ΣΤΑΘΗΣ
Ακούει το άσχετο αυτί την παρόλα ότι «Ζάλογγο δεν υπήρξε» και τσιμπάει ο εγκέφαλός του – του φαίνεται η παρόλα «αιρετική», είναι και πιασάρικη στην εποχή των συρμών, την εγκολπώνεται και κάπως έτσι εξαπλώνεται η χρήσιμη (για να γίνεις ραγιάς) αποκολοκύνθωση.
Πιπίλα της μόδας ανάμεσα στα άλλα λαϊκοαποδομητικά τελευταίως, η «απομυθοποίηση» του Ζαλόγγου – εν προκειμένω του πεισιθάνατου χορού των γυναικών στο Σούλι του 1804.
Μάλιστα, σπουδαιοφανείς οι ούτω πως μπουρδολογούντες επικαλούνται και τον Διονύσιο Σολωμό, λέγοντας ότι «εθνικό είναι το αληθινό». Έλα ντε όμως
που ο ίδιος ο Σολωμός στον θρήνο για τη θανή του Λορντ Μπάυρον, μόλις 20 χρόνια μετά το 1804, μνημονεύει (περιγράφει) τον χορό του Ζαλόγγου λέγοντας ότι ο «έρως της ελευθερίας» έσπρωξε τις Σουλιώτισσες στου «Τσαλόγγου» (όπως ονομάζει ο ποιητής τον Ζάλογγο) τον χορό». Δεν είναι να καταδέχεται κανείς να παρουσιάσει στους αδαείς διακινητές της αποδομητικής προπαγάνδας τη σχετική βιβλιογραφία, tolle lege (πάρε, διάβασε) έλεγαν οι Λατίνοι,
μπας και ξεστραβωθείτε, θα προσέθετε η απελπισία του Σολωμού ή η μελαγχολία του Λορντ Μπάυρον.
Όμως, αυτοί που αμφισβητούν τον χορό των Σουλιωτισσών, δεν αμφισβήτησαν ποτέ ανάλογους χορούς γυναικών στη Μικρά Ασία, φερ’ ειπείν όταν οι φυλές τους αντιμετώπιζαν το ανηλεές φάσγανο των Μυρίων, ή τις αυτοκτονίες των γυναικών με τα παιδιά τους στην αγκαλιά στην Ιαπωνία του 1945, ή το άλμα στον θάνατο των Εβραίων συν γυναιξί και τέκνοις στο τέλος της πολιορκίας του οχυρού Μασάδα το 73 μ.Χ. Γιατί ωρέ παλικάρια της φακής
σας ξινίζει ο Ζάλογγος και όχι ο «έρως της ελευθερίας» άλλων εθνών;
Ακόμα και μύθος να ήταν ο Ζάλογγος, θα ήταν μύθος ζείδωρος. Πόσω μάλλον που είναι αλήθεια. Σε τι πειράζει αυτή η αλήθεια; Ποιουςπειράζει; Πειράζει τις αλεπούδες που έκοψαν τις ουρές τους. Καθ’ ότι, μια φορά κι έναν καιρό, μας διηγείται ο Αίσωπος, μια αλεπού
πιάστηκε στο δόκανο ενός κυνηγού και κόπηκε η ουρά της. Όταν επέστρεψε και την είδαν στα χάλια της οι άλλες αλεπούδες, η παθούσα άρχισε να ισχυρίζεται ότι είναι της μόδας να κόβει κανείς την ουρά του και παρακινούσε τις άλλες αλεπούδες να κάνουν το ίδιο. Σωστό! Όταν κόβει κανείς τα φτερά του, καλεί και τους άλλους να πράξουν αναλόγως.
Όμως, δεν χρειάζεται να μας πιάνουν τόσο ξεδιάντροπους ψεύτες είτε με το Ζάλογγο, είτε με τα της FYROM, είτε με την ασυνέχεια του ελληνισμού και τους «συνωστισμούς» στη Σμύρνη – ας κάνουμε έναν συμβιβασμό (πιθανόν αποδεκτό και από την Αμερικανική Πρεσβεία) κι ας παραδεχθούμε όλοι χαρωπά - χαρωπά ότι στο Ζάλογγο οιΣουλιώτισσες χόρευαν τσα - τσα
και παραπάτησαν…
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/286646/ta-palikaria-tis-fakis
Πιπίλα της μόδας ανάμεσα στα άλλα λαϊκοαποδομητικά τελευταίως, η «απομυθοποίηση» του Ζαλόγγου – εν προκειμένω του πεισιθάνατου χορού των γυναικών στο Σούλι του 1804.
Μάλιστα, σπουδαιοφανείς οι ούτω πως μπουρδολογούντες επικαλούνται και τον Διονύσιο Σολωμό, λέγοντας ότι «εθνικό είναι το αληθινό». Έλα ντε όμως
που ο ίδιος ο Σολωμός στον θρήνο για τη θανή του Λορντ Μπάυρον, μόλις 20 χρόνια μετά το 1804, μνημονεύει (περιγράφει) τον χορό του Ζαλόγγου λέγοντας ότι ο «έρως της ελευθερίας» έσπρωξε τις Σουλιώτισσες στου «Τσαλόγγου» (όπως ονομάζει ο ποιητής τον Ζάλογγο) τον χορό». Δεν είναι να καταδέχεται κανείς να παρουσιάσει στους αδαείς διακινητές της αποδομητικής προπαγάνδας τη σχετική βιβλιογραφία, tolle lege (πάρε, διάβασε) έλεγαν οι Λατίνοι,
μπας και ξεστραβωθείτε, θα προσέθετε η απελπισία του Σολωμού ή η μελαγχολία του Λορντ Μπάυρον.
Όμως, αυτοί που αμφισβητούν τον χορό των Σουλιωτισσών, δεν αμφισβήτησαν ποτέ ανάλογους χορούς γυναικών στη Μικρά Ασία, φερ’ ειπείν όταν οι φυλές τους αντιμετώπιζαν το ανηλεές φάσγανο των Μυρίων, ή τις αυτοκτονίες των γυναικών με τα παιδιά τους στην αγκαλιά στην Ιαπωνία του 1945, ή το άλμα στον θάνατο των Εβραίων συν γυναιξί και τέκνοις στο τέλος της πολιορκίας του οχυρού Μασάδα το 73 μ.Χ. Γιατί ωρέ παλικάρια της φακής
σας ξινίζει ο Ζάλογγος και όχι ο «έρως της ελευθερίας» άλλων εθνών;
Ακόμα και μύθος να ήταν ο Ζάλογγος, θα ήταν μύθος ζείδωρος. Πόσω μάλλον που είναι αλήθεια. Σε τι πειράζει αυτή η αλήθεια; Ποιουςπειράζει; Πειράζει τις αλεπούδες που έκοψαν τις ουρές τους. Καθ’ ότι, μια φορά κι έναν καιρό, μας διηγείται ο Αίσωπος, μια αλεπού
πιάστηκε στο δόκανο ενός κυνηγού και κόπηκε η ουρά της. Όταν επέστρεψε και την είδαν στα χάλια της οι άλλες αλεπούδες, η παθούσα άρχισε να ισχυρίζεται ότι είναι της μόδας να κόβει κανείς την ουρά του και παρακινούσε τις άλλες αλεπούδες να κάνουν το ίδιο. Σωστό! Όταν κόβει κανείς τα φτερά του, καλεί και τους άλλους να πράξουν αναλόγως.
Όμως, δεν χρειάζεται να μας πιάνουν τόσο ξεδιάντροπους ψεύτες είτε με το Ζάλογγο, είτε με τα της FYROM, είτε με την ασυνέχεια του ελληνισμού και τους «συνωστισμούς» στη Σμύρνη – ας κάνουμε έναν συμβιβασμό (πιθανόν αποδεκτό και από την Αμερικανική Πρεσβεία) κι ας παραδεχθούμε όλοι χαρωπά - χαρωπά ότι στο Ζάλογγο οιΣουλιώτισσες χόρευαν τσα - τσα
και παραπάτησαν…
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/286646/ta-palikaria-tis-fakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου