Ο ΜΑΚΡΟΒΙΟΤΕΡΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Το πρωί μετά τις γερμανικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ήδη ο μακροβιότερος Πρωθυπουργός της μνημονιακής εποχής. Κάποιοι λένε ότι τότε ο χρόνος θα μετράει αντίστροφα. Θα καταφέρει να εγκλωβίσει το διάδοχό του;

Το πρωί της Δευτέρας, 25 Σεπτεμβρίου 2017, την επομένη των γερμανικών εκλογών, ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ήδη ο μακροβιότερος μνημονιακός Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Θα έχει παραμείνει επί 32 μήνες στην εξουσία, ξεπερνώντας τον Αντώνη Σαμαρά που συμπλήρωσε 31 μήνες και λίγες ημέρες (20 Ιουνίου 2012 – 25 Ιανουαρίου 2015). Θα μένει τότε να φανεί πότε θα κλείσει τον κύκλο του και αν θα καταφέρει να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο για την «επιστροφή» με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας…

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου,

ως τις 25 Σεπτεμβρίου, ο κ. Τσίπρας θα έχει ήδη ψηφίσει μέτρα 13 δισ. ευρώ (έναντι 1 δισ. του μέιλ Χαρδούβελη) και θα έχει αναλάβει δεσμεύσεις «αδιανόητες» για τον αντίπαλό του στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015.

Ενδεικτικά, ο Πρωθυπουργός θα έχει υπογράψει την πώληση και την αξιοποίηση του συνόλου σχεδόν της δημόσιας περιουσίας για 99 έτη, θα έχει κόψει δύο φορές τις συντάξεις (συμπεριλαμβανομένου του ΕΚΑΣ) και θα έχει συναινέσει στην πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και του 17% του μετοχικού της κεφαλαίου.

Οι αλλαγές αυτές θα έχουν επέλθει χωρίς την παραμικρή κοινωνική αναταραχή και με ελάχιστες αντιδράσεις σε επίπεδο οργανωμένων συνδικάτων. Αν ήταν κάποιος άλλος, «θα είχε “καεί” το Σύνταγμα» που θα έλεγε και ο Γιάνης Βαρουφάκης. Η «διαφορά» αυτή έχει σημασία (θα επανέλθουμε παρακάτω).

Ας πάμε με τη σειρά. Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2017 ο κ. Τσίπρας θα έχει μπροστά του την κατάθεση του προσχεδίου του Προϋπολογισμού του 2018 για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ. Το ΔΝΤ θα είναι παρόν στο μνημόνιο με δική του χρηματοδότηση και η βέβαιη πλέον απώλεια του φετινού στόχου για ανάπτυξη 2,7% του ΑΕΠ καθιστά περίπου δεδομένη την πίεση για νέα μέτρα.

Αν συμβεί αυτό (που μάλλον θα συμβεί), το ερώτημα είναι αν θα επιλέξει ο κ. Τσίπρας να πάει σε εκλογές το φθινόπωρο… «διακινδυνεύοντας» να δώσει αρκετό χρόνο στον διάδοχό να αντιμετωπίσει τα καυτά ορόσημα που έρχονται: νέο μνημόνιο το καλοκαίρι του 2018, μέτρα για συντάξεις και αφορολόγητο από το 2019 και μετά.

Πολλοί αναλυτές, όπως και η πλειοψηφία των Ελλήνων (σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας) πιστεύουν ότι ο Πρωθυπουργός λαμβάνει τις αποφάσεις του με βασικό γνώμονα το πολιτικό του μέλλον. Κάπως έτσι είναι πολύ πιθανό να αρχίσει τον Σεπτέμβριο μια νέα μαραθώνια αξιολόγηση η οποία θα φθείρει την οικονομία αλλά θα εξυπηρετεί το πολιτικό σχέδιο του κ. Τσίπρα.

Ποιο είναι αυτό; Δεν θέλει και πολλή σκέψη, άλλωστε το διακινούν υπερηφάνως οι σύμβουλοι του Μαξίμου:
-Εκλογές λίγο πριν από το καλοκαίρι του 2018.
-Εγκλωβισμός της κυβέρνησης που θα προκύψει στις συμπληγάδες νέων μνημονίων και νέων μέτρων.
-Πρόωρες εκλογές στις αρχές του 2020 με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτή τη φορά με απλή αναλογική και τον ΣΥΡΙΖΑ να εισπράττει τη φθορά των κυβερνώντων.

Θα δεχτούν οι Ευρωπαίοι άλλη μια πολύμηνη αξιολόγηση; Οι πλέον κυνικοί μεταξύ των αναλυτών λένε ότι θα το δεχτούν και θυμίζουν ότι ο φόβος τους είναι η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και όσα μπορεί να προκαλέσει για να σταματήσει μεταρρυθμίσεις (εδώ είναι και… διαφορά που λέγαμε παραπάνω).

Οπως εξηγούσε στο Protagon διπλωματικός παράγοντας μέσα στην εβδομάδα, η «οριακή χρησιμότητα» του κ. Τσίπρα θα έχει ξεπεραστεί μετά τις γερμανικές εκλογές (άλλα μέτρα δεν θα μπορεί να ψηφίσει και ούτε οι Γερμανοί θα φοβούνται ρωγμές στο επίπλαστο ελληνικό success story –οι εκλογές τους θα έχουν περάσει) αλλά «εκτός από την οριακή χρησιμότητά του δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε και το nuissance value»…

Πιο απλά, την ικανότητα του κ. Τσίπρα να γίνει «κακός μπελάς» για το διάδοχό του…

Σε κάθε περίπτωση, ο μακροβιότερος μνημονιακός Πρωθυπουργός δεν θα αποχωρήσει ήσυχα από τη σκηνή.