Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΑΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΖΟΥΣΑΜΕ ΠΡΙΝ ΤΟ 1981 ΣΤΗ ΦΩΚΙΔΑ

ΜΕΤΑ ΗΡΘΕ Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
Όλοι γνωρίζουμε, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, ότι η παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου, στη διακυβέρνηση της χώρας, προσέφερε ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΕΣ αλλά και απερίγραπτες αλλαγές και ευκαιρίες σε όλους τους Έλληνες , που ζούσαμε τότε σε καθεστώς νεότευκτης δημοκρατικής επίφασης.
Μιας ‘’δημοκρατίας’’ που ακόμη ζούσε με κομμάτια γύψου σε πολλά σημεία του σώματός της.
Μιας δημοκρατίας, που από τα χέρια του Παπαδόπουλου και του ΕΑΤ-ΕΣΑ, είχα ‘’μεταφερθεί’’ στα χέρια του Αβέρωφ, του Γκελεσταθη και των φασιστικών ..σταγονιδίων.
Το 1980 ο Αγρότης εθεωρείτο «RES» και δεν τολμούσε να "σκεφτεί" να πάει σε δημόσιο νοσοκομείο ! γιατί ήταν ‘’ΜΗ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ’’ !
Το 1980, η σύνταξη του ΤΕΒΕ ήταν ..500 δρχ. το μήνα !….
Το 1980, η μισή Ελλάδα έμενε σε παραπήγματα και σε χαλάσματα !
Το 1980, οι εφημερίδες στην επαρχία,
επωλούντο σε σακούλα και διπλωμένες.
Το 1980, η Λιάνα ..μας και ο Τέρενς ..μας, γαμούσαν και έδερναν από εθνικοφροσύνη και χαφιεδισμό.
Το 1980, ο Γκελεστάθης …μας, «βυθοσκοπούσε» τις προθέσεις και τις ορέξεις του ευεργέτη του προκαλώντας τρόμο στη Φωκιδα.
Το 1980, ο Εβραιομασσώνος …αντιπρόσωπος των τσιμεντάδων και των σιδεράδων ΚΑΤΕΣΤΡΕΦΕ την Ελλάδα, φυλακίζοντάς την στον Ζισκάρ, ενώ ταυτόχρονα είχε ερημώσει την ύπαιθρο.

Η καταστροφή ήταν πρωτόγνωρη, ανυπολόγιστη και καθοριστική για την «πορεία προς την ΠΑΓΙΔΑ».
Το 1980, οι Έλληνες αντιστασιακοί ανήκαν στην αχρωματοψία του ΜΠΛΕ! και μόνον. Ο..Εθνάρχης ήταν ο εκτελεστής της Ελλάδας και ο καταστροφέας της ανάπτυξης και του περιβάλλοντος.
Το 1980, το κράτος ήταν, οι ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ της συμμορίας του Μιχαλολιάκου , και των ψευδοπροφητών του ΚΚΕ της αρτηριοσκλήρυνσης και της εκδικητικότητας.
Το 1980, η δικαστική Χούντα ΑΓΟΡΑΖΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ για την Δημοκρατία.
Η..Εθνικοφροσύνη του ..Σανιδά και του ..Κόκκινου ήταν στην ημερησία διάταξη.
 Η αποκατάσταση των χουντικών και η κατάληψη του κράτους από τους χουντόφιλους ήταν στο αποκορύφωμά της.
Ο Κόκκινος είχε ..μαυρίσει από το άκουσμα του καλπασμού της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας Το 1980, οι Έλληνες αντιστασιακοί ανήκαν στην αχρωματοψία του ΜΠΛΕ! και μόνον. Ο..Εθνάρχης ήταν ο εκτελεστής της Ελλάδας και ο καταστροφέας της ανάπτυξης και του περιβάλλοντος.
Το 1980, το κράτος ήταν, οι ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ της συμμορίας του Μιχαλολιάκου , και των ψευδοπροφητών του ΚΚΕ της αρτηριοσκλήρυνσης και της εκδικητικότητας.

Αλήθεια, ποιος θυμάται την Ελλάδα πριν τον Ανδρέα; Την Ελλάδα των φακελωμένων, την Ελλάδα των πολιτών δεύτερης και τρίτης κατηγορίας που δεν είχαν ούτε καν το συνταγματικό δικαίωμα να ονειρευτούν μια καλύτερη ζωή; Την Ελλάδα των στρατιωτικών, της αστυνομοκρατίας, των «κοινωνικών φρονημάτων»;
*Την Ελλάδα που οι ήρωες της Εθνικής Αντίστασης θεωρούνταν μιάσματα και ήταν αποκλεισμένοι – και οι ίδιοι και οι οικογένειές τους- από κάθε δυνατότητα κι από οποιοδήποτε μέλλον (και τους οποίους μόνο ο Αντρέας φρόντισε να αποκαταστήσει υλικά και ηθικά); Την Ελλάδα των ξερονησιών, των εξοριών , των βασανισμένων της χούντας;
‘’Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ’’
*Αλήθεια, ποιος κανονικός άνθρωπος θυμάται την όχι και τόσο μακρινή εκείνη εποχή της χουντοκρατίας, του δεξιού παρακράτους, της ελεεινολογίας ενάντια σε κάθε προοδευτικό – δημοκρατικό πολίτη; Ποιος θυμάται την πριν από τον Αντρέα Ελλάδα των αποκλεισμένων Ελλήνων, των εξαθλιωμένων αγροτών, των ανθρώπων που έζησαν στα ξερονήσια μια ζωή, τους εκατοντάδες χιλιάδες φυλακισμένων και πολλαπλώς κακοποιημένων πολιτών που παράδερναν δίχως να έχουν – στην κυριολεξία – στον ήλιο μοίρα;
‘’Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ’’
*Ποιος θυμάται το κράτος της Δεξιάς – ή καλύτερα ποιος ξέχασε τι σημαίνει Δεξιά στην Ελλάδα; Αλήθεια, τι μεσολάβησε και λησμονήθηκε τόσο εύκολα η επάρατος Δεξιά και πώς πρόλαβε να συσσωρευτεί τόσο μίσος εναντίον του Αντρέα; Ποιοι φρόντισαν άραγε;
Μήπως ήρθε η ώρα να ξανασκεφτούμε αυτά που ζήσαμε ως αυτόπτες μάρτυρες και να αφήσουμε τις εμβριθείς οικονομικοπιστωτικές αναλύσεις από το κάθε κουτορνίθι στο όποιο ο Αντρέας έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει απρόσκοπτα (δίχως να ανήκει σε τζάκι) για να του ζητάει σήμερα τον ιστορικό λογαριασμό σε αριθμούς;
’Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ’’
*Ποιος δεν θυμάται ότι ο Α. Παπανδρέου καθάρισε την πιο αγιάτρευτη πληγή που μάτωνε αυτό τον τόπο, μισόν αιώνα και βάλε, τον Εμφύλιο; Ποιος δεν πήρε χαμπάρι ότι ο Αντρέας έβαλε τέλος στην παλιά Ελλάδα των χονδροειδών πολιτικών και κοινωνικών διακρίσεων, την Ελλάδα της αβυσσαλέας κοινωνικής αδικίας που χώριζε τους Έλληνες, μια Ελλάδα στοιχειωμένη από τα ανεκπλήρωτα οράματα γενιών και γενιών που βρήκαν την πανηγυρική τους δικαίωση; Ποιος διαθέτει το πολιτικό και ηθικό μέγεθος να αρνηθεί ευθέως και ανερυθριάστως αυτή την πρωτοφανή πολιτική αλλαγή;


Ένας  πολίτης Ελληνικής καταγωγής.

4 σχόλια:

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΤΑΚΤΩΝ είπε...

Η εθνική συμφιλίωση μέσα από την πλήρη δημοκρατία
==========================================
ήταν η κύρια ανταμοιβή του ελληνικού λαού από τον Ανδρέα Παπανδρέου, όταν τιμήθηκε με την ψήφο του κι έκανε την πρώτη του κυβέρνηση, τον Οκτώβριο του 1981. Ήταν 23 Ιουνίου του 1996, όταν, με κλεισμένα τα 77 του χρόνια (είχε γεννηθεί στις 5 Φεβρουαρίου του 1919), ανήμπορος από καιρό, πέθανε μόλις λίγα εικοσιτετράωρα πριν από το κρίσιμο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Πέθανε αρχηγός, πέντε μήνες μετά από την -για λόγους υγείας- παραίτησή του από πρωθυπουργός.
Είχε υποσχεθεί πολλά. Το κυριότερο από όσα υλοποίησε ήταν η με μια μονοκοντυλιά κατάργηση του αστυνομικού κράτους, αυτού που επί δεκαετίες χώριζε τους Έλληνες σε καλούς και κακούς, σε εθνικόφρονες και μειοδότες. Και μόνο γι’ αυτό, άξιζε να γίνει πρωθυπουργός.
Με φωτεινή εξαίρεση τους είκοσι μήνες της χαμένης άνοιξης της περιόδου 1963–65, όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν πρωθυπουργός της κυβέρνησης Ένωσης Κέντρου, επί περίπου μισό αιώνα η όποια συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία σήμαινε μάχη με την αστυνομία, κυνηγητό, ξύλο, επίθεση του κράτους με «αύρες» και πυροσβεστικές αντλίες, εκτόξευση δακρυγόνων, συλλήψεις, κάποτε πυροβολισμούς και νεκρούς στην άσφαλτο.
Από το 1936 ως την παραμονή των εκλογών του 1981, επί 45 συναπτά έτη, οι όποιοι διαδηλωτές γνώριζαν τη γεύση των κλομπς του Μεταξά, των Γερμανών, των μετακατοχικών κυβερνήσεων, του Παπάγου, του Καραμανλή, των αποστατών, της χούντας και πάλι του Καραμανλή που «παρέλαβε χάος και έφτιαξε κράτος» αυταρχικό, αστυνομικό και βάναυσο.
Στα 1981, όλα αυτά έσβησαν μέσα σε μια μέρα: Κατέβαιναν με αντικυβερνητικά συνθήματα οι διαδηλωτές την Κηφισίας και οι αστυνομικοί ρύθμιζαν την κυκλοφορία. Δυο μοτοσικλετιστές άνοιγαν δρόμο μπροστά από το τεράστιο πανό της κεφαλής των οργανωτών. Ως πριν από λίγο καιρό, άνοιγαν κεφάλια. Εκείνη τη στιγμή «διευκόλυναν κάποιους πολίτες να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε κάποια κυβερνητική επιλογή»! Η έννοια της λέξης «διαδήλωση», όπως την ήξεραν οι Έλληνες, είχε αλλάξει με μια μονοκοντυλιά.

Ανώνυμος είπε...

Κ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΗΡΕ ΤΗ ΒΙΖΑΡΟΥ Κ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ "ΠΑΣΟΚΟΙ ΔΙΑΛΥΣΤΕΤΑ ΟΛΑ Ο,ΤΙ ΕΦΤΙΑΞΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ" Κ ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΚΑΝΑΝΕ ΡΗΜΑΔΙΟ,ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΔΙΟΡΙΖΑΝΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ Κ ΓΕΛΑΝΕ ΜΕΧΡΙ Τ'ΑΥΤΙΑ(ΟΙ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ)!Κ ΨΑΧΝΟΥΝΕ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΓΙΑΤΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝΕ ΤΑ Τ..Α!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΙ ΜΕΤΑ..ΤΑ ΕΚΑΝΕ Μ@@@Ι ΚΛΑΜΕΝΟ !!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ο Ανδρέας και οι «κατασκευασμένοι»
Τηλέμαχος Χυτήρης
Τον Ιούνιο του 1995, έναν χρόνο ακριβώς πριν από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, βρισκόμασταν στις Κάννες στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (17.6.95). Στη διάρκεια των εργασιών της πρώτης ημέρας, ο Πρωθυπουργός με ειδοποίησε να μπω στην αίθουσα συνεδριάσεων. Το διάστημα που κάθησα μέσα παρακολούθησα τις παρεμβάσεις των πρωθυπουργών. Παρατήρησα ότι όταν μίλαγαν οι συνάδελφοί τους δεν τους έδιναν και ιδιαίτερη σημασία, κάτι σημείωναν ή ψιθύριζαν με τον υπουργό τους, των Εξωτερικών, που καθόταν δίπλα τους. Οταν όμως πήρε τον λόγο ο Παπανδρέου, τότε όλοι σαν να έλαβαν μια αόρατη εντολή, παράτησαν ψιθύρους και μολύβια και παρακολούθησαν με κατάνυξη τον ομιλητή.
Στο τέλος της παρέμβασης, του ανέφερα την παρατήρησή μου και την εντύπωση που μου προκάλεσε. Τότε ο Ανδρέας μού είπε κοφτά: «Μην αυταπατάσαι, δεν ακούν τι λέω, παρακολουθούν πόσο αντέχω ακόμα. Ολα τελειώσανε!». Και συμπλήρωσε με ένα χαμόγελο: «Είμαι ο τελευταίος των Μοϊκανών»! Η αντίδρασή του αυτή με εντυπωσίασε όχι μόνο για την πολιτική, αλλά και την προσωπική χροιά της (ήταν ήδη πολύ καταβεβλημένος). Το ίδιο βράδυ τού ζήτησα να μου εξηγήσει τι εννοούσε ακριβώς. «Αλλάζουν όλα», μου είπε, «τα οικονομικά κέντρα πήραν το πάνω χέρι, τέλειωσαν με τον κομμουνισμό και τώρα τελειώνουν και με τον σοσιαλισμό!». Κι όταν αυθορμήτως ρώτησα μα οι πολιτικοί δεν θα αντιδράσουν; απάντησε έντονα: «Ποιοι πολιτικοί; Αυτοί δεν θα υπάρχουν. Θα είναι κατασκευασμένοι»!
Στο τέλος της Συνόδου στη συνέντευξη στους δημοσιογράφους μίλησε έξω από τα δόντια και άφησε να εννοηθούν πολλά για το μέλλον της Ευρώπης που δυστυχώς τα ζούμε σήμερα.