Η ΦΟΥΣΚΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΣΜΟΥ ΕΣΚΑΣΕ

Μία φράση από το οργιαστικό twitter τα είπε όλα: 

«Ο μόνος βουλευτής της ΝΔ που δεν ψήφισε Παυλόπουλο για ΠτΔ εξελέγη αρχηγός της». 

Η παρατήρηση αυτή συνοψίζει την κορύφωση της άφατης τραγωδίας που βίωσε η Ελλάδα μπαίνοντας και βγαίνοντας το 2015. Η εκλογή Κυριάκου στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας μοιάζει με τον «από μηχανής θεό»…

Ο Κυριάκος. Ξεκίνησε για την αρχηγία από τον πάτο του πολιτικού πηγαδιού, κόντρα στον υπερκομματικό αρνητισμό που εξέπεμπε το οικογενειακό του όνομα, κόντρα δηλαδή στον πανταχόθεν βαλλόμενη πολιτική παρακαταθήκη του πατέρα του, κόντρα στην ατμόσφαιρα που δημιουργούσε η ήττα και μετά η ανταρσία της αδελφής του, κόντρα στην οικογενειακή διαθήκη να πάει το δαχτυλίδι στον υιό Μπακογιάννη, κόντρα στο εχθρικό Σαμαρικό στρατόπεδο, κόντρα στο ιντριγκαδόρικο Καραμανλικό στρατόπεδο, κόντρα στις μουχλιασμένες κομματικές βαρονίες, κόντρα στην επαμφοτερίζουσα λογική των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, κόντρα στις προκρούστειες δημοσκοπήσεις, κόντρα στους δογματικούς κανόνες της πολιτικής επικοινωνίας, κόντρα στις αστικές προκαταλήψεις, κόντρα στις “θεωρίες συνωμοσίας” για δεδομένη επιστροφή Καραμανλή,

κόντρα σ’ αυτήν ακόμα την απολίτικη συμπεριφορά των συντηρητικών ψηφοφόρων του κόμματός του, κόντρα δηλαδή σε κάθε κυρίαρχη λογική.

Όταν ένας πολιτικός έχει ξεπεράσει με τρόπο μοναχικό τόσα πολλά και ανυπέρβλητα για πολλούς εμπόδια στην πορεία του για την κορυφή, μόνο ένα του μένει για να γράψει ιστορία: Μετά τον κούφιο Καραμανλισμό να νικήσει και την ομογάλακτη αδελφή του Καραμανλισμού, τον κούφιο Τσιπραϊσμό. Την επόμενη μέρα εκείνης της ολικής νίκης θα γραφεί η πρώτη σελίδα της επόμενης δεκαετίας.

Από το βράδυ της Κυριακής 10 Ιανουαρίου 2016 ο Τσίπρας έπαψε να είναι ο κυρίαρχος του πολιτικού παιγνιδιού. Η πολιτική ατζέντα του άρχισε ήδη να γράφεται από την αρχή. Από μόνο του αυτό καθιστά τη νίκη του Κυριάκου στις κομματικές εκλογές θεόρατη.
Πολύ περισσότερο όμως, απείρως περισσότερο από τον Τσίπρα, θλίβεται ο απόκρυφος εταίρος του, ο Καραμανλής. Ερήμην του λαού είχαν μοιράσει την εξουσία για τα επόμενα χρόνια. Ήταν το πιο βρώμικο πράμα των νεότερων χρόνων. Βρώμικο γιατί ήταν αντιδημοκρατικό. Ήταν μια συμφωνία του παρασκηνίου. Με εξόφθαλμα όμως χαρακτηριστικά.

Η λυτρωτική εκλογή Κυριάκου στην αρχηγία της ΝΔ ήρθε να χαλάσει το μπακλαβά. Ανήκει δε μεγάλη τιμή στους ψηφοφόρους της ΝΔ που κόντρα στις λύσσα του Καραμανλικού στρατοπέδου, πήγαν στην κάλπη για να δώσουν την καθαρή εντολή τους στον Κυριάκο, αντί του Βαγγέλη, που ήταν το φαβορί. Ήταν η πιο συνειδητή ψήφος που έγινε ποτέ σε κομματική διαδικασία. Οι εκλογείς αυτοί εκπροσώπησαν όλους τους Έλληνες πολίτες που δεν είναι μέλη, ούτε φίλοι της Νέας Δημοκρατίας, γνωρίζουν όμως τι σημαίνει να ξηλωθεί ο παλιός βραχνάς της χώρας, ο Καραμανλισμός. Ξέρουν επίσης ότι αυτό ήταν ιστορική προϋπόθεση για να ξηλωθεί αμέσως μετά ο νέος βραχνάς, ο Τσιπραϊσμός. Έσκασε η πρώτη φούσκα και απελευθέρωσε πολύ μεθάνιο στην ατμόσφαιρα. Τώρα μένει να σκάσει και η αδελφή της… Όσο μεθάνιο και ν’ απελευθερώσει με τη σειρά της, θα το αντέξουμε…

Η μεγάλη νίκη του Κυριάκου συνιστά την πρώτη και πολυπόθητη νίκη των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων του τόπου ενάντια στον Τσιπροκαραμανλισμό. Δείχνει δε το δρόμο και τον τρόπο που μπορεί να πορευτεί με την διαδικασία του επείγοντος ο μέγας πολιτικός χώρος ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον Σύριζα. Μια ανάλογη διαδικασία στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, για την δημιουργία του δεύτερου (και όχι του τρίτου πόλου) του δεύτερου που μπορεί να γίνει πρώτος, θα έστελνε τον Σύριζα στα παλιά γνώριμα ποσοστά του, εκείνα που, κολασμένα, κυμαίνονταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας…