ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Αν η συμφωνία είναι εκτός των κόκκινων γραμμών μας, θα μιλήσει ο λαός, είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην, προ ημερών, συνέντευξή του στο Σταρ, θέση που επανέλαβε, λίγες ώρες αργότερα, και ο Γιάννης Δραγασάκης. 

Ο Πρωθυπουργός απέκλεισε, δε, το ενδεχόμενο εκλογών, επικαλούμενος την πολύ πρόσφατη λαϊκή εντολή.

Αν κάποιος δεχτεί ότι η αναφορά Τσίπρα δεν συνιστά πολιτικό ελιγμό, προκειμένου να στείλει το μήνυμα στην  κοινοβουλευτική του ομάδα και στο Βερολίνο ότι δεν σκέφτεται εκλογές ή έστω για να διατηρήσει το δικαίωμα του εκλογικού αιφνιδιασμού τώρα που η διαφορά του από την κουρασμένη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά διευρύνεται, τότε εγείρονται μία σειρά από ερωτήματα. Αν, δηλαδή, κανείς δεχτεί ως αληθή την πρόθεση του κ. Τσίπρα να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα, το ερώτημα που ανακύπτει είναι τί πραγματικά θα επιδιώκει με την επιλογή του, καθώς εκ των πραγμάτων το
ερώτημα θα είναι αποδοχή της συμφωνίας και ευρώ ή πτώχευση και δραχμή.

Ως απάντηση, θα δανειστώ την ανάλυση τρίτου:

«Αν επιχειρήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός,

να θέσει τέτοια διλήμματα, η πραγματική και όχι η υποθετική πτώχευση θα επισυμβεί πολύ πριν φτάσουμε στην κάλπη. Μόνο και μόνο με την πιθανότητα να τεθεί αυτό το δίλημμα και να πάρει απάντηση αρνητική. Τότε πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη ζαριά όχι για τον πρωθυπουργό, αλλά για τη χώρα. Αν πρόκειται για μια απόπειρα οχυρωματικών έργων και ανασυγκρότησης του μπλοκ του μνημονίου, τότε ούτως ή άλλως έχει κοντά ποδάρια. Αν πρόκειται για μια προσπάθεια φυγής χωρίς την άστατη πρόσκρουση στην εκλογική διαδικασία του ίδιου του πρωθυπουργού, τότε δεν αφορά τη χώρα. Αφορά τον ίδιο και καλύτερο θα ήταν για όλους μας να το προγραμματίσει αυτό με τον πιο οργανωμένο τρόπο. Να παραιτηθεί και να οδηγηθεί η χώρα στη λαϊκή ετυμηγορία. Υπάρχουν συνταγματικές διαδικασίες
που το προβλέπουν τις οποίες και ζήτησα σήμερα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Και συνεχίζει ο ίδιος αναλυτής, που προφανώς δεν περιλαμβάνεται στην ομάδα των «μνημονιακών»:

«Αν εμείς τους πούμε ένα μεγάλο όχι στην πολιτική της λιτότητας και διεκδικήσουμε μια παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και διεκδικήσουμε πολιτική ενίσχυσης των δημόσιων επενδύσεων για να βγούμε στην ανάπτυξη, τότε η επιλογή τους είναι ή να μας αφήσουν στον καιάδα και να κινδυνεύσουν και να πέσουν και αυτοί και να καταστραφούν ή να υποστούν ότι έχουν μια χώρα και ένα λαό που δεν προχωρά εθελόδουλα στην καταστροφή, διότι κανείς λαός δεν θέλει να αυτοκτονήσει. Και ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να το κάνουμε αυτό δεν είναι τα δημοψηφισματικά τρικ... Έχω την αίσθηση όμως ότι
δεν είναι στόχος να καταλήξει εκεί ο πρωθυπουργός και είναι άλλος ο στόχος του....».

Η ανάλυση συνεχίζεται, χωρίς να αποκαλύπτει ποιός είναι ο στόχος του Πρωθυπουργού, αλλά μικρή σημασία έχουν όσα λέγονται στη συνέχεια.

Μεγαλύτερη σημασία έχει ποιός είναι ο αναλυτής.

Που δεν είναι άλλος από το νυν Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα. Και τα παραπάνω αποσπάσματα αποτελούν ακριβή αντιγραφή των όσων ανέφερε στο δελτίο του Alter (σ.σ. που ακόμη λειτουργούσε) τον Οκτώβριο του 2011, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δημοσιοποιήσει την πρόθεσή του να προσφύγει στον ελληνικό λαό. Η ιστορία γράφηκε, με την αριστερά της... αμεσοδημοκρατίας και των δημοψηφισμάτων να καταγγέλλει τότε την πρωτοβουλία.

Και, ευλόγως, αναρωτιέται κανείς: ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να απολογηθεί για την τότε στάση του ή για τη σημερινή πρακτική του;

(Αν και η εκτίμηση της γράφουσας είναι πως ούτε δημοψήφισμα θα διεξαχθεί, ούτε εκλογές θα γίνουν, παρά μόνον εάν η μεν αριστερή πλατφόρμα αποφασίσει να εγκαταλείψει το όνειρο της «πρώτης αριστερής κυβέρνησης» και οι των ΑΝΕΛ
το όνειρο της εξουσίας.)

Αν η συμφωνία είναι εκτός των κόκκινων γραμμών μας, θα μιλήσει ο λαός, είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην, προ ημερών, συνέντευξή του στο Σταρ, θέση που επανέλαβε, λίγες ώρες αργότερα, και ο Γιάννης Δραγασάκης. Ο Πρωθυπουργός απέκλεισε, δε, το ενδεχόμενο εκλογών, επικαλούμενος την πολύ πρόσφατη λαϊκή εντολή.

Αν κάποιος δεχτεί ότι η αναφορά Τσίπρα δεν συνιστά πολιτικό ελιγμό, προκειμένου να στείλει το μήνυμα στην  κοινοβουλευτική του ομάδα και στο Βερολίνο ότι δεν σκέφτεται εκλογές ή έστω για να διατηρήσει το δικαίωμα του εκλογικού αιφνιδιασμού τώρα που η διαφορά του από την κουρασμένη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά διευρύνεται, τότε εγείρονται μία σειρά από ερωτήματα. Αν, δηλαδή, κανείς δεχτεί ως αληθή την πρόθεση του κ. Τσίπρα να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα, το ερώτημα που ανακύπτει είναι τί πραγματικά θα επιδιώκει με την επιλογή του, καθώς εκ των πραγμάτων το
ερώτημα θα είναι αποδοχή της συμφωνίας και ευρώ ή πτώχευση και δραχμή.

Ως απάντηση, θα δανειστώ την ανάλυση τρίτου:

«Αν επιχειρήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός να θέσει τέτοια διλήμματα, η πραγματική και όχι η υποθετική πτώχευση θα επισυμβεί πολύ πριν φτάσουμε στην κάλπη. Μόνο και μόνο με την πιθανότητα να τεθεί αυτό το δίλημμα και να πάρει απάντηση αρνητική. Τότε πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη ζαριά όχι για τον πρωθυπουργό, αλλά για τη χώρα. Αν πρόκειται για μια απόπειρα οχυρωματικών έργων και ανασυγκρότησης του μπλοκ του μνημονίου, τότε ούτως ή άλλως έχει κοντά ποδάρια. Αν πρόκειται για μια προσπάθεια φυγής χωρίς την άστατη πρόσκρουση στην εκλογική διαδικασία του ίδιου του πρωθυπουργού, τότε δεν αφορά τη χώρα. Αφορά τον ίδιο και καλύτερο θα ήταν για όλους μας να το προγραμματίσει αυτό με τον πιο οργανωμένο τρόπο. Να παραιτηθεί και να οδηγηθεί η χώρα στη λαϊκή ετυμηγορία. Υπάρχουν συνταγματικές διαδικασίες
που το προβλέπουν τις οποίες και ζήτησα σήμερα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Και συνεχίζει ο ίδιος αναλυτής, που προφανώς δεν περιλαμβάνεται στην ομάδα των «μνημονιακών»:

«Αν εμείς τους πούμε ένα μεγάλο όχι στην πολιτική της λιτότητας και διεκδικήσουμε μια παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και διεκδικήσουμε πολιτική ενίσχυσης των δημόσιων επενδύσεων για να βγούμε στην ανάπτυξη, τότε η επιλογή τους είναι ή να μας αφήσουν στον καιάδα και να κινδυνεύσουν και να πέσουν και αυτοί και να καταστραφούν ή να υποστούν ότι έχουν μια χώρα και ένα λαό που δεν προχωρά εθελόδουλα στην καταστροφή, διότι κανείς λαός δεν θέλει να αυτοκτονήσει. Και ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να το κάνουμε αυτό δεν είναι τα δημοψηφισματικά τρικ... Έχω την αίσθηση όμως ότι
δεν είναι στόχος να καταλήξει εκεί ο πρωθυπουργός και είναι άλλος ο στόχος του....».

Η ανάλυση συνεχίζεται, χωρίς να αποκαλύπτει ποιός είναι ο στόχος του Πρωθυπουργού, αλλά μικρή σημασία έχουν όσα λέγονται στη συνέχεια.

Μεγαλύτερη σημασία έχει ποιός είναι ο αναλυτής.

Που δεν είναι άλλος από το νυν Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα. Και τα παραπάνω αποσπάσματα αποτελούν ακριβή αντιγραφή των όσων ανέφερε στο δελτίο του Alter (σ.σ. που ακόμη λειτουργούσε) τον Οκτώβριο του 2011, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δημοσιοποιήσει την πρόθεσή του να προσφύγει στον ελληνικό λαό. Η ιστορία γράφηκε, με την αριστερά της... αμεσοδημοκρατίας και των δημοψηφισμάτων να καταγγέλλει τότε την πρωτοβουλία.

Και, ευλόγως, αναρωτιέται κανείς: ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να απολογηθεί για την τότε στάση του ή για τη σημερινή πρακτική του;

(Αν και η εκτίμηση της γράφουσας είναι πως ούτε δημοψήφισμα θα διεξαχθεί, ούτε εκλογές θα γίνουν, παρά μόνον εάν η μεν αριστερή πλατφόρμα αποφασίσει να εγκαταλείψει το όνειρο της «πρώτης αριστερής κυβέρνησης» και οι των ΑΝΕΛ
το όνειρο της εξουσίας.)