ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ Η ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ;

κωλοχανείο

Το μέρος όπου επικρατεί μπάχαλο και όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, με τον ρυθμό του.

  O «αξιόπουστας»  ....
Απορώ γιατί λέμε για τη Βο(υ)λή (και για τη χώρα ολάκερη εξάλλου), πως πρόκειται για «μπουρδέλο»!…
Συγνώμη, αλλά τα μπουρδέλα διοικούνται με «άψογο» τρόπο και λειτουργούνε «ρολόι»!..

Αντιθέτως, θα ‘πρεπε ίσως να ‘τανε το ευκταίο, το να λειτουργεί η Βο(υ)λή αυτή με τη «συνέπεια» ενός

Αλλος σα στον καφενέ με λυτά τα βρακοζώνια
 κι΄άλλος σα στο σπίτι του με τις κάλτσες...

μπουρδέλου! Δυστυχώς πλέον, στις μέρες μας, ο πιο προσήκων όρος -και για τη χώρα και γι’αυτό το Κε(-οι)νοβούλιό της- θα ήτανε το «κωλοχανείο», στο οποίο σίγουρα τα πάντα είναι χαοτικά και όπου anything goes,
που λένε κι οι «φίλοι» μας οι αγγλοσάξονες!
Αυτά για το ποιος όρος αντικατοπτρίζει,
την πραγματική κατάσταση της χώρας, όπως κυρίως την κατάντησε αυτή η Βο(υ)λή (και όχι μόνη της ασφαλώς)…
Το άλλο θέμα τώρα… Κάποιες αναντιστοιχίες (ευγενικά οροθετούμενο): Από τη μια, έχουμε το πώς τοποθετείται ο κόσμος, ο (κυρίαρχος που λένε) λαός… Τα συναισθήματα είναι φυσικά ακραία αυτόν τον καιρό… Βλέπουμε π.χ. συνθήματα που (υπο)δηλώνουν οργή/απελπισία… «ΛΑΕ ΣΤΑ ΟΠΛΑ»… 
«ΚΡΕΜΑΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ»... Στα γήπεδα (που θα μπορούσε κανείς να πει, πως είναι κάτι το αντίστοιχο και με τις «αγορές» των αρχαίων προγόνων(;) μας), η ευρηματικότητα του εσωτερικού κλαυσίγελου που προκαλεί η επικαιρότητα (και ο τρόπος που αυτή «πλασάρεται» από τον τηλεοπτικό «κόσμο»-αλλά και όχι μόνο), εκφράζεται με άγρια τραγικό, «χιουμοριστικό» τρόπο… «ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΦΑΠΑ» (αναφορά στο καθιερωμένο παλιό έθιμο, μετά τη σαββατιάτικη -συνήθως- επίσκεψη στο κουρείο της γειτονιάς)…
«ΑΛΗΤΕΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΘΑ ΚΑΨΟΥΜΕ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΒΟΥΛΗ»…
«ΚΛΩΤΣΙΑ ΚΑΙ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗ, ΡΙΞΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ»… 
«ΚΑΙΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΥΣ,ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΦΟΥΝΤΩΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ (σ.σ. ΜΑΣ) ΚΑΨΕΙ ΟΛΟΥΣ»…
Είναι λίγα, αλλά πολύ χαρακτηριστικά, από τα πάμπολλα συνθήματα και κυρίως «σήματα» που στέλνουν απελπισμένα και αγανακτισμένα, τα πανό των γηπέδων και τα γκραφίτι στους τοίχους όλων των πόλεων, κωμοπόλεων και χωρίων, της επικράτειας!..
Κι από την άλλη, ο «αξιόπουστας», ο «σπουδαρχίδης», οι περί αυτούς υπόλοιποι «σπουδαρχίδηδες» και τα ακκιζόμενα και ναρκισσευόμενα παπαγαλίζοντα φερέφωνα μιας αρειμάνειας και τραγικά γελοίας τυπολατρικής σοβαροφάνειας, που συνεχίζουν απτόητοι, και με αυστηρά και με (την εκάστοτε) κομματική «βούλα» ξύλινη γλώσσα των ουσιαστικά αγράμματων, να οδηγούν αυτόν τον ιδιότυπο πανεθνικό χορό του Ζαλόγγου, όπου στο βάθος του γκρεμού που πέφτουμε και τσακιζόμαστε, υπάρχουν τα ευρώ της «σωτηρίας» μας!..
Και η μαλακία έχει όρια…ή μήπως δεν έχει;… Λυπάμαι πολύ,…