Τα ιερατεία του κατοχικού καθεστώτος καταβάλλουν φιλότιμες και συστηματικές προσπάθειες να εμφανίσουν τον Τσίπρα σαν μεγάλο «εθνικό» ηγέτη…
Μπορεί να προσδιορίσουμε την αφετηρία της συστηματοποίησης και της έξαρσης των ιερατείων για την επιβολή του Τσίπρα σε μεγάλο ηγέτη: Ήταν τον Ιούλιο του 2015, όταν το 62% του ΟΧΙ του ελληνικού λαού (στο δημοψήφισμα) το μετέτρεψε ο Τσίπρας σε «ΝΑΙ» και τα έδωσε ΟΛΑ στους τοκογλύφους του 4ου Ράιχ, γλείφοντας τις μπότες τους…Από τότε άρχισε, συστηματικά, να καλλιεργείται για τον Τσίπρα, από τα τηλεοπτικά καλλιστεία, ο μύθος του μεγάλου ηγέτη.
Με μπροστάρη τον Ψυχάρη (Λαμπρακιστάν) άρχισε μια επιχείρηση «κατασκευής» του Τσίπρα σε νέο Ανδρέα…(!)
Σήμερα έρχεται ο Θοδωρής Ρουσόπουλος, πιο σεμνά από τον Ψυχάρη, να προσάψει στον Τσίπρα κάποια στοιχεία από τη χαρισματική λάμψη του Ανδρέα, πιστοποιώντας κι αυτός τα «ηγετικά προσόντα» του Τσίπρα:
«Ο Τσίπρας έχει αναδειχθεί σε ηγέτη και αναδεικνύεται σταθερά, με κάθε ευκαιρία που του δίνεται».
Βεβαίως αυτές οι επισημάνσεις του Ρουσόπουλου δεν είναι δίχως δόλο και υπολογισμό: Ο δόλος και ο υπολογισμός της «υπόγειας» συναίνεσης Κώστα Καραμανλή και Τσίπρα…
Μια συναίνεση που εκφράστηκε με την εκλογή του Παυλόπουλο στην Προεδρία, αλλά και με τη «μυστική διπλωματία» των επαφών τους στις «κρίσιμες» εκείνες ημέρες της ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ: Μετατροπή του «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ» και ολοκληρωτική ΥΠΟΤΑΓΗ στους νέους αποικιοκράτες (αυτά ακριβώς που κάνανε τον Τσίπρα «μεγάλο ηγέτη»)…
` Βεβαίως, η τωρινή «παρέμβαση» Καραμανλή, μέσω Ρουσόπουλου, έχει και προοπτική ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ: Καλλιεργεί το κλίμα για τα αυριανά συναινετικά, κυβερνητικά σχήματα μεταξύ της «κεντροαριστεράς» και της «κεντροδεξιάς».
Αυτό το διατυπώνει ολοκάθαρα ο «καραμανλικός» Ευριπίδης Στυλιανίδης:
«Υπάρχει όντως θεσμική επικοινωνία και αλληλοκατανόηση ανάμεσα στην Κεντροδεξιά και στην Κεντροαριστερά. Άλλωστε η ορίτζιναλ Κεντροδεξιά δεν θέλει να δημιουργεί εχθρούς, θέλει να τους αγκαλιάζει και εν συνεχεία να τους νικά αγκαλιάζοντάς τους».
Διαβάστε ένα ενδιαφέρον, αν και λίγο φλύαρο, άρθρο από την «Ισκρα»:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23001:tsipras-eade-eyme&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Ο Τσίπρας, λοιπόν, ανυψώνεται σε «μεγάλο ηγέτη», από τα πολιτικά και προπαγανδιστικά ιερατεία του καθεστώτος, επειδή ακριβώς έχει πολύ εύκαμπτη ραχοκοκαλιά και είναι προθυμότατος, για να σώσει το αποικιοκρατικό καθεστώς, να συμπράξει με τους πάντες…
Δεν είναι μόνο προθυμότατος και δουλικά υπάκουος, αλλά έχει αναπτύξει και «μυστική διπλωματία» με την άλλη ΑΠΑΤΗ, την αντίστοιχη της «κεντροαριστεράς»: Την «κεντροδεξιά».
Και κάποιοι φαιδροί της «αριστερής» κυβέρνησης, μέσα στον εξουσιαστικό τους οίστρο, καταλαμβάνονται από υστερία ανοησίας.
Μας λέει ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος:
«Καλώς ή κακώς, τρεις είναι οι Εθνάρχες στην Ελλάδα: Του κέντρου είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, της Δεξιάς ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και τώρα ήρθε η ώρα της Αριστεράς να αποκτήσει τον Εθνάρχη της - εάν δεν τον απέκτησε ήδη - τον Αλέξη Τσίπρα».
«Εθνάρχης», λοιπόν και ο Τσίπρας.
Πράγματι: Σήμερα είναι «εθνάρχης» αυτός που καταστρέφει το έθνος και ρίχνει στον καιάδα το λαό του…
Βαπτίζεται «εθνάρχης» ο Τσίπρας που θα καταγραφεί στην Ιστορία με τα πιο μελανά χρώματα: Με τα χρώματα του επαρμένου δωσίλογου ανδρεικέλου των διεθνών και εγχώριων ληστών και δημίων…
Ένας τέτοιος «μεγάλος ηγέτης» (υπάλληλος του 4ου Ράιχ) δεν έχει, ούτε χρειάζεται να έχει, τα προσόντα των πραγματικά μεγάλων πολιτικών ηγετών…
Το αντίθετο: Έχει τα «προσόντα» των δούλων και λακέδων. Δηλαδή την καταθλιπτική πολιτική κενότητα και ανοησία, το καχεκτικό ανάστημα της γελοιότητας.
Και ο Τσίπρας το επιβεβαιώνει αυτό καθημερινά…
Μοχθούν να τον εμφανίσουν σαν μεγάλο και «εθνικό» ηγέτη και τους διαψεύδει, ευθύς αμέσως και παταγωδώς.
Είπε ο Τσίπρας, μεταξύ άλλων, στο ντοκιμαντέρ του Πολ Μέισον:
«Νομίζω πως χάσαμε χρόνο. Στο τέλος μας τελείωσαν τα χρήματα και οι δυνάμεις. Αν το ήξερα αυτό, θα είχα πάρει πιο γενναίες αποφάσεις από την αρχή»!!!
Μια τέτοια άγνοια και αδράνεια είναι άραγε χαρακτηριστικά μεγάλου ηγέτη, ή χαρακτηριστικά απελπιστικά μικρού…
Σε παλιότερη συνέντευξη είχε, επίσης, ομολογήσει τη δραματική πολιτική του ανεπάρκεια.
Θα κλείσουμε με το κείμενο που είχαμε δημοσιεύσει για την αξιοθρήνητη αυτή ανεπάρκειά του. Βρίσκεται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9767
Ο αξιοθρήνητος «αριστερός» Τσίπρας
Θλιβερή η συνέντευξη του Τσίπρα, ενός αξιοθρήνητου Πρωθυπουργού. Λόγια του αέρα για να μας πει ΤΙ; Ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το ΑΙΣΧΟΣ της ΥΠΟΤΑΓΗΣ και της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ…
Ότι δεν είχε άλλη επιλογή από την πλήρη και άνευ όρων παράδοση της χώρας και του λαού της στο 4ο Ράιχ και τα χρηματιστηριακά αρπακτικά…
Δεν θα αναφερθούμε στα ψεύδη, τις ανοησίες και τις ασυναρτησίες των λόγων του Τσίπρα.
Πάνω από αυτά βρίσκεται κάτι ακόμα χειρότερο: Ότι είναι ένας Πρωθυπουργός ανεπαρκέστατος, πολιτικά αξιοθρήνητος, θεωρητικά ακατάρτιστος, δραματικά τυφλός, συνακόλουθα εντελώς άσχετος με τη θεωρία και την πράξη της Αριστεράς, δηλαδή επικίνδυνος…
Είναι τόσο απελπιστικά λίγος ο Τσίπρας που η συνέντευξή του αποτελεί ΟΜΟΛΟΓΙΑ όλων των παραπάνω: Ομολογεί ο ίδιος την ασχετοσύνη του, τη δραματική πολιτική του τυφλότητα, την καταθλιπτική του «αριστερή» αφέλεια (ΒΛΑΚΕΙΑ).
Ο ίδιος ο Τσίπρας σε όλη τη συνέντευξή του ομολόγησε τούτο: Ότι βάδιζε μέσα στο «λάκκο των λεόντων», στις «σκληρές διαπραγματεύσεις», ΞΥΠΟΛΗΤΟΣ στα αγκάθια, δίχως να γνωρίζει το απλούστερο, αυτό που και ο απλός πολίτης γνωρίζει: Ότι απέναντί του έχει τους ληστές και τους δήμιους των λαών, την τοκογλυφική κακουργία, τα θηρία του ιμπεριαλισμού, τη βαρβαρότητα και κτηνωδία των καπιταλιστών…
Αυτά τα απλά πράγματα ο «αριστερός» Τσίπρας δεν τα γνώριζε!!!
Και μόνο αυτή η τραγική άγνοια αποκαλύπτει και από μόνη της ότι ο Τσίπρας ΟΧΙ μόνο δεν διαθέτει ίχνος Αριστερής Σκέψης, αλλά ούτε και το πολιτικό μέγεθος των μέτριων αστών πολιτικών που γνωρίζουν, τουλάχιστον, τη βαναυσότητα και τη δολιότητα των ισχυρών κρατών…
Ο Τσίπρας στη συνέντευξή του ομολόγησε ότι αγνοεί και το αλφάβητο της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ…
Στο μόνο που ήταν προσκολλημένος αυτός ο θλιβερός μας Πρωθυπουργός ήταν οι εμμονές του και οι χίμαιρές του: «Πάση θυσία στην ΕΕ Και το Ευρώ», «ούτε ρήξη ούτε υποταγή»…
Και το χειρότερο: Πίστευε ότι αυτός με το χαζοχαρούμενο χαμόγελό του θα σαγηνεύσει τους ληστές και τους δήμιους για να …σώσουν την Ελλάδα…
Αυτά ήταν τα εφόδια και τα διαπραγματευτικά ατού του Τσίπρα: Οι χίμαιρες, τα όνειρα και η Πίστη στα θαύματα…
Τόσο τραγικός, αξιοθρήνητος και ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ (πολιτικά, θεωρητικά και στρατηγικά) ήταν ο Τσίπρας στον πόλεμο με τα αρπακτικά.
Σπατάλησε πέντε μήνες με αυτές του τις εγκληματικές του χίμαιρες, πήγαινε από υποχώρηση σε υποχώρηση, από προδοσία σε προδοσία, έφτασε στο αμήν και κατρακύλησε στο ΑΙΣΧΟΣ…
Και εκπλήσσεται και από πάνω για τη στάση και τους εκβιασμούς των ιμπεριαλιστών που η τρομοκρατία, οι εκβιασμοί και η μοχθηρία κυλούν στο αίμα τους…
Τέτοια αξιολύπητα πολιτικά ανθρωπάκια πρέπει να στέλνονται στο σπίτι τους, είναι πολύ επικίνδυνα…
Και γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα όταν μιλούν στο όνομα της Αριστεράς: Μιλούν στο όνομα της Αριστεράς και δεν γνωρίζουν τι εστί ΕΕ, Ευρώ, τοκογλύφοι και 4ο Ράιχ…
Και είναι ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ όσοι συνεχίζουν να βρίσκονται στο ίδιο κόμμα με τέτοιους αξιοθρήνητος «αριστερούς» ηγέτες: Αυτά για την «Αριστερή Πλατφόρμα» που φαίνεται να μην προσανατολίζεται στη στρατηγική και τακτική της ΡΗΞΗΣ με την κυβερνητική ηγετική κλίκα…
Δεν αρκούν τα «ΟΧΙ», απλώς για να καταγράψουμε τη διαφωνίας μας. Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτείται η ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ επένδυση του «ΟΧΙ»: Η πολιτική και οργανωτική ΠΡΑΞΗ για τη συγκρότηση ενός Αγωνιστικού, Κινηματικού, Πολιτικού Μετώπου της Αριστεράς…
Το να καταψηφίσουμε απλώς, χωρίς να πέφτει η κυβέρνηση (η οποία θα στηριχτεί στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το «Ποτάμι») και δίχως να διαχωριζόμαστε ΠΟΛΙΤΙΚΑ (που σημαίνει και οργανωτικό διαχωρισμό), αυτό είναι δόλιο κοινοβουλευτικό (πολιτικάντικο) τέχνασμα στήριξης της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ. Συνεχίζουμε να δίνουμε το «άλλοθι» σ’ αυτήν την ΠΡΟΔΟΣΙΑ…
ΔΙΧΩΣ ΡΗΞΗ πολιτική και οργανωτική με αυτό το κυβερνητικό ΑΙΣΧΟΣ, είμαστε και εμείς ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ στο ΑΙΣΧΟΣ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου