Ο ΣΑΝΟΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ… ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΜΑ ΤΑ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΑΛΛΟΣ;

Το θέατρο του παραλόγου που συντελείται στην ελληνική πολιτική σκηνή, έχει πάρει διαστάσεις Οσκαρ.

Εδώ και καιρό, μετράω σκάνδαλα και υποθέσεις οι οποίες αν και δεν είναι με το γράμμα του νόμου παράνομες, εντούτοις ηθικά αφήνουν ένα τεράστιο ερωτηματικό.

Πόσο μάλλον, όταν τα πρόσωπα που εμπλέκονται, είναι από ένα κόμμα το οποίο ευαγγελίζεται την ηθική της Αριστεράς και εν γένει ένα νέο πολιτικό ήθος.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Η μαμά Βαλαβάνη, το 12άρι του Κατρούγκαλου, τα ελικόπτερα του Στρατάρχου Καμμένου, τα ψεκασμένα ομοφοβικά και ακροδεξιά tweets του Porta-Porta που πλέον πάει τοίχο-τοίχο, Δημήτρη Καμμένου, την υπόθεση Χαϊκάλη, την υπόθεση Μητρόπουλου, την εταιρεία του Φλαμπουράρη, την απολυταρχία και τα παλαβά της Ζωής, την ηλιοθεραπεία των μεταναστών της κ. Χριστοδουλοπούλου, το μυστικό δείπνο,

στο Χίλτον που είχαν η Τρέμη με την Γεροβασίλη σύμφωνα με τον Βηματοδότη, τα ταξίδια του Τσίπρα με το σκάφος και τις διακοπές στο Σούνιο, τους ανεξέλεγκτους διορισμούς συντρόφων και συγγενών Συριζαίων στον κρατικό μηχανισμό και τέλος το εκατομμύριο του κ. Σταθάκη.

Δεν είμαι δικαστής και δεν θα σπεύσω να βγάλω αποφάσεις και να μιλήσω για παράνομες ενέργειες. Θεωρώ δε, ότι σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, οι περισσότερες από αυτές τις ενέργειες (αν όχι όλες) είναι νόμιμες.

Είναι ηθικές όμως;

Αυτό είναι το ήθος της Αριστεράς το οποίο περιμέναμε να αλλάξει τα πολιτικά δρώμενα; Αυτό είναι παλαιοκομματισμός και μάλιστα της δεκαετίας του ΄90.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι των πολιτικών που τα κάνουν. Το πρόβλημα είναι των πολιτών που τα ανέχονται.

Και μέσα σε αυτό το μοτίβο, διαπράττουμε τις μεγαλύτερες αδικίες. Φαντάζεστε όλα αυτά να τα είχε κάνει ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, ο Αδωνις, ο Λοβέρδος, ο Θεοδωράκης και άλλοι;

Δεν τους συμπαθώ ιδιαιτέρως και πολιτικά ευτυχώς με χωρίζει άβυσσος από τα όσα έκαναν –τα οποία δεν ήταν και λίγα-.

Για σκεφτείτε όμως να είχαν βγει τόσα πολλά ηθικώς βεβαρυμένα τεκταινόμενα για τους πολιτικούς των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά.

Θα είχαμε βγει όλοι στα social media και στις πλατείες και θα τους σέρναμε τον εξάψαλμο –και καλά θα κάναμε!

Τώρα όμως, σιωπή. Δεν πολυμιλάμε, δεν ‘’κράζει’’ κανείς σε υπέρμετρο βαθμό, δεν μιλά κανείς για ‘’προδότες’’ και ‘’γερμανοτσολιάδες’’ και φυσικά δεν κατηγορεί κανείς την κυβέρνηση Τσίπρα για ηθική διάσταση από τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό.

Και μέσα σε όλα αυτά, έχουμε και τους Χρυσαυγίτες σε έξαλλη κατάσταση να προσπαθούν να κάνουν τη Βουλή σαλούν.

Και έχουμε και τις παλιοσειρές του ΣΥΡΙΖΑ να τελούν υπό ‘’αριστερή μελαγχολία’’ γιατί δεν μας πετάξαν έξω από το ευρώ.

Ε φανταστείτε να μίλαγε ο Παπανδρέου για ‘’σοσιαλιστική μελαγχολία’’, τι γιαούρτι θα είχε φάει.

Φανταστείτε να είχε προτείνει άλλη κυβέρνηση τον Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τι κράξιμο θα είχε πέσει.

Αυξήθηκαν και τα εισιτήρια στα ΜΜΜ και όλα μέλι γάλα.

Όχι καλά να πάθουμε. Αφού μας αρέσει ο σανός, να τον φάμε και να ευχαριστηθούμε. Και όταν ξυπνήσει ο Ελληναράς, θα ψηφίσει με ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό τον Λεβέντη και θα βάλει και στη Βουλή τον Τζήμερο και τον Καζάκη. Αφού το κάναμε που το κάναμε επιθεώρηση, τουλάχιστον να γελάμε και λίγο.

Γράφει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου