ΓΙΑΤΙ Ο “ΤΣΙΠΡΟΚΑΡΑΜΑΝΛΙΣΜΟΣ» ΘΕΛΕΙ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ

Πώς να εξηγήσει κανείς το φαινόμενο να θεωρείται πολιτικό κεφάλαιο της χώρας ένας αποτυχημένος πρωθυπουργός που έχει την εξυπνάδα να μην ανοίγει το στόμα του επί εξαετία ή… πώς να εξηγήσει κανείς το φαινόμενο, ότι δεν πήραν ακόμα με τις λεμονόκουπες άλλον αποτυχημένο πρωθυπουργό που έκανε τον κοκορίκο κι αποδείχτηκε κότα;

Θα βγάζαμε πολλά λεφτά, εάν έρχονταν εδώ να κάνουν την πτυχιακή τους εργασία οι κοινωνιολόγοι όλων των εποχών, όλου του κόσμου. Καθότι… να πετροβολάς όποιον σου λέει την αλήθεια και να χαϊδεύεις όποιον σε “δουλεύει ψιλό γαζί”, ε, δεν είναι σόι. Να συκοφαντείς ως πουλημένους τους δημοσιογράφους που δεν μεταφέρουν στο κοινό τους τη δική σου παπάρα ως θέσφατο, επίσης. Να κάνει τον προπονητή του Παναιτωλικού ο οπαδός από την εξέδρα ή ο θεατής από την τηλεόραση, ε, λέει πολλά…

Λοιπόν, η ατζέντα Καραμανλή και η ατζέντα Τσίπρα συμπίπτουν σ’ ένα σενάριο για την πολιτική ηγεσία της χώρας. Γι’ αυτό και οι δύο, με τον τρόπο του ο καθένας, στήριξαν την υποψηφιότητα Μεϊμαράκη για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας.

Και τα δύο επιτελεία, του Τσιπραϊσμού από τη μια και του Καραμανλισμού από την άλλη, βυθισμένα σε μιαν απολίτικη ανάγνωση της πραγματικότητας,

κάνουν το ίδιο λάθος: Παίρνουν ως δεδομένο ότι το “γελαστό παιδί” και ο “Βούδας” αποτελούν εθνικά κεφάλαια. Θα είχαν δε δικαίωμα να πιστεύουν ό,τι κατέβαζε η γκλάβα τους, υπό τον όρο ότι δεν εγκλωβίζουν την δημόσια ζωή των Ελλήνων.

Αλλά… καμία παράταξη δεν εκπροσωπεί ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος. Κανένα ιδεολογικό περιεχόμενο δεν έχει το μόρφωμα, του οποίου ο καθείς εκ των δύο ηγεμονεύει. Εκπροσωπούν τι; Μήπως κάποιο πολιτικό ρεύμα που ζυμώθηκε στα πανεπιστήμια ή σφυρηλατήθηκε στους χώρους δουλειάς που λένε κι οι αριστεροί ή στους δρόμους του αγώνα που λένε οι αναρχικοί ή στα σαλόνια που λένε ρε παιδί μου οι αστοί;

Και τα δύο μορφώματα δεν έχουν θεμέλιο, ούτε σωθικά. Ο μεν Τσιπραϊσμός έχασε το έρμα του, όταν έφυγε η αριστερή πτέρυγα, ο δε Καραμανλισμός έχασε το δικό του, όταν έφυγε… ο Ρουσόπουλος. Και στις δύο περιπτώσεις… το ίδιο νόμισμα, με δύο πλευρές. Στη μία, ο Τσιπραϊσμός, που θεμελιώνεται πάνω στην τηλεοπτική εκδοχή της Πολιτικής, στην άλλη, ο Καραμανλισμός, που θεμελιώνεται πάνω στην γαλαζοαίματη εκδοχή της Πολιτικής.

Η επικράτηση επομένως της “ατζέντας Καραμανλή” και της αδελφής “ατζέντας Τσίπρα” εξαρτάται απολύτως από την εκλογή του Βαγγέλη στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, θ’ αρχίσει όμως η αντίστροφη μέτρηση ΚΑΙ των δύο, αν την Κυριακή, 10 Ιανουαρίου 2016, εκλεγεί αρχηγός ο Κυριάκος.

Υπό την έννοια αυτή, πέφτει μεγάλο βάρος στους κομματικούς εκλογείς της Νέας Δημοκρατίας. Η μοίρα το έφερε να είναι στα χέρια τους η μεγαλύτερη πολιτική παρέμβαση των τελευταίων ετών! Εάν ψηφίσουν Βαγγέλη, θα εγκαταστήσουν μόνιμα τον Τσίπρα στην εξουσία. Ο υπολογισμός να τον κρατήσουν εκεί για να κάνει τον κύκλο του, ώστε να έρθει σωτήρας μετά ο “Βούδας”, είναι σα να θέλει ο Παναιτωλικός να κατακτήσει το champion league…

Εάν όμως οι εκλογείς της Νέας Δημοκρατίας ψηφίζουν Κυριάκο, θα ξηλώσουν μεμιάς και τα δύο αυτά αρρωστημένα σενάρια. “Μ’ ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια” που λέει ο λαός…

Γράφει ο Παντελής Φλωρόπουλος