«ΆΝΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΜΕ»

 

Πολιτικό Γραφείο

Μαραθιάς Φωκίδας, 26 Μαΐου 2015

Άρθρο

Αθανασίου (Θάνου) Ασημάκη

Πολιτευτή Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών Φωκίδας

Απόφοιτου Οικονομικής & Περιφερειακής Ανάπτυξης

Παντείου Πανεπιστημίου

«Άντε επιτέλους, να συμφωνήσουν, να ηρεμήσουμε»

      Ακούμε τις τελευταίες μέρες τους κυβερνώντες να μιλάνε για πολιτική απόφαση των δανειστών. Ζητάνε δηλαδή να μας δώσουν τα χρήματα της τελευταίας δόσης χωρίς βιώσιμο σχέδιο, χωρίς μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν σταθερότητα και αναπτυξιακές προοπτικές.

     Παράλληλα δηλώνουν καθημερινά ότι δεν έχουμε να πληρώσουμε το ΔΝΤ γιατί πρέπει να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Συμφωνώ. Αλλά έχω και μία ένσταση. Πως θα πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις, τον επόμενο μήνα,
όταν σαν χώρα παράγουμε πρωτογενή ελλείμματα (οι μεταρρυθμίσεις που μας ζητάνε). Με τι λεφτά; Που προεκλογικά έλεγαν: «Θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ μην τον πληρώσετε», και τώρα ζητάνε από τους πολίτες να πληρώσουν για να λειτουργήσει  το κράτος. Με τι λεφτά; Που δεν έχει πληρώσει το κράτος τους τελευταίους 4 μήνες ούτε ένα προμηθευτή, ώστε με τη σειρά του να πληρώσει και αυτός τους υπαλλήλους του. Ή μας νοιάζουν μόνο οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων;

     Άκουγα τη Δευτέρα το βράδυ τον κ. Φίλη ότι δεν θα εφαρμόσουν τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στο ασφαλιστικό (μεταρρύθμιση). Θα συνεχίσουν δηλαδή να παράγουν ελλείμματα. Δεν είπε όμως πώς θα καλυφθούν αυτά τα ελλείμματα. Θα μεταφέρουν άλλα φορολογικά έσοδα για τις συντάξεις, θα πάρουν δάνεια για να πληρώσουν συντάξεις ή απλά δεν θα έχουν να τις πληρώσουν;

    Βγαίνουν βουλευτές και μιλάνε για επιστροφή στη δραχμή και περιγράφουν δημόσια ότι θα είναι δύσκολα, ότι στην αρχή θα πρέπει να υπάρξει περιορισμός στην κίνηση κεφαλαίων (αναλήψεις), υποτίμηση του νομίσματος και ότι η αγοραστική δύναμη της δραχμής, βέβαια και δεν θα έχει την αγοραστική δύναμη ούτε του ευρώ αλλά ούτε και της παλιάς δραχμής.

     Μ ’αυτά και μ ’αυτά, ακούς τους πολίτες να συζητάνε με άγχος και αγωνία και να καταλήγουν: «Άντε επιτέλους, να συμφωνήσουν, να ηρεμήσουμε». Από την ελπίδα στη απόγνωση. Απόγνωση γιατί  δημιουργείται ένα αβέβαιο μέλλον. Απόγνωση γιατί ακούνε πως έχουν φύγει από τις τράπεζες 30-40 δις ευρώ από το Δεκέμβριο μέχρι τώρα  από τους έχοντες,  χωρίς οι ίδιοι να έχουν αποταμιεύσεις. Απόγνωση γιατί ακούνε νέα μέτρα να έρχονται ενώ τους είχαν υποσχεθεί διαφορετικά.

    Ποιους εξυπηρετεί όμως αυτή η απόγνωση; Τους πολίτες; Ή μήπως τους κυβερνώντες; Νομίζω φαίνεται ξεκάθαρα από τα πρόσωπα των ανθρώπων. Οι πολίτες έχουν πάψει εδώ και καιρό να είναι χαμογελαστοί. Ναι, την κυβέρνηση εξυπηρετεί, η οποία θα θέσει το δίλημμα  να πάμε σε ρήξη ή να πάρουμε αυτά τα δύσκολα μέτρα και να μείνουμε στο ευρώ. Και η απόφαση αυτή θα παρθεί ένα βήμα πριν τον πανικό, για να περάσει σαν σωτηρία…