Έγιναν στις 29 Οκτωβρίου 1961 από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δόβα και έγιναν σε κλίμα πρωτοφανούς έντασης και εν μέσω επεισοδίων.
Έμειναν στην ιστορία ως «εκλογές βίας και νοθείας».
Η κυβέρνηση Καραμανλή, το παρακράτος της Δεξιάς, τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός προέβησαν προεκλογικά σε εκτεταμένη τρομοκρατία εναντίον των κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς αλλά και σε νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος,
Σημειώθηκαν βίαια επεισόδια κατά την προεκλογική εκστρατεία κατά των οπαδών της ΕΔΑ (η οποία συμμετείχε με την ονομασία «ΠΑΜΕ»), ακόμη και κατά υποψηφίων βουλευτών της. Στις συμπλοκές υπήρξαν και νεκροί από πυρά του στρατού και της χωροφυλακής. Ιδιαίτερα στην επαρχία στρατός, χωροφυλακή και παρακρατικοί («μαγκουροφόροι») άσκησαν ψυχολογική πίεση στους πολίτες να μη συμμετάσχουν στις προεκλογικές εκδηλώσεις της ΕΔΑ και να μην την ψηφίσουν. Προεκλογικό υλικό της ΕΔΑ κατασχέθηκε κατ” επανάληψη, ενώ πολλές συγκεντρώσεις της παρεμποδίστηκαν είτε με την επέμβαση του στρατού και της αστυνομίας είτε με τη δημιουργία επεισοδίων από πολίτες που εκτελούσαν διαταγές των τελευταίων.
Επεισόδια βίας ή τρομοκρατίας σημειώθηκαν και σε βάρος υποψηφίων της Ένωσης Κέντρου. Η νοθεία είχε να κάνει με ψευδείς εγγραφές στους εκλογικούς καταλόγους και διπλοψηφίες. Χαρακτηριστικό είναι ότι βρέθηκαν εγγεγραμμένοι 218 χωροφύλακες να δηλώνουν διεύθυνση κατοικίας την ίδια διώροφη μονοκατοικία.
Στις 4 Νοεμβρίου ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση Κ. Καραμανλή όμως την 1η Δεκεμβρίου ο Γεώργιος
Παπανδρέου ξεκίνησε τον «Ανένδοτο Αγώνα», ο οποίος κορυφώθηκε με μεγάλες πορείες και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Ο «Ανένδοτος Αγώνας» συνεχίστηκε μέχρι το 1963 και δικαιώθηκε στις εκλογές του 1964 με τον εκλογικό θρίαμβο της Ένωσης Κέντρου. Η ΕΔΑ, που ήταν ο μεγάλος ηττημένος αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, υποστήριξε τον ανένδοτο αγώνα, οργανώνοντας μάλιστα πολλές διαδηλώσεις. Στις 4 Δεκεμβρίου συνήλθε η νέα Βουλή χωρίς την παρουσία των βουλευτών του κέντρου και της αριστεράς.Η βουλή συζητάει για τις περιβόητες εκλογές
Πρώτη φορά από τις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961, η Βουλή συνέρχεται σε πλήρη σύνθεση στις 16 Ιανουαρίου 1962. Πρωταγωνιστές ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Γεώργιος Παπανδρέου.
Η Ενωση Κέντρου και η ΕΔΑ καταθέτουν σχεδόν ταυτόσημες προτάσεις δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Αντικείμενο τους οι καταγγελίες περί βίας και νοθείας στις εκλογές του 1961. Ο Καραμανλής αποδέχεται την πρόκληση και δηλώνει ότι η κυβέρνηση δεν θα κάνει χρήση της 48ωρης προθεσμίας που της παρέχει το Σύνταγμα και ζητεί να ξεκινήσει αμέσως η σχετική συζήτηση. Αντιτίθεται ο Παπανδρέου και η συζήτηση αρχίζει στις 18 Ιανουαρίου, με πρώτο ομιλητή τον ίδιο, ο οποίος τονίζει: «Θεωρούμεν το αποτέλεσμα των εκλογών της 29ης Οκτωβρίου προϊόν βίας και νοθείας(…). Δηλούμεν ότι δεν θεωρούμεν νόμιμον την σημερινήν κυβέρνησαν». Στον Παπανδρέου απαντά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ενώ ο Καραμανλής περιορίζεται σε μια παρέμβαση κατά την ομιλία του αρχηγού των Προοδευτικών Σπύρου Μαρκεζίνη. Την τελευταία ημέρα της συζήτησης (22 Ιανουαρίου) μιλά ο εκπρόσωπος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιου.
Ακολουθεί ψηφοφορία και η πρόταση δυσπιστίας καταψηφίζεται με 173 ψήφους. Οι αντιδράσεις από την πλευρά της αντιπολίτευσης μέσα και έξω από τη Βουλή συνεχίζονται. Η Ενωση Κέντρου διεξάγει τον «ανένδοτο αγώνα». Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η συγκέντρωση οπαδών της στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 26 Νοεμβρίου 1962, όπου ο αρχηγός της επαναλαμβάνει το αίτημα προς τον βασιλιά Παύλο να αποπεμφθεί η κυβέρνηση Καραμανλή και να διενεργηθούν εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου