Η αποδοχή από την κυβέρνηση της τουρκικής απαίτησης να
μην επεκταθούν τα Εθνικά Χωρικά Υδατα στο Ιόνιο στα 12 μίλια σε συνδυασμό με
την διατύπωση της πρωτοφανούς άποψης ότι νότια της Κρήτης, υπάρχει «τουρκική
υφαλοκρηπίδα», μπλόκαραν τις γεωτρήσεις για την ανεύρεση κοιτασμάτων
υδρογονανθράκων.
Ετσι, η απόφαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να μην
προωθήσει προς υπογραφή τα τρία προεδρικά διατάγματα επέκταση των Εθνικών Χωρικών
Υδάτων από τα 6 στα 12 μίλια στο Ιόνιο, εν όψει των ερευνών που ξεκινούν από
τους Αμερικανούς και τους Γάλλους για ανεύρεση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων
υδρογονανθράκων εκτός του ότι οδήγησε σε εθνική στρατηγική ήττα και επίδειξη
δειλίας, πλέον δημιούργησε και πρακτικά προβλήματα: Δεν μπορούν να
γίνουν γεωτρήσεις και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων μεταξύ 6 και 12 μιλίων!
Οι λόγοι:
- Δεν έχει ανακηρυχθεί ΑΟΖ
- Δεν έχει οριοθετηθεί υφαλοκρηπίδα
-Δεν έχουν επεκταθεί τα Εθνικά Χωρικά Υδατα
Εντός της υφαλοκρηπίδας,
θα μπορούσε να γίνει γεώτρηση,
αλλά όχι εξόρυξη (δεν επιτρέπονται δεξαμενές αν είναι εκτός ΕΧΥ). Αρα,
γεωτρήσεις τέλος, μετά τα 6 ν.μ. ακόμα και στο Ιόνιο.
Για νότια της Κρήτης, δεν το συζητούμε: Η Τουρκία
λέει ήδη ότι η θαλάσσια περιοχή είναι «τουρκική υφαλοκρηπίδα»!
Πώς «θα κοπεί ο βήχας» της Αγκυρας αν δεν λάβει την
«κατάλληλη» απάντηση επί του πεδίου;
Η τουρκική «υπενθύμιση» για casus belli, έστω και
στο Ιόνιο, μετά το «κάρφωμα» των ελληνικών σχεδίων από τον πρώην
ΥΠΕΞ Ν.Κοτζιά, μόνο τυχαία δεν ήταν. Και η Ελλάδα δείχνει φοβική
συμπεριφορά.
Με την κίνηση της Άγκυρας να προχωρήσει σε ευθεία απειλή
πολέμου σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην...
άλλη πλευρά, στο Ιόνιο και με την τουλάχιστον προς ώρας υποχώρηση της ελληνικής
κυβέρνησης η οποία ακυρώνει τον σχεδιασμό της για έκδοση προεδρικού
διατάγματος, τίθενται πλέον σε καθεστώς αβεβαιότητας οι γεωτρήσεις οι οποίες
έχουν υπογραφεί να γίνουν σε Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης.
Γι αυτό και στη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, στο
κομμάτι της ΑΟΖ, και συγκεκριμένα εκεί που αφορά τους υδρογονάνθρακες, ο
νομοθέτης παραπέμπει μονολεκτικά, για την εξόρυξη πετρελαίου, στις διατάξεις
για την υφαλοκρηπίδα, έννοια η οποία είναι ως ιδιοκτησιακή έννοια καθαρά «μικρότερης
ισχύος» από αυτή των Εθνικών Χωρικών Υδάτων.
Τα κυριαρχικά δικαιώματα εκμετάλλευσης ξεκινούν από την
έννοια των Εθνικών Χωρικών Υδάτων, μετά στην υφαλοκρηπίδα και εν τέλει στην
ΑΟΖ.
Η κάθε χώρα έχει δικαίωμα εκμεταλλεύσεως των
υδρογονανθράκων στην υφαλοκρηπίδα και δικαιώματα αλιείας και εκμεταλλεύσεως των
υπεράνω της υφαλοκρηπίδας υδάτων στην ΑΟΖ.
Ο ανακήρυξη Εθνικών Χωρικών Υδάτων στα 12 μίλια
«ξεκαθάριζε» το σκηνικό τουλάχιστον για το Ιόνιο.
Χωρίς να υπάρχει το πρόβλημα του παράκτιου κράτους, όπως
συμβαίνει στο Αιγαίο που η Τουρκία είχε απειλήσει με casus belli και
χωρίς να υπάρχει πρόβλημα ορισμού υφαλοκρηπίδας όπως στο Αιγαίο (να
σημειώσουμε ότι ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο είναι η μοναδική
ελληνοτουρκική διαφορά που η Αθήνα αναγνωρίζει επίσημα ότι υπάρχει ως «διαφορά»
με την Τουρκία από το 1974 μέχρι σήμερα), το Ιόνιο θα ήταν η εύκολη λύση
γα επέκταση των ΕΧΥ και παράκαμψη του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας που δεν
έχει οριστεί και της ΑΟΖ που δεν έχει ανακηρυχθεί.
Η υφαλοκρηπίδα είναι το κομμάτι του βυθού της θάλασσας
και του υπεδάφους της, που ξεκινάει από τις ακτογραμμές ενός κράτους και
εκτείνεται μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο προς τον βυθό της ανοικτής θάλασσας.
Με λίγα λόγια, η εξόρυξη του φυσικού πλούτου σχετίζεται
με την υφαλοκρηπίδα και όχι αναγκαστικά με την ΑΟΖ, που σχετίζεται
κυρίως με την αλιεία.
Σύμφωνα με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης
(ΔΔΧ) στην υπόθεση της Υφαλοκρηπίδας της Βορείου Θάλασσας, τα δικαιώματα ενός
κράτους στην υφαλοκρηπίδα του (δηλαδή στην φυσική προέκταση της ξηράς μέσα και
κάτω από την θάλασσα) υπάρχουν χάρη στην εθνική κυριαρχία του επί της
ξηράς και συνιστούν δικαίωμα ως προέκταση της άσκησης της
εθνικής κυριαρχίας, με στόχο την εξερεύνηση του βυθού και την εκμετάλλευση των
φυσικών του πόρων.
Πριν από λίγες ημέρες, όμως ο
Τούρκος αντιναύαρχο Cihat Yaycının σε άρθρο του σε τουρκική εφημερίδα
προσδιόρισε ότι τα προς εκμετάλλευση ελληνικά «Οικόπεδα° (σ.σ.:
βυθοτεμάχια) νότια της Κρήτης τα 15 και 20 συμπίπτουν με την υφαλοκρηπίδα
της Τουρκίας (!) και της Λιβύης αντίστοιχα, θέτοντας ουσιαστικά η Άγκυρα θέμα
δικαιωμάτων στην περιοχή!
Και πώς η Ελλάδα «υφάρπαξε» από τη Λιβύη θαλάσσια περιοχή
39.000 τ.χλμ., ενώ το ίδιο προσπάθησε να κάνει και με την Αλβανία στο
Ιόνιο
Συγκεκριμένα ανέφερε ότι «Οι ειδικοί αναφέρουν πως η
Ελλάδα με παρόμοια μέθοδο προσπάθησε να αρπάξει θαλάσσιες περιοχές της
Αλβανίας.
Αναφέρεται πως η κίνηση αυτή έμεινε χωρίς αποτέλεσμα,
καθώς η Τουρκία ενημέρωσε σχετικά τις αλβανικές αρχές…
Η Ελλάδα μετά από τις αντιρρήσεις της Αλβανίας για τις
θαλάσσιες περιοχές στην Αδριατική, ανέστειλε τις προσπάθειες της εκεί, έβγαλε
στο προσκήνιο τις περιοχές νότια της Κρήτης και κάνει δηλώσεις για τα πλούσια
κοιτάσματα που υπάρχουν εκεί.»
Άλλωστε ο Τσαβούσογλου είχε ταξιδέψει στην Αλβανία ακριβώς
γι' αυτό το λόγο, για να τορπιλιστεί η ανακήρυξη των ΕΧΥ στα 12 ν.μ.
από την Ελλάδα.
Εκτιμούμε ότι αν δεν δοθεί άμεσα απάντηση στη Τουρκία ή
αν δεν προετοιμάσουμε (για προετοιμασία «θερμής» σύγκρουσης μιλάμε) την
υπεράσπιση των ελληνικών δικαιωμάτων, η ήττα θα είναι ιστορικών διαστάσεων. Και
χωρίς να ριχθεί, ούτε τουφεκιά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου