Και μόνο ότι η
Καραμανλική δεξιά θωπεύει τον Τσίπρα, εσχάτως δε πολύ έντονα, φτάνει για να
πεισθεί ακόμα και ο πιο δύσπιστος ότι οι προεκλογικές γλυκομαγκιές του
Μεϊμαράκη δεν ήταν χωρίς background.Το θολό μήνυμα που εκπέμπουν, φτάνει για να
στείλει τη Νέα Δημοκρατία στα τάρταρα.
Μοιάζει να δουλεύουν όλοι για τον Τσίπρα! Ακόμα και οι
υποτιθέμενοι πολιτικοί του αντίπαλοι. Λες και όλοι τους πήραν εντολή από κάποιο
υπέρτερο νου που κινεί τις μαριονέτες κατά τα κέφια του.
Δύσκολο ν” αποκωδικοποιήσει κανείς το τρίγωνο Τσίπρα –
Παυλόπουλου – Καραμανλή, μπορεί όμως να διακρίνει ότι οι θωπείες (βλ.
Στυλιανίδη, Ρουσσόπουλο, Παπαγγελόπουλο, αλλά και διάφορα περιστατικά του
παρελθόντος και πρόσωπα) όλα όσα μπορεί ν” αθροίσει κανείς για να τα δει εν
συνόλω, οδηγούν σε μία αλαζονική μορφή που έχει αναλάβει να ολοκληρώσει τον
μνημονιακό κύκλο της χώρας, ίσον, τη μετάβαση της Ελλάδας στην
υστεροκαπιταλιστική εποχή της,
άρα και την ολική υποταγή της στη λεγόμενη Νέα
Εποχή (New Age).
Αλαζονική γιατί; Επειδή το ήξερε από πριν ότι κανένας δεν τον απειλεί. Έχουν
όλοι εντολή (από τους δανειστές;) ν” αποδεχτούν την δεσποτεία του. Ο άνθρωπος
έδωσε “γην και ύδωρ”… Όσο κανείς προκάτοχός του. Οι αυστηροί κατά τ” άλλα
Ευρωπαίοι του έδωσαν ολόκληρο πεντάμηνο (Φεβρουάριος – Ιούνιος 2015) για να
προσαρμοστεί στην εξουσία. Και ήταν έξυπνο να προσλάβει έναν διασκεδαστή στο
Υπουργείο της Οικονομίας. Τύφλωσε πολύ κόσμο μ” αυτό…
Εμείς πάντως θα δυσκολευτούμε πολύ να πιστέψουμε ότι… δεν τον
απειλούν από ανικανότητα οι πολιτικοί του αντίπαλοι, καθώς η προπαγάνδα του
Μαξίμου “περνάει” στο πόπολο. Τα ισχυρά ρεύματα μέσα στη Νέα Δημοκρατία, μέσα
στο ΠαΣοΚ και μέσα στο Ποτάμι που αναζητούν δίοδο συνεργασίας ή συμμαχίας ή
σύμπραξης με τον Τσίπρα, δείχνουν ότι έχουν κεντρική (μνημονιακή) καθοδήγηση
γι” αυτό. Όχι γιατί κάνουν αναγνώσεις της πραγματικότητας κι εναρμονίζονται με
αυτήν, ούτε επειδή ασκούν στρατηγικές συγκυρίας, αλλά επειδή υποτάσσονται στην
αδιαφιλονίκητη πια εξουσία / κυριαρχία των δανειστών στη χώρα.
Δεν είναι πάντως αναγκαίο για να ξεστρατίσει κανείς τόσο πολύ,
ώστε να συμπεράνει ότι οι πολιτικές δυνάμεις του σήμερα (κυβέρνηση και
αντιπολίτευση αντάμα) είναι ανάξιες ν” ανταποκριθούν στις περιστάσεις.
Θυμίζουμε ότι το Ποτάμι στην αρχική του φάση διατυμπάνιζε
απροκάλυπτα την αναμενόμενη συνεργασία του με τον Τσίπρα, χαριεντιζόταν μαζί
του και ήταν αρκετό για τον Σταύρο να μην είναι ο Καμμένος και ο Λαφαζάνης στα
πόδια του. Έλα όμως που ο Καμμένος ήταν στρατηγικό άλλοθι του Τσίπρα. Εκεί
“χάλασε η δουλειά”… Προς το παρόν δηλαδή.
Επώνυμα επίσης και ιστορικά στελέχη του ΠαΣοΚ επιχειρούν μονίμως
να θέσουν ζήτημα σύγκλισης του κόμματος με τον Σύριζα. Η ίδια η Φώφη
αντιστέκεται στο προσκήνιο, αλλά το συζητά στο παρασκήνιο. Μην ξεχνάμε ότι ο
Σύριζα είναι πια ένα ΠαΣοΚ με άλλο όνομα και άλλον αρχηγό.
Το κομματικό σύστημα της χώρας ευθυγραμμίστηκε μ” ένα μοντέλο
διακυβέρνησης, αρχηγός του οποίου είναι ο εθελόδουλος όσο και αναλώσιμος
Τσίπρας. Ο Μεϊμαράκης που υποστηρίζεται απροκάλυπτα πλέον από την Καραμανλική
πτέρυγα, είναι μέσα στο παιγνίδι που θέλει τον Τσίπρα αξιότιμο εταίρο. Αν
εκλεγεί αυτός αρχηγός την Κυριακή ή στον δεύτερο γύρο, η διάσπαση της Νέας
Δημοκρατία θα είναι περισσότερο σίγουρη από ποτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου