, εφόσον υπάρξουν κάποιες βουλευτικές …ανυποταξίες, θα υπάρξει τρικυμία, αλλά, γρήγορα, θα αποδειχθεί ότι αυτή είναι σε ποτήρι. Και για τούτο ευθύνονται οι ίδιοι οι βουλευτές. Μόνοι τους εκχώρησαν το δικαίωμά τους να μην είναι αυτοί που θα αποφασίζουν, στη Βουλή, ως αντιπρόσωποι του λαού, για την κυβέρνηση. Το γιατί και πώς ή έναντι ποίων ανταλλαγμάτων το έκαναν είναι μια άλλη ιστορία.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ειδικά οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν δικαιούνται και δια να ομιλούν. Αυτοί ήταν που έριξαν την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και οδήγησαν, με όσα επακολούθησαν, σε αφανισμό το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, τώρα, προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν ως κεντροαριστερή συνιστώσα της Δεξιάς!