Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ «ΒΑΡΚΙΖΑ» ΑΛΕΞΗ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ…)

«Πόση γνώση χωρίζει τελικά το 1945 από το 2015″

Έζησα με την εικόνα του Άρη Βελουχίωτη να είναι δίπλα στην εικόνα της Αγίας Μαρίνας.
Ο πατέρας μου δίπλα στο τζάκι μου μιλούσε με τις ώρες για τους  Ελασίτες αντάρτες και τον αγώνα τους.
Μου μιλούσε για τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες που έσπερναν τον τρόμο όπου περνούσαν.
Μου μιλούσε για την Βάρκιζα, για τους αντάρτες που προδόθηκαν από τους ηγέτες τους  χωρίς να καταλάβουν ποτέ τι συνέβη.
Μου μιλούσε για την αδικία που ακολούθησε.
Η λέξη «Βάρκιζα» έκτοτε μου έμεινε…
Μου έλεγε για τις φιλικές προσκλήσεις στην ασφάλεια γιατί περνούσε την ώρα του στις λέσχες της ΕΔΑ.
Μου μιλούσε χαμηλόφωνα, σα να φοβόταν μη μας ακούσουν.
Ο ίδιος, ελεύθερος επαγγελματίας , έκρυβε πάντα τι πραγματικά τι πίστευε, σα να φοβόταν . Τους μπέρδευε όλους .
Το 1985 τον ρώτησα τι θα ψηφίσει. Με φώναξε στο μπαλκόνι και μου είπε οτι θα ψηφίσει ΚΚΕ. Το ίδιο έκανε και το 89 ψηφίζοντας Συνασπισμό! Δεν ήθελε να ξανακούσει,
γι΄αυτόν μετά την συγκυβέρνηση.
Απολάμβανε την σταθερότητά, την ασφάλεια, την ευημερία που του έδωσε το ΠΑΣΟΚ τό οποίο ψήφιζε όλες τις υπόλοιπες φορές.
Φιλελε και δεξιά blogs ποστάρουν ειρωνικά βίντεο με μια γριούλα η οποία έξω από το ειδικό δικαστήριο το 89 έλεγε στον δημοσιογράφο : «O Ανδρέας μας έδωσε ψωμί παιδί μου». Θα δεις από κάτω τα ειρωνικά σχόλια. Είναι τα κωλόπαιδα που μπόρεσαν και σπούδασαν γιατί φρόντισε ο Ανδρέας…
Ένας αδελφικός μου φίλος μου έλεγε για τον δικό του πατέρα που ήρθε περιχαρής κάπου μετά το 81 στο σπίτι : «Διπλασίαστηκε ο μισθός μου! Θα πάρουμε αυτοκίνητο!». Δεν το χάρηκε για πολλά χρόνια αλλά η χαρά στα μάτια του πατέρα έμεινε στον φίλο μου.
Έζησα τα 17 χρόνια ΠΑΣΟΚ που η Ελλάδα προχώρησε, ηρέμησε, ένιωσε ασφαλής. Ένιωσα οτι άνηκα στην Ευρώπη.
Α και ναι, είμαι βαθιά προκατειλημμένος για την προσφορά της δημοκρατικής παράταξης!
Σήμερα καταλαβαίνω γιατί στα μικρόφωνα των συγκεντρώσεων όταν ήταν να βγει ο Ανδρέας ούρλιαζαν: «Μαζί μας είναι ο εγγυητής της σταθερότητας».
Μέσα μου όμως έμεινε πάντα η «Βάρκιζα…». Συνέχεια διάβαζα για αυτήν. Συνέχεια σκαλίζω, «κολλάω» με βίντεο της Βάρκιζας στο youtube.  Με τους ηρωικούς αντάρτες που κλαίνε σα μικρά παιδιά…
Κοιτάω και ξανακοιτάω… Μου είναι αδιανόητο  να σκέφτομαι οτι αυτοί που αγωνίστηκαν έγιναν οι απόκληροι, οι εξόριστοι της μεταπολεμικής Ελλάδας…
Η προδοσία της Βάρκιζας  ήταν οτι αφέθηκαν χιλιάδες ήρωες σα τα σκυλιά στις δεκαετίες που ήρθαν. Για το τίποτε…
Δεν κατάφεραν εκείνες οι ηγεσίες της αριστεράς να εξασφαλίσουν τις ζωές των αγωνιστών. 
Χάθηκαν, καταστράφηκαν ζωές από εκείνα τα μοιραία, τραγικά λάθη των ηγεσιών στα οποία πάτησε η Δεξιά και το παρακράτος της.
Σήμερα για μια ακόμη φορά είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ξανά τη λάθος μάχη. 
Να ανεβάσουμε τον κόσμο  στο βουνό και μετά να τον αφήσουμε να γκρεμιστεί, πάλι έρμαιο μια χειρότερης Δεξιάς (που σίγουρα θα έρθει).
Αυτή είναι θα είναι η νέα «Βάρκιζα» 7 δεκαετίες μετά Αλέξη. Θα είναι η δική σου «Βάρκιζα». Η «Βάρκιζα» της γενιά μας… Και δυστυχώς όχι για τους λόγους που νομίζεις…
Μην ρίξεις ξανά το κόσμο αυτό στο γκρεμό 70 χρόνια μετά…
Ο συμβιβασμός είναι η ρήξη που νομίζεις…
Μη κάνεις το χατήρι της Δεξιάς και των συντηρητικών δυνάμεων να αυτοκτονήσουμε…
Μην ξαναθαφτεί η Αριστερά για 40 χρόνια…