"Τα λόγια που λες σήμερα πρέπει να είναι γλυκά, γιατί αύριο
ίσως χρειαστεί να τα φας" αναφέρεται κάπου.
Του Ηλία Τσίγκα
Αυτή την αποστροφή χρειαζόταν να την έχουν βαθιά στο μυαλό τους
οι ασκούντες εδώ και μισό χρόνο την εξουσία στον Δήμο Δελφών. Οι πρώτες
ενδείξεις είχαν διαφανεί από πιο νωρίς, αλλά οι τελευταίες εξελίξεις με κορυφή
του παγόβουνου το ζωτικό θέμα "Ευρωπαϊκοί Βωξίτες"-Λαρνάκι διογκώνουν
τον προβληματισμό για το βάθος και την ποιότητα της ανανέωσης με την οποία
προικίζει τον Δήμο Δελφών η ανάρρηση του Θ. Παναγιωτόπουλου στον δημαρχιακό του
θώκο. Εξελίξεις που αυτή την πρώτη περίοδο φανερώνουν ότι κάτω από το ρητορικό
και παραπειστικό μανδύα της ανανέωσης ενυπάρχει μια απλά αντιοραματικού και
διαχειριστικού τύπου πρόθεση διοίκησης των θεμάτων του Δήμου, διανθισμένη με
εδραία στοιχεία συνέχισης του προηγούμενου status quo, με έντονο συγκεντρωτισμό
και με μια δύσκολα αποκρυπτόμενη πατερναλιστική νοοτροπία. Και κινδυνεύουν να
δικαιώσουν τον πρόσφατα μακαρίτη Γ. Γκαρσία Μάρκες όταν έλεγε: "Όποιος
περιμένει πολύ δεν πρέπει να περιμένει πολλά"
Τα Τοπικά Συμβούλια
Στο πνεύμα του καλλικρατικού νομοθέτη,
τα συμβούλια των Τ.Κ. και
των Δ.Κ. αποτελούν την "καρδιά" της μεταρρύθμισης για την ομαλή
μετάβαση στη νέα αυτοδιοικητική εποχή και συνιστούν το πρωτογενές κύτταρο
διάχυσης της ευθύνης στις κατά τόπους κοινωνίες. Παρά τη θεμελιακή
προγραμματική δέσμευση, ωστόσο, η απαξίωσή τους συν τω χρόνω επεκτείνεται.
"Οι πολίτες ψήφισαν εμάς και το πρόγραμμά μας" αποφάνθηκε προ ολίγων
ημερών ο Δήμαρχος Δελφών. Αλλά ψήφισαν την παράταξή του ακριβώς για να
εφαρμόσει τα υπεσχημένα και όχι για να τα αγνοεί σε κάθε ευκαιρία. Και ένα από
τα κορυφαία υπεσχημένα αποτελεί, το δίχως άλλο, ο "αναβαθμισμένος"
ρόλος των συμβουλίων των Τ.Κ. και των Δ.Κ.
Από το Amfissaface έχουμε επισημάνει σε παλιότερο ρεπορτάζ την
υπολειτουργία των Τοπικών Συμβουλίων, η οποία προϊόντος του χρόνου βαθαίνει
ενσωματώνοντας όλο και περισσότερες Τ.Κ. και Δ.Κ., όπως συνηγορούν όλες οι
πληροφορίες που μας έρχονται από κάθε συντεταγμένη του Δήμου. Αναφέροντας
ενδεικτικά, πρόσφατη είναι και η σωρεία αντιδράσεων για την επιβολή τελών στο
θέμα των απορριμμάτων επειδή ακριβώς αγνοήθηκε εμφατικά η θέση των αντιπροσώπων
των τοπικών κοινωνιών, με αποκορύφωμα τη γνωμοδοτική απόφαση του Τοπικού της
δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Δήμου σε ένα από τα πλέον κεντρικά ζητήματα που
την απασχολούν, τη χρήση της έκτασης στο Λαρνάκι, τη διαιωνιζόμενη μη τήρηση
των περιβαλλοντικών προϋποθέσεων που έχουν εδώ και χρόνια τεθεί και τη
γενικότερη σύννομη λειτουργία των εγκαταστάσεων.
Κόντρα στη βούληση της κοινωνίας των πολιτών της Ιτέας και παρά
την προσπάθεια της a priori χειραγώγησης της ετυμηγορίας της, ο Θανάσης
Παναγιωτόπουλος απέρριψε την απόφαση των ιτιωτών για το μέλλον της πόλης τους,
αναθέτοντας μάλιστα, για λόγους πολιτικού κόστους, την αιτιολόγηση στον αρμόδιο
Αντιδήμαρχο που εν μέσω γενικής θυμηδίας έκανε λόγο για "απειρία" των
δημοτικών συμβούλων. Πρόκειται, βέβαια, για μια κεντρική στρατηγική εκ μέρους
του επικεφαλής της δημοτικής Αρχής με χαρακτηριστικά πλήρους συγκεντρωτισμού,
αλλά και πατερναλισμού, ταυτόχρονα. Οι "υπεύθυνοι και επαϊοντες"
ταγοί του Δήμου "διορθώνουν" την "επιπόλαιη" απόφαση
"άπειρων" τοπικών συμβούλων "θωρακίζοντας" και προάγοντας
κατά το ιδιοτελές πολιτικά δοκούν το συμφέρον της περιοχής, αναθέτοντας τη
νομιμοποίησή του σε συμβούλους περιοχών άσχετων με το θέμα.
Πέρα από τον συγκεντρωτισμό που εμπεριέχει η εν λόγω στάση, αυτό
που προκαλεί απορίες, αλλά και προκαλεί γενικώς, είναι ο διάχυτος πατερναλισμός
Παναγιωτόπουλου, που προφανώς πιστεύει ότι οι συνήθειες οι δικές του αποτελούν
τους νόμους του σύμπαντος. Και προκαλεί εύλογα αν συνυπολογίσει κανείς ότι
προέρχονται από ένα νεόκοπο Δήμαρχο με θητεία 3 μόλις χρόνων στο προηγούμενο
Δημοτικό Συμβούλιο και αποδεσμεύοντας, μοιραία, εύλογους προβληματισμούς για το
πώς θα πολιτευθεί περαιτέρω προσθέτοντας και 1-2 χρόνια επιπλέον δημαρχιακής
σταδιοδρομίας.
Κάθε περιοχή διαθέτει τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ο
μεγαλύτερος, εν τούτοις, αναπτυξιακός πόρος που διαθέτει κάθε τόπος είναι
πρώτιστα το ανθρωπογενές υλικό του. Και η δημοκρατική και υγιής λειτουργία των
τοπικών συμβουλίων σε κάθε δήμο είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την
κινητοποίησή του. Με δυο απλά και κατηγορηματικά λόγια: Κάθε αγνόηση της
βούλησης και των προταγμάτων των τοπικών κοινωνιών που εκφράζονται μέσα από τα
τοπικά συμβούλια ναρκοθετούν και αναστέλλουν ανεπανόρθωτα την όποια αναπτυξιακή
πρωτοβουλία με όλες τις συνεπαγόμενες εξελίξεις που κάτι τέτοιο αποδεσμεύει.
Τις τοπικές κοινωνίες αγνοούσε χαρακτηριστικά και το προηγούμενο
υπερσυγκεντρωτικό δημοτικό καθεστώς. Αλλά αυτό, τουλάχιστον, δεν είχε δεσμευθεί
για διάχυση των ευθυνών στα οικεία συμβούλια...
Το Κράτος Δικαίου
Για όσα μέλη της άμορφης καταναλωτικής μάζας αναγνωρίζουν τον
εαυτό τους απλά και μόνο στο τρίπτυχο επιδόματα-φοροελαφρύνσεις-φοροαπαλλαγές
οι δύο αυτές λέξεις δε λένε και πολλά. Για όλους τους άλλους, όμως, δεν
αποτελεί αφηρημένη κατασκευή, αλλά η ύπαρξή του και οι κανονιστικές αρχές που
αυτό υπαγορεύει συνιστούν το πιο ακαταμάχητο όπλο προστασίας τους απέναντι στην
αυθαιρεσία των πολιτικών ή οικονομικών ελίτ. Και ο νέος Δήμαρχος ήρθε στην
εξουσία κυρίως από την πεποίθηση των δημοτών ότι η διαφάνεια, οι σύννομες
διαδικασίες και η πρόταξη του συμφέροντος των πολλών απέναντι στα συμφέροντα
της κάθε εταιρείας ή μεμονωμένου ιδιώτη απουσίαζαν χαρακτηριστικά από την
πρότερη διοίκηση των πραγμάτων της περιοχής.
Και αποτελεί εκ νέου αναντιστοιχία με τις
"ανανεωτικές" προθέσεις η μετάθεση των ελεγκτικών καθηκόντων του
Δήμου στην κεντρική πολιτική. Νομοτελειακή συνέπεια; Η συνέχιση των σχετικών
προγενέστερων αδιέξοδων πολιτικών και τώρα. Είτε πρόκειται για τον έλεγχο της
μη τήρησης των περιβαλλοντικών προϋποθέσεων που δεν ικανοποίησε η εταιρεία
"Ευρωπαϊκοί Βωξίτες" -θέση που αποδέχτηκε και ο ίδιος ο Θαν.
Παναγιωτόπουλος, κάνοντας λόγο για δικαιολογημένη καχυποψία των πολιτών του
Δήμου επί του θέματος- είτε πρόκειται για την αυθαίρετη τοποθέτηση
"ημετέρων" σε αδρά αμειβόμενες θέσεις Ειδικών Συμβούλων παρά τω
Δημάρχω, επιλογές που αντιστοιχούν κατ' ουσίαν σε "απ' ευθείας δημαρχιακές
αναθέσεις" είτε για θέση περίπου στα αζήτητα του χρέους και των
οικονομικών του Δήμου. Ενημέρωση η οποία προφανώς άργησε μια μέρα...
Η βούληση για τη δημιουργία ενός πραγματικού, σύγχρονου και
ευρωπαϊκού Κράτους Δικαίου δεν μπορεί να είναι υπόθεση απλά και μόνο της
εκάστοτε κυβέρνησης. Οφείλει να ξεκινάει πηγαία "από τα κάτω" και να
γίνεται κεντρικός άξονας της αυτοδιοικητικής πολιτικής. Όταν η υιοθέτηση αυτών
των αρχών παραπέμπεται στις καλένδες της κυβερνητικής πολιτικής, τότε και η
όποια ανανεωτική αυτοδιοικητική προσπάθεια παραπέμπεται στις καλένδες του
κάποτε. Και όπως είναι γνωστό, το κάποτε είναι πολύ κοντά στο ποτέ...
Το αναπτυξιακό όραμα
Πέρα από τα παραπάνω, ο προβληματισμός για το αν η πρόθεση
ανανέωσης στον Δήμο Δελφών κινδυνεύει να καταχωρηθεί στα πρακτικά της τοπικής
μας ιστορίας απλά και μόνο ως πρόθεση ή, χειρότερα, ως προεκλογική
επικοινωνιακή πομφόλυγα, εντείνεται από την τελική έκβαση της υπόθεσης
"Λαρνάκι-Ευρωπαϊκοί Βωξίτες" στο Δημοτικό Συμβούλιο Δελφών που
εξύφανε ο επικεφαλής της δημοτικής Αρχής.
Είναι προφανές ότι δεν έχει γίνει ούτε κατ' ελάχιστον αντιληπτό
ότι η περιοχή που ζούμε σφραγίζεται από μια έντονα παρακμιακή πορεία, που σε
συνάρθρωση με την οικονομική κρίση, οδηγεί στην ερημοποίησή της. Ούτε φαίνεται
ότι έχει γίνει εξ ίσου κατανοητό πως η ανάσχεση αυτής της πορείας δεν μπορεί να
αναστραφεί παρά αποκλειστικά και μόνο με γενναίες τομές και δραστικές παρεμβάσεις
στις αναπτυξιακές της προτεραιότητες.
Δύσκολα μπορεί να υπερασπιστεί κανείς την άποψη ότι το
υφιστάμενο εδώ και δεκαετίες "αναπτυξιακό υπόδειγμα" της περιοχής
είναι σε θέση να επιφέρει πρόοδο στους κατοίκους της, δουλειές για τα παιδιά
της και συγκράτηση του κύματος φυγής που χρόνια τώρα τη χαρακτηρίζει και τα
δημογραφικά στοιχεία με τρόμο τεκμηριώνουν. Το μοντέλο της "μεταλλευτικής
μονοκαλλιέργειας" σε συνδυασμό με την προσοδοθηρική δημοσιοϋπαλληλία έχει
πεθάνει. Και πεθαίνοντας σκοτώνει και τον τόπο. Και ενώ όλοι ομνύουν στις
θέσεις εργασίας που η άναρχη εξορυκτική δράση προσφέρει, κανείς δεν κάνει λόγο
ούτε κατ' ελάχιστον για τις πολλαπλάσιες θέσεις εργασίας που αυτή εμποδίζει να
αναπτυχθούν. Φυσικά, κανείς σοβαρός άνθρωπος σε αυτόν τον τόπο δεν μπορεί να
είναι ενάντια στην αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου. Και δη από την ιδιωτική
πρωτοβουλία. Αλλά αυτό οφείλει πλέον να γίνεται με την πιο αναγκαία παρά ποτέ
δραστικότατη πρόνοια για τη μη παρακώλυση εξ αιτίας του της τουριστικής
ανάπτυξης και του πρωτογενούς τομέα. Και αυτό σημαίνει, χωρίς περιστροφές, την
εκπόνηση ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου για τον Δήμο.
Η νέα δημοτική αρχή με σύστημα και συνέπεια αναφέρεται στην
ανάγκη τουριστικής ανάπτυξης και στις σχετικές ενέργειες στις οποίες έχει ήδη
προβεί και που σκοπεύει να προβεί συν τω χρόνω, στο πλαίσιο του αέρα ανανέωσης
που κομίζει στη διοίκηση του Δήμου και στις αναπτυξιακές του προτεραιότητες.
Για τις δράσεις ή έστω τις προθέσεις για τον πρωτογενή τομέα τελούμε ακόμα εν
αναμονή. Έχουμε, όμως επισημάνει ξανά ότι πρόκειται για μάχη με ανεμόμυλους.
Κάθε απόπειρα σοβαρού τουριστικού σχεδιασμού ή προώθησης των δραστηριοτήτων
στον πρωτογενή τομέα θα προσκρούει στη "μεταλλευτική μονοκαλλιέργεια"
που με σύστημα και επιμονή έχει επιβληθεί. Και θα ακυρώνεται και θα
αυτοαναιρείται! Στο πλαίσιο αυτό, δε θα ήταν κακή ιδέα η χωροθέτηση του
υδατοδρομίου, που θα μας φέρνει τους τουρίστες, να γίνει στον κόλπο στο
Λαρνάκι...
Πώς θα αναπτύξεις τουριστική δράση, όταν αυτή προβάλλεται ότι θα
επιχειρηθεί σε περιοχές προορισμένες για εξορύξεις ή εγκατάσταση
ανεμογεννητριών; Όσο η δημοτική Αρχή αγνοεί ή αποφεύγει να υπεισέλθει στο θέμα
της οριοθέτησης των περιοχών εκείνων που προορίζονται για τις επί μέρους
δράσεις, είτε μεταλλευτικές είτε τουριστικές είτε ενεργειακές και την άρση του
μεταξύ τους ανταγωνισμού, τόσο θα επαληθεύει την άποψη ότι στόχος της είναι όχι
η ανανέωση, αλλά η συνέχιση ενός αναπτυξιακού υποδείγματος που έχει οδηγήσει
στα εκτεταμένα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ο τόπος. Και κατ' επέκταση ότι βασικός
στόχος είναι μόνο η ανανέωση της παραμονής στην εξουσία από τη σημερινή
πλειοψηφούσα παράταξη. Εκ νέου, εν τούτοις, μάχη σκιών, καθώς τα νομοτελειακά
εντεινόμενα αυτά αδιέξοδα απειλούν με βεβαιότητα να καταπιούν τον καθένα που
έχει τοποθετηθεί σε θέση ευθύνης, ιδίως όταν γίνει και ευρύτατα αντιληπτό ότι
δεν επιχειρείται καμιά συντονισμένη προσπάθεια δραστικής μεταβολής του νεκρού
και κακοφορμίζοντος υφιστάμενου αναπτυξιακού μοντέλου. Και αυτό ακριβώς το
μοντέλο εξακολουθεί να θεραπεύει και η "Ανανεωτική Δύναμη" του Θ.
Παναγιωτόπουλου, όπως με ενάργεια αποδείχτηκε από την πατερναλιστική απόφαση
που επέβαλε στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο.
Επιμύθιο
Ορισμένοι, ίσως και αρκετοί, θεωρήσουν ότι η συνολικότερη αυτή
θέση, όπως αναπτύχθηκε στις παραπάνω γραμμές, διατυπώθηκε πρόωρα. Γράφεται,
όμως, νωρίς γιατί υφίσταται ο αναγκαίος χρόνος προκειμένου τα πράγματα να
εκυτλιχτούν αλλιώς. Στην πράξη ανανεωτικά και όχι στα λόγια. Ο ΄Αγιος Αμβρόσιος
συνήθιζε να αναφέρει: "Όταν είσαι στη Ρώμη, κάνε ό,τι κάνουν και οι Ρωμαίοι".
Έχω την εντύπωση πως και ο Θανάσης Παναγιωτόπουλος επιχειρεί να κάνει κάτι
ανάλογο. "Στον Δήμο Δελφών κάνε ό,τι κάνουν και οι δημότες του". Μόνο
που πολύ φοβάμαι ότι οι πολίτες της περιοχής έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να
αλλάζουν συνήθειες και σκέψεις. Κάτι που μεταξύ άλλων αποδείχτηκε και στις
εκλογές για τον Δήμο Δελφών. Και αυτή η προσαρμογή δεν έχει γίνει ακόμα
αρκούντως αντιληπτή.
Συνεπώς, εδώ ταιριάζει η προτροπή του Άγγλου Μάνατζερ Τζακ
Ουέλς: "Άλλαξε, προτού αναγκαστείς να το κάνεις". Διαφορετικά, σε όχι
πολύ καιρό από τώρα θα παραφράζουμε τον Νίκο Γκάτσο: "Καληνύχτα, Κεμάλ,
αυτός ο Δήμος δε θα αλλάξει ποτέ" και η ανανέωση, πράγματι, θα έχει
τελειώσει πολύ και απογοητευτικά νωρίς...
Πηγή. amfissaface.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου