ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Ο ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ ΜΑΣ…

Βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και βλέπει ρόδινα όνειρα: Τόσο αστείος είναι ο «αριστερός» μας πρωθυπουργός. 

Ο πολιτικός του χρόνος έχει συρρικνωθεί θεαματικά και αυτός κομπάζει με αυθάδεια: «θα εξαντλήσουμε όχι μόνο αυτήν την τετραετία, αλλά και την άλλη»!!! 
Τα πιστεύει αλήθεια ή είναι ο τρόμος από την επερχόμενη πτώση του που τον αναγκάζει να την εξορκίσει με την απελπισμένη κραυγή:
«Εδώ θα παραμείνουμε και την άλλη τετραετία»… 

Μάλλον είναι ο συνδυασμός του τρόμου με το ονειροπόλημα (το καταφύγιο των απελπισμένων), φορμαρισμένα με την επαρμένη γελοιότητα… 

Δεν είναι λίγο πράγμα να εκτοξεύεσαι, ξαφνικά, από το μηδέν στα κυβερνητικά ύψη. 

Και επειδή ο Τσίπρας δεν έχει ούτε ξεφυλλίσει το Μαρξ αγνοεί κάποιες βαθυστόχαστες ιστορικές του παρατηρήσεις:

Συχνά δημιουργούνται μέσα στις κοινωνίες τέτοιες συνθήκες,

και τέτοιες καταστάσεις που δίνουν τη δυνατότητα σε μέτρια και γελοία πρόσωπα να παίζουν το ρόλο του ήρωα… 

Πώς να αντιληφτεί ο Τσίπρας ότι οι σημερινές συνθήκες της μαζικής παραγωγής φελλών και ηλιθίων τον εκτόξευσαν στα ύψη και ότι τέτοιες εκτοξεύσεις γρήγορα προσγειώνονται ανώμαλα και με την ίδια ταχύτητα της …εκτόξευσης… 

Αυτός, μέσα στη μεθυστική του έπαρση όχι μόνο ονειρεύεται τετραετίες, αλλά συνεχίζει ακάθεκτος να κερδοσκοπεί πρόστυχα πάνω στη ΦΡΙΚΗ που σπέρνει, εμφανίζοντας αυτή τη φρίκη σαν τον παράδεισο του μέλλοντος!!! 

Γι αυτό δεν προκαλεί μόνο την ΟΡΓΗ, αλλά και το γέλιο… 

Αυτός ο πολιτικός φελλός, αν δεν αποτελούσε την ΤΡΑΓΩΔΙΑ της καταστροφής μας και της κατοχικής ΦΡΙΚΗΣ, θα περνούσε στην ιστορία σαν ο μεγάλος γελωτοποιός της…