Από χθες η πατρίδα μας, με υπογραφή Τσίπρα και συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας για πρώτη φορά από το 1932.
Και ενώ πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιούμε τι μας συμβαίνει, κάποιοι άλλοι, με παρέμβαση στον δημόσιο λόγο, επιμένουν να εμμένουν στην ίδια ντροπή: να πωλούν αντιμνημονιακούς μύθους, προσπαθώντας να συσκοτίσουν την καταστροφή που ζούμε στο παρόν, με την γραμμή Βαρουφάκη, ο οποίος από το 2010 έλεγε ότι θα ήταν ένα χαρούμενο σενάριο για την Ελλάδα να χρεοκοπήσει (βλ. άρθρο με τίτλο "Η αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας"). Ωστόσο ο Δημάδης είναι το σύμπτωμα, όχι η ασθένεια:
Ο Δημάδης είναι από τους δημοσιογράφους που έκανε καριέρα στη συνωμοσιολαγνεία και το εμπόριο μύθων, όπου μάλιστα εξέδωσε και βιβλίο το οποίο περιγράφει το χρονικό της κρίσης, κάτι σαν τον Μιχάλη Ιγνατίου δηλαδή. Και οπωσδήποτε αυτές οι φωνές,
θα προσπαθήσουν για ακόμα μια φορά να παραμυθιάσουν τον κόσμο ότι αυτό που ζει τώρα είναι χειρότερο απ' αυτό που θα ζούσε το 2010, αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε τότε.
Απ' αυτό εδώ το blog αλλά και ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός που με την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης απεσόβησε την χρεοκοπία το 2010, έχει εξηγήσει κατ' επανάληψη την αναγκαιότητα λήψης αυτής της απόφασης, με στοιχεία και επιχειρήματα, τα οποία βεβαίως διαστρέβλωσε η μονταζιέρα του εθνολαϊκισμού, του ασύστολου ψεύδους, της εκ του ασφαλούς δημαγωγίας.
Αν σήμερα στη χώρα βιώνουμε τη δίδυμη χρεοκοπία του κράτους και των τραπεζών, με μηδενική ύφεση, διαχειρίσιμο έλλειμμα στο προϋπολογισμό (όλα αυτά βέβαια χειροτερεύουν προς το χειρότερο ώρα με την ώρα), τι θα γινόταν αν αυτό που βιώνουμε σήμερα, τις κλειστές τράπεζες, τους περιορισμούς κεφαλαίων τα ζούσαμε το 2010, όταν είχαμε 24 δις πρωτογενές έλλειμμα;
Αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε τότε, δεν θα υπήρχε κανένας μηχανισμός να πιαστεί, καμία σωτηρία να σωθεί, με το Δημόσιο να κηρύσσει καθολική στάση πληρωμών για πολλούς μήνες. Αν τώρα θεωρείται "αξιοπρέπεια" οι συνταξιούχοι να στήνονται στις ουρές των τραπεζών για να πάρουν 120 ευρώ την εβδομάδα (!), τότε θα έκαναν μερικούς μήνες για να πάρουν συντάξεις, γιατί πολύ απλά το Δημόσιο δενθα είχε χρήματα.
Αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε τότε, με την έκθεση στο ιδιωτικό χρέος, που κουρεύτηκε με το PSI, η Ελλάδα θα γινόταν έρμαιο των ιδιωτώ-δανειστών της, οι οποίοι θα ζητούσαν εδώ και τώρα τα χρήματά τους, χώρια τις κερδοσκοπικές επιθέσεις που θα δεχόταν η χώρα από τις αγορές. Τώρα και πάλι καταστροφή έχουμε, αλλά ζητούμε λύση στο πρόβλημα του χρέους από εταίρους και κράτη, αφήνοντας ένα μικρό παράθυρο διαπραγμάτευσης και συνεννόησης.
Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στη σπέκουλα και να αντιληφθούμε ότι οι ώρες που ζούμε είναι κρίσιμες. Η ελληνική κυβέρνηση έκανε αίτημα χορήγησης νέου δανείου από τον ESM, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, αρχιτέκτονας του οποίου είναι ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου. Δηλαδή με άλλα λόγια η μόνη ελπίδα της χώρας είναι η προσφυγή σ' έναν μηχανισμό που αν αυτή τη στιγμή δεν υπήρχε, η Ελλάδα θα ήταν επί ξήλου κρεμάμενη.
Αυτό που δεν έγινε το 2010 έγινε το 2015, γιατί πολύ απλά το πολιτικό μας σύστημα χρεοκόπησε στον λαϊκισμό και την μισαλλοδοξία, δίχως να προβεί την παραμικρή εκκαθάριση, την παραμικρή αυτοκριτική. Και σήμερα βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού αναμασώντας τα επιχειρήματα που μας έφτασαν ως εδώ. Ακόμα πιστεύουν ότι έχουν τη δύναμη να παίζουν με το θυμικό του κόσμου, κάποια στιγμή όμως και πολύ σύντομα, τα λόγια τους θα φαντάζουν σαν πληθωριστικό χρήμα χωρίς αντίκρυσμα, όπως θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα μας σε μια αποικία υποτίμησης και πληθωρισιστικού εθνολαϊκισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου