Επιταχύνουν τη διαδικασία αποχαρακτηρισμού και ιδιωτικοποίησης δασών και δασικών εκτάσεων –
Πολύ πριν ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Β. Αποστόλου καταθέσει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις «βοσκήσιμες γαίες», οι σύμβουλοί του ήδη είχαν συντάξει τις «Προδιαγραφές Σύνταξης Οριστικών Διαχειριστικών Σχεδίων Βόσκησης». Επίσης, δόθηκε εντολή στους συμβούλους και σε μεγαλοστελέχη του υπουργείου να φροντίσουν να μη διαρρεύσει, γιατί οι διατάξεις τους ξεπερνούν κατά πολύ το νομοσχέδιο. Όταν ζητιέται αυτό το έγγραφο, απαντούν ότι δεν είναι ακόμη έτοιμο! Σ’ εμάς απάντησαν ότι αυτό το έγγραφο δεν υπάρχει.
Η προσπάθειά τους, εκτός από εξοργιστική, είναι και γελοία. Νόμισαν ότι μπορούν να μας πουλήσουν τέτοιο παραμύθι,
όταν οι πηγές μας ήταν σίγουρες ότι το έγγραφο αυτό, με τις προδιαγραφές σύνταξης οριστικών διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης, υπάρχει. Το βρήκαμε και στη συνέχεια θα καταδείξουμε εν συντομία εκείνες τις διατάξεις του που ξεπερνούν και αυτό ακόμη το δασοκτόνο νομοσχέδιο (πλέον είναι ο Νόμος 4351/2015). Με αυτό το νόμο, ο Β. Αποστόλου και η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου έχουν βάλει στο στόχαστρο του αποχαρακτηρισμού και της ιδιωτικοποίησης 50 εκατ. στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.Είναι ίσως η πρώτη ή μία από τις ελάχιστες φορές που μια κυβέρνηση εισάγει στη Βουλή νομοσχέδιο και παράλληλα έχει κρυφό έγγραφο που εισάγει άλλες διατάξεις, οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ το νομοσχέδιο. Ο Β. Αποστόλου επέλεξε σκόπιμα αυτή την τακτική, γιατί αν έβαζε στο νόμο όλες τις διατάξεις των «προδιαγραφών», θα φαινόταν καθαρά ότι στόχος είναι ο αποχαρακτηρισμός και η ιδιωτικοποίηση των 50 εκατ. στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων και όχι η εξασφάλιση των κοινοτικών ενισχύσεων για τους Έλληνες κτηνοτρόφους.
Με το Ν. 4351 για τις βοσκήσιμες γαίες εισάγονται διατάξεις του Ν. 1734/1987, που αναγορεύουν τη βόσκηση σε τρίτη κατηγορία γης, ενώ η βόσκηση ήταν και είναιχρήση γης. Η βόσκηση αναγορεύεται σε κύρια δράση στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, και εμμέσως πλην σαφώς απαγορεύονται όλες οι άλλες δράσεις «γιατί υπονομεύουν την βόσκηση». Αρχικά επιτρεπόταν η κατασκευή προσωρινών καταλυμάτων για τα ζώα και τελικά έγινε κατασκευή εγκαταστάσεων, που σημαίνει μόνιμων εγκαταστάσεων για τα ζώα (ποτίστρες ζώων μικρές ομβροδεξαμενές και επεμβάσεις για την εξυπηρέτηση των κτηνοτρόφων). Ακόμη, προβλέπεται η μεταβίβαση των «δικαιωμάτων» χρήσης της βοσκής, είτε με κληρονομιά είτε με πώληση.
Από την συνδυαστική ανάλυση και μόνο αυτών των διατάξεων αποδεικνύεται ότι κυβερνητικός στόχος από την πρώτη στιγμή ήταν ο αποχαρακτηρισμός των δασών και των δασικών εκτάσεων, ενώ βρίσκονται ένα κλικ πριν την ιδιωτικοποίησή τους. Μόνο σ’ αυτό υπολείπεται ο Ν.4351/2015 από το Ν. 1734/1987. Η τροποποίηση του νόμου που έγινε στη Βουλή, με την οποία οι εγκαταστάσεις για τα ζώα από προσωρινές έγιναν μόνιμες, σε συνδυασμό με το δικαίωμα μεταβίβασης των δικαιωμάτων βόσκησης,άνοιξε το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση.
Με τις διατάξεις που εισάγονται στις «Προδιαγραφές Σύνταξης Οριστικών Σχεδίων Βόσκησης» γίνεται μεγάλη καταστροφή στον δασικό πλούτο, στο όνομα της ανάπτυξης της βοσκοϊκανότητας και της καλής διαβίωσης των ζώων και των κτηνοτρόφων, ενώ γίνεται και το πρώτο σημαντικό βήμα ιδιωτικοποίησης των δασών και δασικών εκτάσεων, μέσω της διάταξης που προβλέπει περιφράξεις (σελίδα 16) -υποτίθεται προσωρινές- για την «υποβοήθηση της διαχείρισης και βελτίωσης των βοσκοτόπων». Προβλέπεται ακόμη -κρατήστε την αναπνοή σας- ότι οι περιφράξεις αυτές «μπορεί να είναι ακόμη και ηλεκτροφόρες»! Οι περιφράξεις των βοσκοτόπων -και μάλιστα με ηλεκτροφόρα καλώδια- δεν σηματοδοτούν το άνοιγμα του δρόμου για την ιδιωτικοποίηση των 50 εκατ. στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων;
Ενώ στο Ν. 4351/2015 οι διατάξεις που αναφέρονται στην κατασκευή έργων στις βοσκήσιμες γαίες είναι μόνο μία παράγραφος (παρ. 5 του άρθρου 3) εφτάμισι σειρών, στο έγγραφο για τις τεχνικές προδιαγραφές καλύπτουν τρεις ολόκληρες σελίδες! Και μόνο η σύγκριση του όγκου των δύο κειμένων αποκαλύπτει πολλά.
Από την ανάγνωση και μόνο των έργων που προβλέπονται στις τεχνικές προδιαγραφές γίνεται φανερό τόσο το ξεπάτωμα των δασών όσο και το άνοιγμα του δρόμου για την ιδιωτικοποίησή τους. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα που αναφέρεται στα προτεινόμενα έργα γενικά (παράγραφος 4, σελίδα 16):
«Τόσο τα υφιστάμενα, όμως όσο και τα νέα έργα που θα απαιτηθούν θα πρέπει να ενταχθούν στην προταθείσα διαίρεση των βοσκοτόπων σε λιβαδικές μονάδες, προκειμένου αυτές να γίνουν αυτοδύναμες. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κάθε μονάδα πρέπει να είναι προσβάσιμη με αυτοκίνητο, να έχει τουλάχιστον ένα έργο ποτισμού, ένα στάβλο, αν είναι χειμερινή/εαροφθινοπωρινή, ή ένα στέγαστρο αν είναι θερινή και ένα οίκημα για το προσωπικό».
Κάθε κτηνοτροφική μονάδα έχει δύο εγκαταστάσεις, μία χειμερινή και μία θερινή. Οι τεχνικές προδιαγραφές προβλέπουν τη διαίρεση των 50 εκατ. στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων σε 12.000 ή 13.000 λιβαδικές μονάδες ανάλογα με τα ζώα. Αν για παράδειγμα βόσκουν 550 πρόβατα ή 110 βοοειδή, χρειάζονται 3.850 στρέμματα για να συγκροτηθεί μονάδα, ενώ αν βόσκουν 600 γίδια χρειάζονται 4.200 στρέμματα για μια λιβαδική μονάδα. Κάθε λιβαδική μονάδα πρέπει να είναι προσβάσιμη με αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει δημιουργία οδικού δικτύου μέσα στα δάση. Στην παράγραφο 4.2 για τους «Δρόμους προσπέλασης» αναφέρονται τα εξής:
«Στόχος στην οδοποιία θα πρέπει να είναι η σύνδεση όλων των λιβαδικών μονάδων με τον οικισμό της Κοινότητας στην οποία ανήκουν… Οι δρόμοι αυτοί θα πρέπει να εξυπηρετούν την κίνηση μηχανημάτων, οχημάτων για την μεταφορά των κτηνοτρόφων, των ζώων και των προϊόντων τους καθώς και την μεταφορά ζωοτροφών και λιπασμάτων».
Γίνεται φανερό, ότι το οδικό δίκτυο δεν μπορεί να είναι απλά δασικός δρόμος, που σημαίνει χωματόδρομος. Θα προχωρήσουν στην ασφαλτόστρωση 12.000 έως 13.000 δρόμων, οπότε αντιλαμβάνεστε τι ζημιά θα προκληθεί στο δασικό πλούτο της χώρας από την κατασκευή του ασφαλτοστρωμένου οδικού δικτύου.
Στην παράγραφο 4.3 εξειδικεύονται τα έργα ποτισμού των λιβαδικών μονάδων. Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι πέρα από τις ποτίστρες και την κατασκευή δεξαμενών και ειδικών φραγμάτων για τη συλλογή νερού, προβλέπεται και το στρώσιμο αγωγών-σωλήνων σε βάθος 50-60 εκ. του μέτρου. Θα προκληθεί, λοιπόν, πρόσθετη ζημιά στο δασικό πλούτο της χώρας από την κατασκευή των έργων ποτισμού.
Στην παράγραφο 5 (σελίδα 18) αναφέρονται τα άλλα έργα, όπως η κατασκευή στεγάστρων για τα ζώα και οικημάτων για το προσωπικό, τυχόν μονοπάτια, φράγματα, γέφυρες, συλλήπτρες ζώων, αντιπαρασιτικά λουτρά κ.ά. Ο χώρος της εφημερίδας δεν επιτρέπει να αναφερθούμε αναλυτικά σε όλα τα τερατουργήματα αυτού του εγγράφου. Ομως, στην ιστοσελίδα της «Κόντρας» (www.eksegersi.gr) θα δημοσιεύσουμε ολόκληρο το έγγραφο των «Προδιαγραφών Οριστικών Διαχειριστικών Σχεδίων Βόσκησης».
Τέλος, αξίζει μια σύντομη αναφορά στις λεγόμενες βελτιώσεις βλάστησης. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την παράγραφο 5.2 με τίτλο Αραίωση (καλλιέργεια-καθορισμός) θαμνολίβαδων:
«Για βοσκότοπους με ξυλώδη φυτά που είναι επιθυμητά, αλλά δεν μπορούν να αξιοποιηθούν από τα ζώα για-τί είναι πολύ πυκνά, όπως συμβαίνει με τα πυκνά θαμνολίβαδα, μπορούν να προταθούν αραιώσεις ή μονοβεργίσματα με χειρωνακτική εργασία ή μηχανικά μέσα, προκειμένου να ανοίξουν και να δημιουργηθεί ένας υπόροφος με ποώδη φυτά ή χαμηλούς θάμνους που είναι ο διαθέσιμος στα ζώα».
Δεν διευκρινίζεται ποιοι θα πληρώσουν το μάρμαρο για όλα αυτά τα έργα ξεπατώματος του δασικού πλούτου της χώρας, όμως γίνεται φανερό ότι η βόσκηση όχι μόνο αναγορεύεται σε αποκλειστική δράση στα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά και ότι θα ξεπατωθούν δάση και δασικές εκτάσεις για την ανάπτυξη της βοσκοϊκανότητας των βοσκοτόπων, ενώ η κατασκευή μόνιμων εγκαταστάσεων για τα ζώα και τους κτηνοτρόφους σημαίνει άνοιγμα της πόρτας για την ιδιωτικοποίησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου