Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΜΠΡΗΣΤΗ ΑΡΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗ ΝΔ»: ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ; (2)

Στις 29/9/2009, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, τα ΜΜΕ αποκαλύπτουν «κρυφό» δανεισμό 7 έως 10 δις μέσω βραχυχρόνιου δανεισμού Eurocommercial Papers (ECPs), διάρκειας λίγων ημερών ή λίγων εβδομάδων για να καλύψουν άμεσες ταμειακές ανάγκες μέχρις ότου πραγματοποιήθουν κανονικές εκδόσεις ομολόγων ή εντόκων γραμματίων. Έτσι ο μέχρι τότε κρατικός δανεισμός ξεπερνά τα 65 δις ευρώ. Όμως η ΝΔ διατυμπάνιζε από την άνοιξη πριν τις ευρωεκλογές ότι το πρόγραμμα δανεισμού του Δημοσίου είχε ολοκληρωθεί και πως είχαν δανειστεί και 8 δισ. ευρώ επιπλέον μαξιλαράκι για το ενδεχόμενο επιδείνωσης των οικονομικών συνθηκών. Ο κος Παπαθανασίου έλεγε στις 5 Μαΐου 2009 «Για να θωρακίσουμε, όμως, τη χώρα απέναντι σε μια ενδεχόμενη νέα επιδείνωση της κρίσης, αποφασίσαμε, αν και δεν τα έχουμε ανάγκη, να προχωρήσουμε στην άντληση επιπλέον 8 δισ. ευρώ, φθάνοντας το συνολικό δανεισμό του έτους στα 50 δισ. ευρώ. Δημιουργούμε ουσιαστικά ένα μαξιλάρι ασφαλείας, λειτουργώντας υπεύθυνα και με κινήσεις που εξυπηρετούν το συμφέρον της χώρας». Κανένα απολύτως στέλεχος της ΝΔ και τότε και τώρα δεν παραδέχεται ότι λένε ψέματα.

Στις 30/09 ο Παπανδρέου στη συνέντευξη τύπου στο Ζάππειο υπόσχεται ότι θα περικόψει τις καταναλωτικές δαπάνες του δημοσίου και ότι «Εμείς έχουμε ένα άμεσο πρόγραμμα 2,5 -3 δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο θα πάει για την ανάταξη της οικονομίας. Αυτά τα 2,5 δις ευρώ θα βρεθούν, πρώτα απ’ όλα διότι αν δεν κάνουμε την ανάταξη της οικονομίας, θα μπούμε σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης. Και αν δεν υπάρξει ανάπτυξη,

αν δεν υπάρξει ανάταξη, δεν θα υπάρχουν έσοδα για το ίδιο το κράτος» Το «λεφτά υπάρχουν» που τον κατηγορούσαν μετεκλογικά στη μονταζιέρα της ΝΔ ήταν όλα και όλα 3 δις! Στο διαφημιστικό της μήνυμα τότε η ΝΔ έλεγε ότι ο Παπανδρέου υπόσχεται ψίχουλα μόνο 3 δις. Η πλάκα είναι ότι μια κουκουρούκου ασυνάρτητη απάντηση στο ερώτημα «πού θα βρεθούν τα λεφτά» την έδινε ο κος Ψυχάρης στο «Βήμα» με πρωτοσέλιδο άρθρο του στις 15/9. Η ζωή μάς κάνει πλάκα. Μετά έφαγε πόρτα για το δάνειο στην Εθνική Τράπεζα από τον Παπανδρέου και έκανε και αυτός κολοτούμπα στον αρχιτέκτονα του αντιμνημονίου και μετά στη γάτα Ιμαλαΐων. O Παπανδρέου έχει τεράστιες ευθύνες για τη διαχείριση και για την καθυστέρηση στην εφαρμογή του 1ου μνημονίου (αν και δεν πιστεύω ότι κάποιος θα τα πήγαινε καλύτερα, από ό,τι αποδείχτηκε, από τους διαδόχους του πρωθυπουργούς), αλλά δεν θα τον κατηγορήσουμε ότι αυτός χρεοκόπησε τη χώρα. Με τα μνημονιακά μέτρα που πήρε το πρωτογενές έλλειμμα μειώθηκε από το 10,2% του Καραμανλή στο 5,6% το 2010 και στο 3,2% το 2011. Τη χώρα οικονομικά την χρεοκόπησε η συσσώρευση ελλειμμάτων κατά την ανέμελη διακυβέρνηση του Καραμανλή και της ΝΔ. Είχε προηγηθεί η ηθική χρεοκοπία με το «όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα» και το χρηματιστήριο της 2ης 4ετίας του κου Σημίτη, και το πάρτι (διαρκείας) στις 7 του Μάρτη της ΝΔ.

Οι οικονομικοί σύμβουλοι του Παπανδρέου υπολόγιζαν ότι θα μάζευαν περίπου 3 δις από τα ανείσπρακτα 31 δις (αυτά που τώρα έχουν σκαρφαλώσει στα 93 δις!) οφειλών προς το δημόσιο.

Σχεδόν τόσα υπολόγιζε και η κυβέρνηση Καραμανλή, όπως δήλωνε σε συνέντευξή του στο «Έθνος» στις 29/9 ο κος Παπαθανασίου ότι από τα 31 δις ανείσπρακτους φόρους βεβαιωθέντα χρέη «είναι γνωστό ότι από αυτά, μόνο τα 7 ως 8 δισ. ευρώ μπορούν να εισπραχθούν και όχι άμεσα. Έχουμε θέσει ως στόχο να εισπραχθούν από αυτά 1,8 δισ. ευρώ το 2009 και άλλα τόσα το 2010». Από το Πασόκ ο κος Γ. Παπακωνσταντίνου ρωτούσε τη ΝΔ ότι «μέχρι προχθές, το έλλειμμα ήταν στο 6%. Σήμερα, μαθαίνουμε ότι μάλλον έχει πάει στο 8%» και διερωτήθηκε «στον επόμενο τόνο, το έλλειμμα πόσο θα είναι;». Στα διαφημιστικά των εκλογών η ΝΔ κατηγορεί το Πασόκ ότι θα δώσει ψίχουλα, ενώ αυτή έδωσε γενναίες αυξήσεις.

Την ίδια ημέρα 30.09.2009 στο Reuters, ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής ανέφερε ότι το έλλειμμα θα μειωθεί κάτω από το όριο του 3% του ΑΕΠ το 2011 και γελάνε μέχρι και τα τσιμέντα. Ούτε μία στο εκατομμύριο, που θα έλεγε και ο Τσίπρας. Τη μείωση του ελλείμματος τουλάχιστον κατά 4,5 δισ. ευρώ το 2010 και 5 δισ. ευρώ το 2011, θέτει ως στόχο της ΝΔ, εφόσον εκλέγει κυβέρνηση την 4η Οκτωβρίου. Αλλά οι αγορές ουσιαστικά είναι κλειστές πια για την Ελλάδα.

Μόλις 2 ημέρες πριν τις εκλογές το ελληνικό κράτος στέλνει edp nοtification στην ΕΕ για έλλειμμα 6% του ΑΕΠ το 2009! Αναφέρεται σε έλλειμμα στα 15 δις ευρώ ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία του ΓΛΚ, που η κυβέρνηση κρατούσε στο συρτάρι κρυφά από τους πολίτες, το φανερό έλλειμμα ήταν ήδη 24 δις και αύξανε 2,5 δις ανά μήνα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο επίτροπος κος Αλμούνια θεωρούσε δεδομένο ότι το άνοιγμα θα κυμανθεί πάνω από 10% του ΑΕΠ, πάνω από τα 24 δισ. ευρώ. Και έκρινε ότι κανένα μέτρο δεν μπορεί να το μειώσει στα 14,5 δισ. ευρώ στο 6% που με στατιστική απάτη έδινε η κυβέρνηση. Το σημαντικότερο ήταν να παρθούν τα κατάλληλα διαρθρωτικά μέτρα έτσι ώστε την επόμενη χρονιά να μειωθεί σημαντικά γιατί η Ελλάδα με τέτοιες δανειακές ανάγκες ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα έβγαινε εκτός αγορών.

Στις 4 Οκτώβρη το Πασόκ του Παπανδρέου εκλέγεται κυβέρνηση.

Την ημέρα των εκλογών ο κεντρικός τραπεζίτης της ΤτΕ κος Προβόπουλος επιτέλους ανοίγει το στόμα του και η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» με πρωτοσέλιδο αναφέρει ότι το έλλειμμα είναι 10% και ότι ο Προβόπουλος «θα παραδώσει στοιχεία στον Παπανδρέου που δείχνουν ότι το δηµοσιονοµικό έλλειµµα θα ξεπεράσει το 10% του ΑΕΠ. Στο ποσοστό αυτό δεν περιλαµβάνονται τα µη καταγραφέντα χρέη και ελλείµματα που αφορούν στο κονδύλι των 15 δισ. ευρώ που χρωστά το δημόσιο προς τους προμηθευτές του, ενώ σε αυτό υπάγονται, µεταξύ άλλων, τα 6 δισ. χρέη προς νοσοκοµεία, ο πιστωτικός ΦΠΑ προς τους εξαγωγείς, οι υποχρεώσεις του ∆ηµοσίου προς προµηθευτές και κατασκευαστές».

Με την ενδιάμεση έκθεση της Εθνικής Τράπεζας καθυστερημένα και μετεκλογικά στις 9 Οκτωβρίου 2009 οι έλληνες πολίτες πληροφορούνται ότι «Τον Μάρτιο του 2009 ενεργοποιήθηκε η ∆ιαδικασία Υπερβολικού Ελλείµµατος για την Ελλάδα. Το 2008 το έλλειµµα της γενικής κυβέρνησης διαµορφώθηκε στο 5,6% του ΑΕΠ (σύµφωνα µε εκτιµήσεις της ΕΣΥΕ), ενώ εφέτος θα είναι πολύ υψηλότερο, όπως σαφώς προµηνύει η εξέλιξη κατά το εννιάµηνο Ιανουαρίου – Σεπτεµβρίου των καθαρών δανειακών αναγκών της κεντρικής κυβέρνησης σε ταµειακή βάση, οι οποίες έφθασαν στο 9,9% του ετήσιου ΑΕΠ (από 4,9% του ΑΕΠ την αντίστοιχη περσινή περίοδο). Το χρέος της γενικής κυβέρνησης θα εµφανίσει και αυτό µεγάλη αύξηση εφέτος (από 99,2% του ΑΕΠ το 2008), καθώς ήδη στο τέλος Ιουνίου έφθασε στο 111,5% του ετήσιου ΑΕΠ».

Στην ΕΕ μας έχουν πιάσει με τα μαύρα βιβλία Καραμανλή, ο Παπακωνσταντίνου αναφέρει ότι το μετρημένο έλλειμμα μέχρι τότε είναι 12,6% και ο Γιούνκερ φρικαρισμένος με την κοροϊδία τόσων χρόνων με τα greek statistics του Καραμανλή αναφωνεί «The game is over, we need serious statistics».

Ένα μήνα μετά τις εκλογές ο Παπακωνσταντίνου ανακοινώνει μέτρα για τη συγκράτηση του ελλείμματος ύψους 1 δις και καταθέτει προϋπολογισμό για το 2010 με μέτρα 10 δις για τη μείωση του ελλείμματος κατά 3,6 μονάδες του ΑΕΠ. Απολύονται οι κομματικοί «αιχμάλωτοι» 95 χιλ. των προγραμμάτων stage στο δημόσιο. Όλοι όσοι λένε ότι η κυβέρνηση άργησε να πάρει μέτρα, όταν ανακοινώθηκε η κατάργηση των stage βγήκαν στα κάγκελα. Τα stage ενώ η κυβέρνηση Καραμανλή υποστήριζε ότι επιδοτούνταν από προγράμματα της ΕΕ, τελικά χρηματοδοτούνταν με 500 εκ. από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν η διεθνής κρίση, όπως έλεγε η ΝΔ, το πρόβλημα της χώρας ήταν η διαχείριση της οικονομίας στα 5μισι χρόνια ανέμελης διακυβέρνησης.

Η Νέα Δημοκρατία μετά τις εκλογές του ’09 το έριξε στα τσάμικα.
Και στη μονταζιέρα της τα τρολ της έστησαν το post truth «λεφτά υπάρχουν» μετεκλογικά, και οι ψηφοφόροι της αντί να επιλέξουν την Μπακογιάννη στις εσωκομματικές εκλογές και να βάλουν πλάτη να διορθώσουν τα λάθη της ανέμελης διακυβέρνησης Καραμανλή, επέλεξαν τον λαϊκιστή Σαμαρά ευελπιστώντας στη ρεβάνς και στην πράσινη παρένθεση. Πάντα πρώτα το κομματικό συμφέρον. Μετά ήλθαν οι μέλισσες του φανατισμού, του διχασμού, της αμφισβήτησης των στατιστικών και του πραγματικού ελλείμματος, της ΑΟΖ, των πετρελαιοπηγών, των λεφτόδενδρων από Κίνα και Ρωσία, του αντιμνημονίου, της συμπόρευσης με τους ακροδεξιούς και την «παλαβή» εθνολαϊκιστική «αριστερά», τα 18 δις ισοδύναμα μέτρα των Ζάππειων 1, 2, 3. Και μετά την κολοτούμπα ήλθε το «ουδείς αναμάρτητος»!

Ποιος πολιτικός αρχηγός στις 6 Μαρτίου φέτος στη συνάντηση των τομεαρχών του κόμματός του είπε: «Αντιπαρατάσσουμε τον ορθό λόγο απέναντι στο λαϊκισμό, τη σοβαρότητα απέναντι στην ανευθυνότητα, την ενότητα του έθνους και τον σύγχρονο πατριωτισμό απέναντι στις τεχνητές διαιρέσεις και τους ψεύτικους διχασμούς. Όσο και αν αυτό σε κάποιους δεν αρέσει, αυτή είναι η αποστολή μας και θα την υπηρετήσουμε με συνέπεια»; Να βοηθήσω, είναι αυτός που αποδεικνύοντας στην πράξη τι εννοεί ως ορθό λόγο και σοβαρότητα, στις 3 Μαρτίου στους Δελφούς είπε για το μνημόνιο «Το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης, πιθανότατα, είχε στόχο να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες» !!!! Φστττ, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε! Το ίδιο ακριβώς είχε υποστηρίξει και τον Ιούνιο του 2010 «το Μνημόνιο αποτελεί τη «σωτηρία» των ευρωπαϊκών τραπεζικών ιδρυμάτων που κατέχουν ελληνικά ομόλογα». Όχι δεν είναι ο κος Λεβέντης, είναι ο «μεταρρυθμιστής» μέλλων πρθ κος Μητσοτάκης. Δεν θα έχει διαβάσει φαίνεται ότι η Ελλάδα το 2008 είχε πρωτογενές έλλειμμα 12 δις, και το 2009 24 δις ευρώ, και ότι δεν μας δάνειζε κανένας. Χωρίς τη δημιουργία της τρόκας και τη δανειακή της συμβολή η Ελλάδα θα είχε χρεοκοπήσει, οι ελληνικές τράπεζες θα είχαν χαρτιά υγείας, θα χρωστούσαμε σε όλο τον πλανήτη, και οι ευρωπαϊκές τράπεζες πολύ απλά θα είχαν σωθεί από την ΕΕ με τα χρήματα του μνημονίου. Η ΕΕ επέλεξε να αναλάβει αυτή το χρέος μας. Θα μπορούσε να είχε επιλέξει αυτό που ζητούσαν κάποιοι, να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει (οικονομικά μόλις το 2% της ευρωζώνης), και να αναλάβει η ΕΕ άμεσα και αποτελεσματικά το χρέος που θα δημιουργούσε η Ελλάδα στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Ήδη το κόστος που ανέλαβε η ΕΕ με την επιλογή να μη χρεοκοπήσει η Ελλάδα έχει φτάσει το τριπλάσιο κόστος και ρίσκο από το να έσωζε απευθείας τις τράπεζές της.

Η αντιπολιτευτική πολιτική του κου Μητσοτάκη είναι ίδια με αυτή που κατηγορεί στον Παπανδρέου. 
O κος Μητσοτάκης ζητά εκλογές από τον 3ο μήνα της εκλογής του, αρνείται να βάλει πλάτη, καταγγέλλει τον αντίπαλό του. Κάνει ακριβώς αυτά που κατηγορεί. Ο κος Μητσοτάκης κατηγορεί τον κο Τσίπρα για την καταστροφή και για αυτό θεωρεί ότι δεν πρέπει να συναινεί και διεκδικεί εκλογές. Φαντάζομαι ότι για τα ίδια ακριβώς θα κατηγορούσε και τον πρθ κο Καραμανλή το 2008-2009, αν θα ήταν αυτός τότε στην αντιπολίτευση! Κανένας πολιτικός δεν μπορούσε να δώσει και άλλη συναίνεση και εμπιστοσύνη στον άνθρωπο που χρεοκόπησε τη χώρα και δραπέτευε με εκλογές. Ο λαϊκισμός είναι ο αντίπαλος που πρέπει να αντιμετωπίσει η χώρα για να ορθοποδήσει. Και ο κος Μητσοτάκης ενώ εκλέχθηκε από πολίτες μη νεοδημοκράτες που τον ψήφισαν για την αντιλαϊκιστική και μεταρρυθμιστική του ατζέντα (είχε αντιγράψει κυριολεκτικά τις βασικότερες προτάσεις που είχε καταθέσει το Ποτάμι στις εκλογές), έχει ήδη κάνει κολοτούμπα και τρέφεται και τρέφει τον φτηνό λαϊκισμό, αποδεικνύοντας την αδυναμία του να προτάξει μια νέα πολιτική μεταρρυθμίσεων στο γερασμένο και πελατειακό κόμμα του. Αυτοί που τον είχαν ψηφίσει πιστεύουν ότι, αντί να αλλάξει αυτός το κόμμα του, το κόμμα άλλαξε εκείνον. Μοιραία το δημοσκοπικό του ποσοστό εξακολουθεί να είναι χαμηλό σε σχέση με την καταστροφή που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση Συριζανέλ και το αίτημά του για εκλογές έχει καταντήσει πια ανέκδοτο. Οι πολίτες ξέρουν ότι η λύση δεν είναι η ΝΔ, το Πασόκ ούτε οι Σύριζανελ, γιατί ο φτηνός λαϊκισμός των συντηρητικών κομμάτων κατέστρεψε τη χώρα. Ο Σύριζα δημοσκοπικά καταρρέει και όσους διορισμούς και να κάνει η πορεία δεν αντιστρέφεται, στο τέλος της 4ετίας η ΝΔ θα εκλεγεί αυτοδύναμη κυβέρνηση με έναν αδύναμο ψεύτικο μεταρρυθμιστικό λόγο και πολλές υποσχέσεις και θα, αλλά οι πολίτες θα είναι και πάλι οι μεγάλοι χαμένοι. Όμως ο μόνος δρόμος είναι άλλος. Να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, ισχύει αυτό που λέει το Ποτάμι: «Στη χώρα της ψεύτικης ταμπέλας, πρέπει, αυτή τη φορά να δώσουμε την μάχη του περιεχομένου, το ερώτημα λοιπόν ήταν λάθος. Δεν νικήσαμε – δεν ηττηθήκαμε. Το πραγματικό ερώτημα είναι θα ηττηθούμε ή θα νικήσουμε;»

-ΤΕΛΟΣ-

Γράφει ο Γιώργος Δημακόπουλος στην ΑthensVoice.gr