ΚΙΜΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΤΕΑΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ 28/3/2014 στις 9.15μμ

«Η συμφωνική της Κινσάσα»

των Κλάους Βίσμαν και Μάρτιν Μπάερ

ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Η ταινία έχει σαρώσει τα βραβεία παγκόσμια στα φεστιβάλ που έχει προβληθεί. Ενδεικτικά έχει βραβευτεί στο Σικάγο (ΗΠΑ), Βαρσοβία (Πολωνία), Βανκούβερ (Καναδάς), Νέα Υόρκη (ΗΠΑ), Σετσουάν (Κίνα), Πότσδαμ (Γερμανία), Μπουένος Άϊρες (Αργεντινή), Βόννη (Γερμανία), Βέλγιο, Ντακάρ (Σενεγάλη) κλπ.

 Η Κινσάσα είναι η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Κονγκό και η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Αφρική. Παρ’ ότι τα 10 εκατομμύρια κάτοικοι ζουν σε μια από τις φτωχότερες γωνιές της γης, υπάρχει εκεί η μοναδική φιλαρμονική ορχήστρα στην Κεντρική Αφρική, η Orchestre Symphonique Kimbanguiste, που παίζει κλασσική μουσική.

Η ορχήστρα αποτελείται  από αυτοδίδακτους και ερασιτέχνες μουσικούς. Η ζωή τους στην Κινσάσα, είναι ένας διαρκής αγώνας για την επιβίωση – ακόμα και για εκείνους τους τυχερούς που διαθέτουν κάποια επαγγελματική εκπαίδευση και μια λίγο-πολύ τακτική δουλειά. Για τους περισσότερους η μέρα ξεκινά,

πριν από τις έξι το πρωί. Παρόλα αυτά κάνουν πρόβες μέχρι αργά το βράδυ και μάλιστα κάθε μέρα, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου που είναι απολυμένος πιλότος. Παράλληλα οι μουσικοί, άντρες και γυναίκες, ράβουν μόνοι τους τα κοστούμια για τις εμφανίσεις τους και προμηθεύονται επίσης μόνοι τους τις παρτιτούρες .

Η ορχήστρα μετράει σήμερα 200 μέλη. Για τη μέρα ανεξαρτησίας της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό οι μουσικοί προγραμματίζουν μια μεγάλη υπαίθρια συναυλία. Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει την ενάτη του Beethoven, την Carmina Burana καθώς και έργα Dvorschák και Verdi. Στην ταινία μέσα από τις προσωπικές ιστορίες κάποιων από τα μέλη της ορχήστρας παρακολουθούμε την προσπάθειά τους για μια άρτια παρουσία, αλλά και την προσπάθειά τους  να πείσουν τους συμπατριώτες τους να έρθουν σε μια συναυλία με μουσική που δεν έχει καμία σχέση με την παράδοση του Κονγκό.

Θα τα καταφέρουν άραγε τελικά να έχουν μια άρτια παρουσία και να έχει κόσμο η συναυλία;

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΕΛΚΕ ΣΜΙΤ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΤΟ «SPIEGEL»   

 Σκηνές σουρεαλιστικές

Στον κεντρικό δρόμο της Κινσάσα πηγαινοέρχονται σκουριασμένα λεωφορεία χωρίς πόρτες βγάζοντας πνιχτούς ήχους που μπερδεύονται με τις φωνές των πραματευτάδων. Μόλις στρίψεις τη γωνία, πίσω από έναν πλαστικό καταπράσινο αυλόγυρο, μια μικρή χορωδία τραγουδά ακούραστα τις δύσκολες λέξεις "Freude, schöner Götterfunken, Tochter aus Elysium" στο ρυθμό της Ενάτης Συμφωνίας του Μπετόβεν. Πιο δίπλα τέσσερις βιολιστές παλεύουν με ένα απόσπασμα από το Μότσαρτ, χωρίς να πτοούνται από την αδυναμία τους να συντονιστούν.

Ένας βιολοντσελίστας περπατάει ξυπόλητος μέσα στη λάσπη. Προσπαθεί να  κρατήσει ισορροπία από λακκούβα σε λακκούβα, αγκομαχώντας κάτω από βάρος του βιολοντσέλου.

Μια τούμπα λάμπει, πυρωμένη από τις αντανακλάσεις πίσω από σωρούς σκουπιδιών που σιγοκαίνε και η φράση "Alle Menschen werden Brüder" («Όλοι οι άνθρωποι γίνονται αδέρφια») από την Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν είναι αδέξια γραμμένη με κιμωλία σε σχολικό μαυροπίνακα σε μια φτωχογειτονιά.

Γιατί το κάνουν αυτό όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί τους συγκινεί κάτι που χαράχτηκε με μια πένα 200 χρόνια πριν σε μια άλλη μακρινή γωνιά της γης;

«Όταν τραγουδάω, νιώθω ότι είμαι ένας ολόκληρος άνθρωπος. Ζω σε έναν διαφορετικό κόσμο» λέει η Mireille Kinkina μέλος της χορωδίας που τραγουδά συναρπαστικά τον Ψαλμό 42 όπως τον μελοποίησε ο Μέντελσον.

Ο τενόρος Tresor Wamba θεωρεί ότι η μουσική είναι μια πνευματική εμπειρία, ο ορισμός της ομορφιάς και της προόδου. Τους δίνει αυτοεκτίμηση και ένα αίσθημα υπεροχής. Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η αυθαιρεσία, η φτώχεια και η διαφθορά, όλα αυτά τα στοιχεία αποτελούν καθημερινό θρίαμβο.