ΓΙΝΕ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ...ΜΠΟΡΕΙΣ;

Η ιστορία έχει καταγράψει ως έναν από τους μεγαλύτερους Ρωμαίους Αυτοκράτορες τον Αύγουστο Οκταβιανό .(63 π.χ. – 14 μ.χ ). Η ζωή του  ήταν γεμάτη μάχες για την κατάκτηση της εξουσίας και την εδραίωση της αυτοκρατορίας, η πολιτική του ιδιοφυία ήταν εκπληκτική, οι τίτλοι που του αποδόθηκαν είναι εντυπωσιακοί. Έγινε Ύπατος, Αύγουστος, Πατέρας της Πατρίδας, ενώ αρνήθηκε τον τίτλο του Δικτάτορα. Ο μέγιστος των τίτλων που αποδόθηκε στον Οκταβιανό ήταν εκείνος του Δημάρχου !! Ο Δήμαρχος ήταν «ιερό και απαραβίαστο» πρόσωπο, ανώτερος από κάθε άλλο κρατικό λειτουργό..
 
Από τότε έχουν περάσει 2000 χρόνια. Εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη έχουν γίνει δήμαρχοι, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν φιλοδοξήσει να προσφέρουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους, να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των συμπολιτών τους, ν’ αφήσουν έργο στις επόμενες γενιές.
 
Ο Δήμαρχος της Ρώμης, του Λονδίνου, του Παρισιού, ακόμη και των Τιράνων αναγνωρίζεται απ’ όλους ως ο Τοπικός Κυβερνήτης. Οι συγκοινωνίες, η εκπαίδευση, ο Πολιτισμός, ο πολεοδομικός σχεδιασμός,

τα απορρίμματα, το πράσινο, η ασφάλεια των πολιτών και τόσα άλλα αντιμετωπίζονται από αυτούς με επιτυχία γιατί είναι αφοσιωμένοι στην αποστολή τους.
 
Στη πατρίδα μας αντίθετα κανένας δεν εμπιστεύεται την Τ.Α για τις μεγάλες και κρίσιμες αρμοδιότητες που έχουν άμεση και καθοριστική επίδραση στη ζωή των πολιτών για τους οποίους, υποτίθεται, όλοι νοιάζονται και αγωνιούν… Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο Δήμαρχος της Αθήνας δεν έχει κανένα ρόλο στη λειτουργία του Εθνικού κήπου ,του πεδίου Άρεως, στη δεντροφύτευση των  μεγάλων λεωφόρων ,στην αστυνόμευση, στην Πυροσβεστική, στη λειτουργία της αγοράς, δεν ρωτάται καθόλου αν και που θα τοποθετηθούν φανάρια για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας…
 
Ας μη μιλήσουμε για την λειτουργία των Υπουργείων, των Πανεπιστημίων, των Νοσοκομείων που βρίσκονται στο πολεοδομικό ιστό της Αθήνας και επηρεάζουν τη ζωή της Πόλης σε μέγιστο βαθμό. Ο ρόλος της Δημοτικής αρχής εξαντλείται στην αποκομιδή των απορριμμάτων και μόνο. Εκεί η απουσία είναι απόλυτη και ταπεινωτική! Αναλογιστείτε τι σεισμός θα είχε γίνει αν η κυβέρνηση μιας Ευρωπαϊκής χώρας(της Αγγλίας για παράδειγμα) αποφάσιζε την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας του Λονδίνου χωρίς να ρωτηθεί και κυρίως χωρίς να συμφωνήσει  ο Δήμαρχος Τζόνσον!
 
Στη  χώρα μας, αντίθετα,  είχαμε μερικά κλαψουρίσματα και κάποια υπομνήματα, αφού  η Τ.Α είναι απόλυτα εξαρτώμενη από τις θελήσεις και τις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας.

Πόσοι αλήθεια από τους Δημάρχους μας έχουν συνειδητοποιήσει το βάρος του τίτλου που φέρουν, πόσοι πιστεύουν ότι ο Δήμαρχος είναι μεν ο πρώτος Πολίτης της Πόλης, αλλά ταυτόχρονα είναι και ο πρώτος Υπηρέτης των συμπολιτών του ;
 
Στις μέρες μας (δυστυχώς) πολλοί έχουν τη γνώμη ότι η κατάκτηση του αξιώματος στην Τ.Α θα τους χρησιμεύσει ως ένα καλό διαβατήριο, ως ένα εφαλτήριο που θα τους ανυψώσει κοινωνικά, θα τους αποκαταστήσει επαγγελματικά, θα τους λύσει οικονομικά προβλήματα.

Προσωπικότητες όπως  ο Αντώνης Τρίτσης, ο Δημήτρης Μπέης, ο Σταύρος Μπένος κ.α. που πήραν στους ώμους τους τις Πόλεις τους, δημιούργησαν το ισχυρό Αυτοδιοικητικό Κίνημα, που ενέπνευσαν τη συμμετοχή, που ξεσήκωσαν τις τοπικές κοινωνίες, είναι απαραίτητο να ξαναβρεθούν.
 
Η Τ.Α έχει ανάγκη από ανθρώπους που θα συνομιλήσουν σαν ίσοι προς ισους με την Κεντρική Διοίκηση, θα διεκδικήσουν και θα πάρουν τις ουσιαστικές αρμοδιότητες και τους ανάλογους πόρους. Η Τ.Α έχει ανάγκη από ανθρώπους που δεν αρκούνται στον μίζερο και φαύλο κύκλο της (κακής συνήθως) διαχείρισης. Ανθρώπους που με τις πρωτοβουλίες τους θα γίνουν σημεία αναφοράς, πρόσωπα «ιερά και απαραβίαστα», θα γίνουν δηλαδή ΔΗΜΑΡΧΟΙ. Μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να δούμε τις Πόλεις μας να αποκτούν ανθρώπινο πρόσωπο, μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να γίνουμε και εμείς πολίτες…
 
 

 Πάνος Μπόζος – Μαθηματικός.