Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

ΟΛΟΣ Ο ΦΟΥΣΤΕΡ ΣΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ -ΣΟΥ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΗ ΨΥΧΗ

Ο Ισπανός, που λατρεύουν οι φίλοι και σέβονται οι οχτροί, είναι όλα όσα «περιγράφει» η φωτογραφία. Στο γλωσσάριο του αθλητισμού οι Αμερικανοί έχουν τον καλύτερο χαρακτηρισμό για παίκτες σαν τον Νταβίντ, ή Δαυίδ, Φουστέρ: Overachiever!
Κοινώς είναι ο παίκτης που δίνει πάντοτε περισσότερα από όσα περιμένεις, προσφέρει περισσότερα από όσα μπορεί. Ο Φουστέρ δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά σου γεμίζει τη ψυχή. Δεν θα κάνει το μαγικό του Ριβαλντο η του Ζιοβανι, όμως θα βάλει όχι μόνο τα ποδιά του στη φωτιά αλλά ακόμη και το κεφάλι. Δεν σκοράρει με καλλιτεχνικό τρόπο, όμως θα σκοράρει κρίσιμα γκολ.
Τέλος πάντων δεν πρόκειται να κάνει τίποτα από όσα οδηγούν τα  πλήθη εκστασιασμένα να σηκώσουν στους ώμους ορισμένους παίκτες. 

Είναι όμως από τους αθλητές που ακόμη και στις ήττες,
το σχοινί θα τους αντέχει και θα παίρνουν το χειροκρότημα.

Πρώτη φορά βασικός
Είναι ο παίκτης παραπάνω, που λένε στο πόλο, σε κάθε γραμμή του Ολυμπιακού. Στο χώρο του κέντρου τρέχει για δυο. Όταν ο Ολυμπιακός  αμύνεται με τον Φουστέρ έχει ένα ακόμη σκληρό αμυντικό, όποτε οι Ερυθρόλευκοι βγαίνουν μπροστά διαθέτουν με τον Ισπανό έναν αποτελεσματικό ποδοσφαιριστή που θα βρίσκεται πάντα στη σωστή θέση  και θα κάνει την καλύτερη επιλογή.

Αυτά έκανε και το βράδυ της Τρίτης, όταν ο Μίτσελ του έδωσε για πρώτη φορά θέση στην αρχική ενδεκάδα. Αγωνίστηκε 77 λεπτά, ενώ συνολικά στα προηγούμενα πέντε ματς του Champions League πάτησε στο χορτάρι για 101 λεπτά. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση ο Φουστερ είχε (και θα έχει) την ίδια συμπεριφορά, την ίδια θέληση, το ίδιο κίνητρο. Δεν θα κάνει… μούτρα αν μπει για 5 λεπτά (με τη Γιουβέντους στο «Καραϊσκάκης»), δεν θα χαλαρώσει αν παίζει 90λεπτα…
Ας βάλω τελεία όμως γιατί έγραψα ήδη σχεδόν 300 λέξεις επιπλέον των 1.000 της φωτογραφίας που είναι από τη φάση του 1-0.

Υ.Γ: Ο Ολυμπιακός πέτυχε μια θριαμβευτική νίκη και έφυγε από το γήπεδο με γλυκόπικρη γεύση. Ένιωσε πως πλησίασε στην υπέρβαση και έχασε χρυσή ευκαιρία. Αλλά οι ευκαιρίες ,σε μίνι-πρωταθλήματα σαν τη α' φάση του Champions League,  δεν κρίνονται από ένα ματς. Η διάρκεια μετράει και ο καταιγιστικός Ολυμπιακός του «Καραϊσκάκης», εκτός έδρας ήταν τόσο αναποτελεσματικός όσο η άμυνα του. 13 γκολ μέτρησε κι ας είναι σε εκπληκτική κατάσταση ο Ρομπέρτο. Τι έκανε πέρυσι; 8 μόλις γκολ στη φάση των ομίλων και 11 μαζί με τα νοκ-άουτ ματς με την Μάντσεστερ Γιουναιτεντ.

Τώρα έχει μπροστά του την πρόκληση του Europa League. Αλήθεια τι κίνητρο του δίνει; Μεγαλύτερο από την κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος; Αν μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα στη συμμετοχή στον τελικό της Βαρσοβίας και την απευθείας πρόκριση στους ομίλους του Champions League, τι θα διάλεγε;
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη… (και μεγάλη η κουβέντα για το σύστημα που εφαρμόζει η UEFA).

Δεν υπάρχουν σχόλια: