Ο Παντελής Φλωρόπουλος γράφει για όσα έγιναν τους τελευταίους 12 μήνες: «Η
αριστερά εξετέθη ανεπανόρθωτα. Όχι γιατί υπέγραψε μνημόνιο αλλά
γιατί όταν ο λαός της έδωσε την εξουσία, συμπεριφέρθηκε ως
αντιλαϊκή, τι λέμε τώρα… συμπεριφέρθηκε ως αντιδημοκρατική δεξιά».
Μέγιστο θέμα δεν είναι ότι ο Τσίπρας
αθέτησε ΟΛΕΣ τις δεσμεύσεις του. Αυτό… ε, “ας πάει στα κομμάτια”… το ίδιο
κάνουν όλοι του σιναφιού του.
Η προσφορά του στην Ιστορία είναι ότι κατέστησε
την αριστερά αναξιόπιστη σε Ελληνικό, Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Ναι, η
αριστερά… ποτέ, πουθενά… “δεν θα ξανασηκώσει κεφάλι”…
Ο λογιοτατισμός που γέννησε την αριστερά
πριν 168 χρόνια, ονόμασε τον εαυτό του διανόηση.
Κάποτε η αριστερά κυνήγησε
άγρια την διανόηση, της έμεινε όμως ο λογιοτατισμός.
Δεν πήρε χαμπάρι ότι,
γυμνός από φουλάρια,
κρύφτηκε στο ντουλάπι της…
Όχι με τη μορφή που ήταν ως
τότε αναγνωρίσιμος, αλλά μεταμφιεσμένος πια σε στόμφο. Έπαρση. Αφ” υψηλού. Μια
ψηλομυτιά δηλαδή. Ίδια μ” εκείνη που δηλητηρίασε την νεοελληνική ποίηση, την
πεζογραφία, τον κινηματογράφο, την δημοσιογραφία, νομοτελειακά μετά, την
τηλεόραση, εν ολίγοις, όλους τους δρόμους της σκέψης, εν γένει, όλους τους
πυλώνες του πολιτισμού της μεταπολίτευσης.
Λοιπόν, θες από εξυπνάδα, θες από
οξυδέρκεια, θες από υπακοή σε κάποια εντολή, ο Αλαβάνος διορίζει τον Τσίπρα στη
θέση του αρχηγού της ανανεωτικής αριστεράς. Αυτός δε, ανιστόρητος, αβαθής,
επιδερμικός, αλλά πομπώδης, στομφώδης, επηρμένος, ψηλομύτης, ψωνισμένος με την
εξουσία, μίλησε τη γαλβανισμένη γλώσσα του πρωτόγονου ενστίκτου της μάζας και,
χωρίς να είναι κάνας ευφυής, έγινε πρωθυπουργός σε μια χώρα της οποίας ο λαός
απελευθέρωσε το θυμικό του βρίζοντας και μουντζώνοντας.
Σε καμία φάση της Ιστορίας δεν θα
μπορούσε ο Τσίπρας να πείσει με επιχειρήματα σκεπτόμενους πολίτες να τον
ψηφίσουν. Ποτέ. Μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός μόνο σε μια στιγμή που ο λαός θα
ήταν τρελαμένος από κάτι.
Αυτήν όμως την διάκριση δεν μπορεί να
την κάνει ο ψηφοφόρος. Δε μπορεί να ξεχωρίσει την ποιότητα του ανδρός από την
ποιότητα της αριστεράς. Ο αδιάβαστος πολίτης ταυτίζει τον Τσίπρα με την
αριστερά. Ό,τι χρεώνει σ” αυτόν, το χρεώνει και σ” αυτήν. Έτσι κάνει ο λαός…
Ο Τσίπρας και η αμαθής παρέα του έλεγαν
ότι θ” αλλάξουν… την Ευρώπη ολόκληρη! Μέσα σε έξι μήνες όμως πέτυχαν να γίνουν
καταγέλαστοι στην Υφήλιο, καθότι εκεί, έξω δηλαδή από τα σύνορα της Ελληνικής
Επικράτειας, δεν φτάνει η προπαγάνδα του Μαξίμου, αφού… δεν τη μεταδίδουν ο
Τσιγουρής και ο Αντζολέτος. Η Ευρώπη δεν είναι Ελληνική επαρχία να ενημερώνεται
από τους ελεγχόμενους πυλώνες επικοινωνίας της Αθήνας.
Τώρα πλέον η Ευρωπαϊκή αριστερά
λουφάζει. Και πασχίζει να διαχωρίσει την θέση της από τον Σύριζα. Όσοι
αγκάλιασαν τον Αλέξη μπροστά στις κάμερες, “το φυσάνε και δεν κρυώνει”. Γιατί
ξέρουν. Το έμαθαν δηλαδή: Η αριστερά εξετέθη ανεπανόρθωτα. Όχι γιατί υπέγραψε
μνημόνιο (αυτό μπορεί να το διασκεδάσει κανείς μιλώντας για εκβιασμό) όχι γιατί
γονάτισε στην υπέρτερη ανάγκη, αλλά γιατί αποδείχτηκε αναξιόπιστη. Κενή.
Κενόδοξη. Φαντασμένη. Πάνω δε απ” όλα: Όταν ο λαός της έδωσε την εξουσία,
συμπεριφέρθηκε ως αντιλαϊκή, τι λέμε τώρα… συμπεριφέρθηκε ως αντιδημοκρατική
δεξιά.
Ήταν μια ξεφτίλα. Για την οποία οι μεγαλύτεροι
αριστεροί διανοούμενοι δεν έχουν να πουν και πολλά. Ψελλίζουν κάποιες
δικαιολογίες, επί της ουσίας όμως έχουν βάλλει την ουρά στα σκέλια, όπως
παλιότερα έκαναν όταν τους μιλούσες για την “Άνοιξη της Πράγας”. Ναι, η
αριστερά… ποτέ, πουθενά… “δεν θα ξανασηκώσει κεφάλι”… Τα ξεφτίδια του 1989
έδωσαν τα ρέστα τους….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου