ΑΝΤΕ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ… Ο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Ένα κρητικό τραγούδι κατά της κρίσης και του φόβου από τον Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη και τον Λεωνίδα Μπαλάφα, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Παπαδουλάκη.

Σκηνικό: Παραδοσιακό καφενείο στην Κρήτη.
Ένας νεαρός Κρητικός, κάθεται μόνος, με τα χέρια κουρασμένα και λερωμένα από τις χειρωνακτικές εργασίες. Δίπλα, μια παρέα γηραιότερων, πίνουν κρασί και παίζουν τάβλι.
Κάποιος διαβάζει εφημερίδα, άλλοι καπνίζουν χωρίς να μιλούν. Στην τηλεόραση, ένα πολιτικό πάνελ. Υποσχέσεις και μάτια καρφωμένα στην οθόνη.
Τα βλέμματα φεύγουν από το γυαλί όταν ένας πολιτικός με το επιτελείο του, μπαίνουν στο καφενείο. Λόγια, λόγια, προεκλογικές χαιρετούρες, χαμόγελα και νέες εξαγγελίες.
Μόνο ο νεαρός δεν μιλάει στον πολιτικό, προτιμά να κοιτάζει μια πεταλούδα που προσπαθεί να βγει από το παράθυρο. Ο πολιτικός του δίνει το χέρι, εκείνος τον κοιτάζει πεισματικά,
σφίγγει τη γροθιά, σηκώνεται όρθιος και αρχίζει να χορεύει μόνος. Ο πολιτικός χάνεται.
«Άιντε να σταθώ στα πόδια μου, μετά από τόσα χτυπήματα , έχω ξεχάσει τα βήματα»…
Τρεις νέοι μαζί, χορεύουν πεντοζάλη, τον χορό της κρητικής επανάστασης κατά του τουρκικού ζυγού που ανιχνεύει τις ρίζες του στο 1760.
Ο πολιτικός είναι τώρα σε ένα αμάξι Γερμανικής βιομηχανίας. Στη διαδρομή πεθαίνει. Ο χορός συνεχίζεται. Το τραγούδι τελειώνει. Ο νεαρός πρωταγωνιστής, σπάει την τηλεόραση.
Αυτό είναι το σκηνικό που έστησε ο σκηνοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης για να «ντύσει» τη νέα συνεργασία του Γιώργου Ν. Ζερβάκη με τον Λεωνίδα Μπαλάφα. Οι συμβολισμοί πολλαπλοί, και η νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, ξεδιπλώνεται μέσα σε πέντε λεπτά. (Νικος Δεμετης  – news247.gr)