ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Ξέπλυναν γρήγορα-γρήγορα τα μυαλά και τα αίματα του Τεμπονέρα από το προαύλιο του 3ου Λυκείου Πατρών, έστειλαν για λίγο καιρό στην φυλακή τον εκτελεστή-αχυράνθρωπο Καλαμπόκα και η υπόθεση έκλεισε όπως έκλεισε ερμητικά  το φέρετρο του 38χρονου καθηγητή υπερασπιστή μιας ολόκληρης γενιάς. 

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν κάθισε ποτέ κανείς κυβερνητικός και το έγκλημα έμεινε χωρίς τιμωρία. 

Μάλιστα η δήθεν τιμωρία του Καλαμπόκα ήταν ο διορισμός του στην Εθνική Τράπεζα ως καθαρός και ελεύθερος πολίτης. 

Η δολοφονία πέρασε ως ακραίο περιστατικό μεταξύ οργισμένων πολιτών που ήθελαν την παύση των καταλήψεων και καταληψιών συνεπικουρημένων από πολίτες και καθηγητές της τότε αντιπολίτευσης. 

Αν ο Τεμπονέρας ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, του Συνασπισμού, του ΚΚΕ ή άλλων μοδάτων και διαχρονικών κομμάτων τότε τα πράγματα δεν θα τελείωναν τόσο απλά. 

Θα είχαμε πολιτικό θύμα ισχυρού κόμματος και όχι ενός κόμματος με το όνομα Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο. 

Από την άλλη, αν ήταν στέλεχος μοδάτων και παραδοσιακών κομμάτων σιγά μην έβαζε το δικό του σώμα ασπίδα για να φυλάξει την ζωή χαμπουργκεροθρεμμένων παιδιών το έτος 1991. 

Ήταν μακρυά οι δεκαετίες των φανερών παρακρατικών εξουσιών και τα χορτάτα παιδάκια ήταν επαναστάτες με τα λεφτά του μπαμπά,

όπως έλεγαν δημοκράτες και νοικοκυραίοι εκείνες τις πασοκοθρεμμένες εποχές. 

Το τι κέρδισε ή έχασε εκείνη η γενιά από τις καταλήψεις είναι λεπτομέρεια μπροστά στην πολιτική δολοφονία. 

Εκείνη η γενιά σιώπησε, κλείστηκε στον μικρόκοσμό της λες και ο σιδερολοστός που χτύπησε τον Τεμπονέρα βρήκε την αχίλλειο πτέρνα δεκάδων χιλιάδων νέων της εποχής. 

Μπαμ και κάτω.

Το αποτέλεσμα εκείνων των ημερών ήταν η υπόθεση Τεμπονέρα να θαφτεί άρον-άρον και ένας κομματικός καταχραστής των καταλήψεων να γίνει μετά από 24 χρόνια πρωθυπουργός του ίδιου παρακρατικού δολοφονικού Κράτους. Οι σιδερολοστοί που χρησιμοποιεί ο πρώην καταληψίας (της κακιάς ώρας) εναντίον σύσσωμου του ελληνικού λαού είναι ισχυρότεροι από τον σιδερολοστό του Καλαμπόκα. Ο Καλαμπόκας έπαιρνε διαταγές από τους πολιτικούς του εργοδότες για το μεροκαματάκι του, ο νυν πρωθυπουργός παίρνει διαταγές από τους μνημονιακούς του εργοδότες ως χρυσό επίδομα ραγιαδικών επικύψεων. "Ο Τσίπρας ζει, ο Τεμπονέρας όμως;" είναι πια το παραλλαγμένο αλαζονικό σύνθημα των ΟΝΝΕΔιτών εκείνης της εποχής. Από την άλλη πλευρά, η δολοφονική παράταξη των ΝΔκρατών έχουν αγωνία αν θα βγάλουν πρόεδρο τον συστρατιώτη του Καλαμπόκα, Μεϊμαράκη, ή το γιο του πρωθυπουργού Μητσοτάκη που έκανε δωράκια σιδερολοστούς το 1991.

25 χρόνια μετά ένα κωλόπαιδο  αυτοβαφτίζεται αριστερό κυβερνώντας τον τόπο με την υποστήριξη Μητσοτακικών τύπου Καμμένου και Νικολακόπουλου, ομάδες αριστερίσκων φτιάχνουν αλληλέγγυους συλλόγους για τους αναξιοπαθούντες, εράνους και bazaar για πρόσφυγες και άλλες τέτοιες αηδίες της πολιτικής ιδεολογίας που υπηρέτησε για χρόνια ο νυν πρωθυπουργός της χώρας. Ο αλληλέγγυος μάς τον κάρφωσε τον σιδερολοστό στην καρδιά της αξιοπρέπειας και οι χαχανούληδες κάνουν αντίσταση με τα όπλα του ίδιου του εξουσιαστή τους. 

25 χρόνια μετά λείπει ο άνθρωπος Τεμπονέρας όσο ποτέ άλλοτε. Εκείνο το βράδυ της 8ης Ιανουαρίου του 1991 πλήθος πολιτών ήταν στα κάγκελα του 3ου Λυκείου Πατρών. Έπεσαν γροθιές, έπεσαν σφαλιάρες, έπεσαν πέτρες, έγινε κομματικός πόλεμος αλλά ένας ήταν αυτός που προκάλεσε με την παρουσία του το Κράτος. Δεν πήγε εκεί ως αλληλέγγυος στους μαθητές με την σημαία κόμματος αλλά έτοιμος να τα βάλει με όλο το παρακρατικό Κράτος για τους μαθητές. Όχι μόνο για τους Πατρινούς εφήβους αλλά και για τους εφήβους 1,800 γυμνασίων της Ελλάδας που τελούσαν υπό κατάληψη. Για όλους όσους δεν γούσταραν καμιά φτιασιδωμένη χούντα. Δεν πήγε ως στέλεχος μοδάτου ή παραδοσιακού κόμματος αλλά ως άνθρωπος και το παρακράτος δεν χτυπά ποτέ κόμματα παρά μόνο ανθρώπους, ειδικά όταν οι δεκαετίες είναι υπό την σκιά της δημοκρατίας, της ελευθερίας και άλλων σελοφάν που χρησιμοποιούν οι χούντες όλων των εξουσιών.

Ωραίες οι κομματικές συρράξεις στους δρόμους, τα επεισόδια μεταξύ κυβερνητικών σωμάτων ασφαλείας και πολιτών ή μελών αντιπολιτευτικών κομμάτων, ωραία τα πανό, ωραία τα συνθήματα, αλλά λείπει το ουσιαστικότερο συστατικό για να τρομάξει αυτή η χούντα της τρομοδημοκρατίας που μπαίνει στα ρουθούνια μας κάθε δευτερόλεπτο. Λείπει το αυθόρμητο ανθρώπινο συναίσθημα του δικαίου γιατί σκοπός όλων των εξουσιών ήταν να μάς κάνουν στρατιωτάκια ακόμα και αντιεξουσιαστικά, και τελικά τα κατάφεραν. 

Ο στρατός των Ανθρώπων είναι αυθόρμητος και πάντα έχει στρατιώτες μοναχικούς που ξέρουν ότι θα σκοτωθούν για τον Άλλον, αλλά ο Άλλος είναι για αυτούς ο λόγος να ζουν. Υψηλές αξίες την ώρα που καίγεται ο κώλος μας για την σύνταξη και το μισθό, άγνωστε στρατιώτη Τεμπονέρα.

της Κατερίνας Γκαράνη