ΠΩΣ Η ΑΦΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Με υπερηφάνεια οι οικονομικοί επιτελείς της κυβέρνησης ανακοίνωσαν ότι αυτός ο κύκλος διαπραγματεύσεων με την τρόικα έκλεισε με συμφωνία. 

Τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτή η συμφωνία δεν έδειξαν να τους απασχολεί.

Η αγωνία τους ήταν προφανώς να πάρουν τα λεφτά τη Δευτέρα. Για να μην φανεί ότι οι μισθοί και οι συντάξεις πληρώνονται με την ψυχή στο στόμα. Ή ότι οι τράπεζες, μετά τον αυτοτραυματισμό του Δημοψηφίσματος που έφερε τα capital controls, κρέμονται από μια κλωστή.

Κατά τα λοιπά ας πάει και το παλιάμπελο. Κυριολεκτικά, με τη φαεινή ιδέα να μπει καινούριος φόρος στο κρασί για να καλυφτεί η τρύπα από την άλλη φαεινή ιδέα να φορολογηθεί η ιδιωτική εκπαίδευση. Μαζί με την επίσης φαεινή ιδέα να φορολογηθεί και άλλο το "προλεταριάτο" που μετέχει στα νόμιμα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ,

αντί να αναζητηθούν πόροι στα παράνομα.

Τελικά η διαπραγμάτευση Τσακαλώτου είναι σαν τη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη, πλην το σόου και τις ναρκισσιστικές παλαβομάρες. Αν με τα "κόκκινα δάνεια" το αποτέλεσμα που έφερε ήταν αυτό που είδαμε, το Ασφαλιστικό ενδεχομένως θα "λυθεί" με την κατάργηση των συντάξεων.

Η σημερινή κυβέρνηση Τσίπρα ξεχωρίζει από την προηγούμενη μόνο στη διαφορετική ρητορική. Στο αποτέλεσμα είναι ίδια. Τότε απειλούσε να τινάξει την Ευρωζώνη στον αέρα αν δεν της έκαναν τα χατίρια και κατέληξε σε ένα Μνημόνιο πέντε φορές πιο βαρύ από τη συμφωνία που απέρριψε όταν ανέλαβε. Τώρα υπόσχεται να δείξει καλή διαγωγή αν της δώσουν λεφτά για να επιβιώσει, αλλά καταλήγει διαρκώς σε συμφωνίες πέντε φορές πιο επιβαρυντικές για την κοινωνία.

Μέσα σε εφτά μήνες το σύστημα Τσίπρα -Βαρουφάκη είχε φτάσει τη χώρα στο γκρεμό. Μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες το σύστημα Τσίπρα Τσακαλώτου φτάνει την κοινωνία στο γκρεμό.

Και στις δυο περιπτώσεις η κυβέρνηση δείχνει απίστευτη αφασία. Μιλάει για μάχες και νίκες για επιτυχίες και προοπτικές για διατήρηση του αριστερού προσανατολισμού της και για αντίμετρα κατά του Μνημονίου.

Δηλαδή για τρίχες κατσαρές.

Ο τρόπος με τον όποιο διαχειρίζεται το τρίτο Μνημόνιο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τέταρτο.

Αυτός ο τρόπος αναπαράγει το πρόβλημα εμπιστοσύνης απέναντι της από τους Ευρωπαίους, δεν φέρνει αποτελέσματα και κρύβει διαρκώς τα σκουπίδια κάτω από το χάλι.

Πρακτικά η μόνη πρόοδος που έχει σημειωθεί είναι η επιβολή φόρων.

Το σκέλος των μεταρρυθμίσεων που είναι το ουσιαστικό και το κρίσιμο μένει πάντα κολλημένο ανάμεσα στην ιδεοληψία την ανικανότητα των χειριστών του. Οι οποίοι θυμίζουν αυτό που έλεγε για τον Κολόμβο ο Τσόρτσιλ:

"Όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε που πήγαινε και όταν έφτασε, δεν ήξερε που βρισκόταν".